واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: فرهنگ نماز و راههاي عملي ترويج آن
در بخش قبل روح و حقيقت نماز را مورد بررسي قرار داديم. در اين بخش و در ادامه مي خوانيم:
تقويت روح نماز
1ـ اخلاص؛ قصد قربت و خالي بودن از رياست و ريا
2ـ حضور قلب؛ فارغ شدن دل از غير آنچه كه به آن مشغول است. به عبارت ديگر حضور قلب خشوع دل است و خشوع دل آن است كه نمازگزار بيآنكه فكرش به جاي ديگري برود، تمام انديشه و همتش نماز باشد و همه حواس خود را متوجه آن سازد.خشوع در نماز شامل خشوع دل و خشوع جوارح است.
پيامبر(ص): «لو خشعت جوانحه لخشعت جوارحه»
اگر قلب او خاشع شده بود اندامهايش نيز خاشع ميشدند.
3ـ تفهم؛ دانستن الفاظي كه به زبان ميآورد و دانستن معنا و مفهوم آنها. مراد از فهم آن است كه دل از معاني الفاظ با خبر و متوجه آن باشد و اين مقامي است كه حال مردمان در آن متفاوت است. دراين خصوص پيامبر(ص) ميفرمايد: انما يكتب للعبد من صلاته ما عقل منها.براي نماز يك بنده تنها به اندازهاي كه ميفهمد ثواب مينويسند.
4ـ تعظيم؛ بزرگ دانستن مخاطب و معبود جداي از تفهم و حضور و اخلاص است.
5 ـ هيبت؛ عبارت است از ترسي كه بر اثر انديشه در عظمت پروردگار پديد آيد.
6ـ رجا؛ اميد به لطف و احسان او داشتن.
7ـ حيا؛ نمازگزاري كه خدا را در همه احوال حاضر و ناظر ميداند، پيوسته از او شرم دارد و از گناه باز ميماند.
فلسفه نماز
فلسفه آفرينش انسان بندگي و عبادت و عبوديت است.
«و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون»
جن و انس را جز براي پرستش و بندگي خود نيافريدم.
شناخت معبود و آفريدگار ـ محبت او را در دل ايجاد ميكند و اين محبت انسان را به پرستش و عبادت و اظهار كوچكي تواضع و در برابر عظمت او واميدارد.
نماز جلوهاي از بندگي انسان در پيشگاه خداوند متعال است. كسي كه بنده است اين بندگي را احساس ميكند و باور ميكند در برابر او مطيع فرمان است.
«ولقد بعثنا في كل امه رسولا ان اعبدوالله و اجتنبو الطاغوت»
در هر امتي پيامبر برانگيختيم كه بر مردم بگويد الله را بپرستيد و بنده خدا باشيد و از طاغوت بپرهيزيد.
نماز در اديان پيش از اسلام
* در سوره ابراهيم آيه 40 حضرت ابراهيم(ع) براي خود و ذريهاش از خداوند توفيق اقامه نماز ميخواهد و ميگويد: اي خداي من خودم و فرزندانم را اقامه كننده نماز قرار بده.
* در سوره مريم، آيات 54 و 55 ضمن ستايش از اسماعيل ميفرمايد: افراد خانوادهاش را به نماز فرمان ميداد و نزد پروردگار خود مورد خوشنودي بود.
* در سوره هود، آيه 87 خداوند خطاب به شعيب پدر زن موسي(ع) ميفرمايد: «اي شعيب آيا نمازت به تو فرمان ميدهد كه آنچه را پدران ما ميپرستيدند، رها سازيم؟»
* در سوره طه، آيه 24 خداوند خطاب به حضرت موسي(ع) ميفرمايد: «نماز را براي ياد من بر پا دار».
* در سوره لقمان، آيه 17 لقمان به فرزندش ميگويد: «پسرم نماز را بپادار و امر به معروف و نهيازمنكر كن».
* در سوره آل عمران بيان ميشود كه چگونه زكريا از خداوند در خواست ذريه طيبه كرد و بشارت تولد يحيي در حالي از جانب فرشتگان به زكريا داده ميشود كه او ايستاده درمحراب به خواندن نماز مشغول است.
* در سوره مريم، آيه 31 از قول مسيح(ع) ميخوانيم: «و اوصافي بالصلوه و الزكوه مادمت حيا» و خدا تا زماني كه زنده باشم مرا به نماز و زكات فرمان داده است.
* زرتشتيان 5 نماز ميخواندند: در وقت طلوع آفتاب، ظهر، عصر، اول شب و زمان خفتن.
* صابيان كه بقاياي آنهادر خوزستان موجود است، نمازهاي پنجگانه را به جاي ميآوردند و در هر سال 30 روز روزه ميگرفتند.
* اعراب جاهليت در مقابل كعبه برهنه حاضر ميشدند و با صفير و كف زدن اظهار عبادت ميكردند.
واژه شناسي نماز
واژه فارسي نماز از لفظ پهلوي «نماك» گرفته شده است و آن هم از ريشه باستاني «نم» به معناي خم شدن و تعظيم كردن مافوق است كه به تدريج بر معني صلات يا عبادت ويژه مسلمين اطلاق شده است.
با توجه به موارد استعمال كلمه نماز براي آن سه معناي كلي در نظر گرفتهاند.
1ـ خدمت، خدمتكاري، اطاعت و فرمانبرداري، سرفرود آوردن و تعظيم، كرنش و تكريم، اظهار طاعت و بندگي.
2ـ پرسش و اداي طاعت ايزد متعال، عرض نياز به سوي خداي عالميان به طريقي كه در شريعت پيغمبران وارد شده است.
3ـ از آنجا كه شرط نماز طهارت است، كلمه نمازي منسوب به نماز و به معناي مصدري دوستدار نماز است به معني پاك و طاهر شدن، شسته شدن و پاكيزه شدن.
مقام معظم رهبري: مردم ما و جامعه ما و بهخصوص جوانان كه اكنون بار سنگيني را بر دوش گرفتهاند بايد نماز را منبع قدرت لايزال بدانند و در برابر جبهه فساد و بيعدالتي و كجروي كه امروز بشريت را تهديد ميكند از نماز و ياد خدا نيرو بگيرند.
شنبه 5 بهمن 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 178]