وضعيت امريكا در خاورميانه

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: وضعيت امريكا در خاورميانه
خبرگزاري فارس: تحريف حقايق موجود در باره وضعيت سياست هاي امريكا در ارتباط با منطقه و ايران توسط دانيلون بيش از توجه به ناظران آگاه بين المللي و كارشناسان سياست خارجي امريكا، خوراك داخلي (در امريكا) داشته و مخاطبان دروني را هدف قرار داده است.

اوباما به عنوان نخستين رئيس جمهور سياه¬پوست امريكا-امري بي سابقه در تاريخ اين كشور- در مبارزات انتخاباتي خود نه تنها خط مشي هاي داخلي و خارجي دولت هاي سلف بلكه اساس شكل گيري سياست ها در حاكميت امريكا را زير سئوال مي برد.

توماس دانيلون، مشاور امنيت ملي باراك اوباما، رئيس جمهور امريكا در اظهاراتي كه در 22 نوامبر 2011 در موسسه مطالعات بروكينگز در شهر واشنگتن ايراد نمود، طي اشاراتي به سياست ها و خط مشي هاي اجرايي دولت امريكا نسبت به جمهوري اسلامي ايران از ژانويه 2009 تاكنون، به زعم خود در تلاش برآمد تا دو نكته را القاء نمايد:

-دولت اوباما وضعيتي نامطلوب براي منافع امريكا در قبال ايران را از دولت سلف خود به ارث برده.

- و وي طي دوسال گذشته توانسته است، شرايط موازنه در مناسبات خود با ايران و وضعيت پيش رو در خاورميانه را به زيان ايران رقم زند.

تحريف حقايق موجود در باره وضعيت سياست هاي امريكا در ارتباط با منطقه و ايران توسط دانيلون بيش از توجه به ناظران آگاه بين المللي و كارشناسان سياست خارجي امريكا، خوراك داخلي (در امريكا) داشته و مخاطبان دروني را هدف قرار داده است. پيشاپيش چند نكته اساسي مبين اين مدعا است:

1) فصل مبارزات انتخاباتي در امريكا همراه با اقتضائات و ضرورت هاي لاجرم آن براي دولت اوباما فرارسيده و اين مهم مستلزم آن است كه تصويري «روح و ريحان» از دشواري هاي پيش روي امريكا در خاورميانه و ناكاميهاي آن در ارتباط با ايران رقم زده شود تا منتقدان سرسخت دولت امريكا به ويژه در مورد ناموفق بودن خط مشي هاي تحريمي امريكا در توقف برنامه هسته اي ايران تا حدي آرام شوند؛

2) شرايط درهم ريخته اقتصادي و فشارهاي سياسي شديد نامزدهاي جمهوريخواه رياست جمهوري امريكا در مورد ناموفق بودن چشم انداز عملكرد اقتصادي و ايجاد شغل توسط اوباما در فضاي داخلي و از اينها مهم تر موج جنبش اعتراضي عليه نابرابري اقتصادي و خودكامگي هاي وال استريت امريكا به نحوي تحت تاثير قرار گيرد؛

در باب خاورميانه و جهان اسلام
آنچه كارشناسان امر در باب خط مشي هاي امريكا در خاورميانه به آن باورمند هستند اين است كه سياست امريكا در اين منطقه در دورۀ پس از جنگ سرد به تلاش براي اعمال تسلط بر منابع غني انرژي و مواد خام اين منطقه و بهره گيري از آن براي مديريت و مهار قدرت هاي نوظهور در عرصه سياست جهان، معطوف گشته است. براي نيل به اين مهم، تحكيم سلطه و يا اعمال كنترل بر كشورهاي عربستان، عراق، تركيه، مصر، ايران، افغانستان و پاكستان و حوزۀ جنوب خليج فارس در استراتژي امريكا مطرح مي گردد.

با اين وصف، هر آنچه كه در قالب مبارزه با تروريسم، پيشبرد دموكراسي در خاورميانه بزرگ و ديگر مفاهيم از اين دست طي ساليان گذشته تاكنون به عنوان مفاهيم سياست خارجي امريكا از آن يادشده، جز در خدمت اجراي چنين استراتژيي معنا نمي يابد. در همين قالب اوباما در بيانيه انتخاباتي سال 2008 خود (مندرج در نشريه فارين افيرز جولاي/اگوست 2007 صفحات 16-2) نيز معترف بود كه درپي آن است تا استيلاطلبي و چيرهگي امريكا را در صورتي نو دراندازد و با چالش هاي پيش روي آن بستيزد.

به رغم اين چارچوب كلي مورد نظر امريكا براي تحقق منافع خودپنداشتۀ خويش در خاورميانه، از آغازين سال هاي دهه 1980(يعني از بحبوحه جنگ سرد) به اين سو مشي امريكا در خاورميانه با پسرفت و فتور همراه بوده است.

الف- لبنان

براي آگاهي و تبادر ذهن كساني چون آقاي دانيلون گفتني است كه نقطه آغاز اين ناكاميها در برابر تحكيم قدرت امريكا در خاورميانه از عمليات اكتبر 1983 عليه نيروهاي تكاور دريايي امريكا در لبنان رقم خورد، عملياتي كه پس از تهاجم و كشتار فجيع صبرا و شتيلا در روزهاي 14-13 سپتامبر 1982 توسط رژيم اسرائيل صورت گرفت. در تعاقب اين اقدام چندين عمليات مشترك توسط حزب الله و جنبش امل از 4 فوريه 1984 به بعد عقب نشيني دشمن صهيونيستي از صيدا در فوريه 1985 را به همراه آورد.

شهادت سيد عباس موسوي دبير كل وقت حزب الله لبنان در فوريه 1992 نيز مانعي براي تحكيم پايگاه و قدرت حزب الله در لبنان طي دهۀ 1990 نبود. دو عمليات موسوم به «مشت آهنين» در سال 1993 و «خوشه هاي خشم» 1996 به رغم اوج سَبُعيت و درنده خويي رژيم اسرائيل در كشتار غيرنظاميان و بيگناهان براي تحكيم حضور آن در مناطق اشغالي جنوب لبنان طرفي نبستند. طي سال هاي 2000-1996 چندين عمليات پي در پي حزب الله عليه دشمن اشغالگر صهيونيستي، سرانجام فرار مفتضحانه نيروهاي اين رژيم از اراضي اشغالي جنوب در جولاي سال 2000 را در پي آورد.

از آن زمان بدينسو، كليۀ ترفندهاي بدانديشانه امريكا و اسرائيل در لبنان در سرتاسر دهۀ 2000 از فعاليت جاسوسي گرفته تا تحريك اختلافات قومي و جناحي و جنگ تمام عيار تابستان 2006 و طراحي و اجراي ئوطئه قتل رفيق حريري در 27 مارس سال 2007 و به راه انداختن معركۀ دادگاه رسيدگي به اين جنايت به عنوان مستمسكي براي طرح اتهام عليه حزب الله لبنان، هيچيك قادر به تضعيف قدرت و توان اين نيروي مقتدر نبوده است.

ب- فلسطين

در قضيه فلسطين آنچه گفتني و شايان توجه است اينكه ايران از بدو پيشامد موضوع شكل گيري دولت جعلي اسرائيل در سال 1948 موضعي پابرجا و ثابت داشته است. از همان زمان نماينده وقت ايران در كميته بررسي مربوط به اين موضوع در سازمان ملل تصريح نموده بود كه قطعنامه تقسيم سرزمين فلسطين چيزي جز يك جنگ متسمر در منطقه به همراه نخواهد آورد. پس از استقرار جمهوري اسلامي ايران تا به امروز نيز كشور ما بر اين عقيده استوار مانده است كه تنها راه حل برقراري صلحي پايدار در فلسطين برگزاري يك همه پرسي با حضور كليه فلسطينيان در مناطق اشغالي و بيرون از اين سرزمين براي تصميم گيري در مورد دولت آينده اين كشور است.

در نقطۀ مقابل، مشي و عملكرد امريكا در قبال قضيه فلسطين مظهري از شرم و سرافكندگي است. افزون بر هموار ساختن راه تأسيس اين موجوديت غيرقانوني، دولت امريكا بر كليۀ فجايع و جنايات رژيم اسرائيل چشم فرو بسته و ضمن حمايت هاي بي دريغ از آن، نسبت به بي اعتنايي اين رژيم به قطعنامه هاي 242(1967) و 338(1973) شوراي امنيت سازمان ملل در لزوم پايان دادن به اشغال اراضي متصرفۀ فلسطين ، سكوت محض اختيار كرده است.

بعد از امواج دوگانه انتفاضه هاي سال هاي 1991-1987 و سپتامبر 2000, دولت هاي بر سركار در امريكا با طرح مفهوم «نقشۀ راه» و راه انداختن نمايش هايي زير عنوان كنفرانس هاي صلح(از جمله در مادريد 1991، پيمان اسلو 1993، واي ريور 1998، آناپوليس 2007 و شرم الشيخ 2010) و تعيين افرادي به عنوان نمايندگان ويژه (از جملۀ آنان آنتوني زيني، جيمز جونز، دنيس راس و جورج ميچل) كه يكي پس از ديگري از صحنه به در شدند، تلاش نمودند تا امريكا را به عنوان واسطه اي بي طرف براي برقراري سازش وانمود سازند. اما آنچه در عمل رخ نمود اشغال بيشتر و بيشتر اراضي فلسطين و تضييع فزاينده حقوق فلسطينيان و تجرّي روزافزون اسرائيل به تجاوز و تهاجم بود.

رأي مردم فلسطين به دولت حماس در ژوئن 2005 طي انتخاباتي آزاد و دموكراتيك واكنشي حداقلي به اين روند تضييع يكجانبه حقوق آنان بود. اين حق انتخاب ملت فلسطين با محاصره و فشارهاي روزافزون دولت غاصب اسرائيل همراه بود. سكوت امريكا و پشتيباني از اين تجاورات و كشتارها عليه غزه يكبار ديگر دعاوي بي پايه آن نسبت به دموكراسي و حق تعيين سرنوشت ملت ها را عيان ساخت. معهذا، عقب نشيني اسرائيل از غزه در اگوست 2005 و ناتواني آن در به زانو درآوردن مقاومت فلسطين طي جنگ 22 روزه دسامبر 2007 عليه مردم مظلوم غزه نمايشي ديگر از عجز آن و روند رو به ضعف و فتور سياست هاي امريكا در منطقه بود.

اوباما در پي دستيابي به سمت رياست جمهوري امريكا در تلاش براي بازسازي چهرۀ به شدت مخدوش امريكا در جهان اسلام و خاورميانه به تحركاتي در قالب درانداختن طرح نو در مناسبات امريكا به كشورهاي مسلمان مبادرت ورزيد. سخنراني هاي ماه هاي آوريل و ژوئن 2009 وي در تركيه و الزهر مصر ژست هاي نماديني از جانب او در اين راستا بود.

در تعاقب همين مانورها، اوباما وعده داد تا به شكل گيري يك –به اصطلاح- دولت فلسطيني در چهارچوبۀ مرزهاي پيش از اشغال جنگ سال 1967 مدد رساند. به محض علني ساختن و طرح رسمي اين بحث طوفاني از خشم و استهزا توسط لابي اسرائيل(ايپك) و كنگره زير سيطره يهود امريكا بر سر اوباما باريدن گرفت. به طوري كه وي رسماً در اجلاس 27 مه 2011 ايپك به نحو فضاحت باري هو شد و سرافكنده و شرمسار از حرف خود عقب نشست و دولت ليكودي حاكم بر رژيم اسرائيل ضمن به استهزا گرفتن آشكار اوباما، به اشغال اراضي بيشتر و ساخت و ساز شهرك هاي صهيونيست نشين تازه تر در نوار غزه و بيت المقدس مبادرت نمود.

روند يكسويه سياست هاي امريكا در خاورميانه به سود اسرائيل و اقدام هاي نظامي گرايانه آن در عراق و خاورميانه كه با كشتار وسيع مردم مسلمان اين كشورها همراه بود، نه تنها براي بهبود چهره امريكا در بين كشورهاي اسلامي سودمند نبوده بلكه بيزاري از امريكا را استمرار بخشيده و بر شدت آن افزوده است. حسب نظر سنجي هاي مشترك به عمل آمده توسط بروكينگز، زاگبي و دانشگاه مريلند در سال 2011، 73% مردم امريكا از نظامي گرايي و حضور گسترده نظامي اين كشور در دنيا به تنگ آمده و خواهان بازگشت كليۀ نيروهاي امريكايي به كشورشان هستند. همچنين 53% مردم خاورميانه امريكا را منشأ گرفتاريها و نافي صلح و ثبات اين منطقه مي دانند.

منبع : سياست ما
انتهاي متن/

يکشنبه|ا|11|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]