تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865460026
كیمیا و خاك
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: شهرك سفال، بولواری است كه دو طرف آن كارگاه‌های سفالگری و مغازه‌هایی برای فروش صنایع دستی به تو سلام می‌كنند. بعضی سلام‌ها سرد است و تو جذبشان نمی‌شوی، اما بعضی سلام‌ها... یادش به‌خیر قدیم‌ترها. آن موقع كه هنوز برق و یخچال‌های برقی و بطری‌های آب معدنی دنیا را به تسخیر در نیاورده بود، مردم چیزی داشتند به نام كوزه. یادش به خیر قدیم‌ترها كه هنوز پلاستیك‌های رنگارنگ، رنگ مصنوعی خودشان را به زندگی ما نریخته بودند و بچه‌ها چیزی داشتند به نام قلك سفالی كه قطره قطره سكه‌ها را در آن می‌ریختند تا وانگهی دریا شود، یادش به خیر...البته این «یادش به خیر...» را نمی‌توان محكم و از ته دل گفت، چون در دنیای صنعتی امروز، هنوز می‌توان باقی مانده سنت و گذشته را حس كرد. هنوز كوزه، كُلوك و قلك این‌جا و آن‌جا اگر عبور نداشته باشند، لااقل حضور دارند.تعطیلات فرصت خوبی بود كه همراه خانواده برویم سفر. مقصد ما میبد بود، شهری كوچك و كویری در استان یزد. میبد انارهای درشت و خوبی دارد، پشمك و قطاب و باقلواهایش هم حرف ندارد. مسافران زیادی آمده بودند كه نارین قلعه و چاپارخانه و آب انبارهایش را ببینند. برای من علاوه بر این آثار تاریخی، سفالگری‌اش جذاب بود. میبد جایی دارد به نام شهرك سفال كه بفهمی نفهمی خارج از شهر است؛ البته خارج شهری كه دو دقیقه تا شهر فاصله دارد.شهرك سفال، بولواری است كه دو طرف آن كارگاه‌های سفالگری و مغازه‌هایی برای فروش صنایع دستی به تو سلام می‌كنند. بعضی سلام‌ها سرد است و تو جذبشان نمی‌شوی، اما بعضی سلام‌ها گرم و صمیمی است. گویی كه صاحب آن‌جا سال‌هاست كه تو را می‌شناسد. او با لهجه شیرین شهرش ما را به داخل كارگاه دعوت می‌كند. من هم كه كشته و مرده دانستن، دست به دوربین می‌شوم تا بچه‌های دوچرخه‌ای را هم شریك این لذت كنم. صاحب كارگاه كه سال‌ها پیش یكی از رزمنده‌های جبهه‌های جنگ بوده، پشت چرخ سفالگری می‌نشیند و به مهمان‌های نوروزی فن و فوت كوزه‌گری را آموزش می‌دهد. هنر سفال، حركت هماهنگ دست و پاست برای شكل دادن به آب و خاك بیاختیار به یاد این گفته میافتم كه: خاك را به هنر كیمیا كنند... كسی چه میداند این تنور برای چه كسانی نان خواهد پخت و این كُلوك به خانه كه خواهد رفت! این‌جا كوره است؛ جایی برای پخته شدن، برای محكم شدن، برای كمال... سفال‌ها پس از پخته شدن باید رنگ بگیرند و این مرد با قلم موهای ساده‌اش این كار را می‌كند
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 469]
-
گوناگون
پربازدیدترینها