واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: ...وقتی هم كه من خیلی اصرار كردم ایشان قسم خوردند كه من این كار را نخواهم كرد و بین من و بقیه افراد هیچ تفاوتی نیست. ایشان میگفت اگر بمبی به خانه من بخورد و پاسدارهای اطراف منزل كشته شوند و من در اطاق ضد بمب زنده بمانم دیگر من به درد رهبری نمیخورم. *سوال:جناب حجتاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینی در آستانه یازدهمین سالگرد دفاع مقدس قرار گرفتهایم خواهشمند است بفرمایید كه جنابعالی چگونه از شروع تجاوز وحشیانه دشمن به میهن عزیزمان باخبر شدید و در آن هنگام در مورد سرنوشت جنگ و پایان آن چه احساسی داشتید؟ * حاج احمد:بسمالله الرحمن الرحیم ، بهطور كلی وقتی جریانات انقلاب اسلامی ایران در پیش بود یعنی همان زمانی كه امام در پاریس تشریف داشتند یكی از مسائلی كه پیشبینی میشد این بود كه اگر انقلاب پیروز شود چه نوع خطراتی آن را تهدید میكند. ما معتقد بودیم كه منافقین و چپیها در داخل مسائلی بوجود میآورند چون از اینجا (ایران) هم فردی كه نامش را دقیقاً به خاطر ندارم به آنجا (فرانسه) آمد. وی از ایادی شاه بود كه بعد هم معلوم شد كه عضو سازمان «سیا» میباشد و مدتی هم رئیس دفتر شاهپور بختیار بود. وی یك شماره تلفن به ما داد و گفت اگر با من كاری داشتید تماس بگیرید و آن شماره متعلق به تلفنی بود كه در اطاقی پهلوی اطاق بختیار بود. مسئلهای كه مطرح شد این بود كه امام حاضر نشدند با فرد مذكور ملاقات كنند. وی این مسئله را با یكسری از مسائل داخلی را به بنده گفت كه ما خودمان هم همانطور حدس میزدیم. ایشان میگفت در تركمن صحرایی درگیری هست و در بلوچستان به نوعی دیگر و در قسمتهای كردستان و حتی در جنوب جریاناتی با نام خلق عرب پدید آمده و ما علاوه بر اینكه این مسائل را حدس میزدیم احتمال هم میدادیم كه جنگی علیه انقلاب راه بیفتد. درست در بحران قضایای بعد از انقلاب بود كه جریان جنگ پیش آمد. البته گزارشاتی از مدتی پیش از شروع جنگ رسیده بود كه عراق نیروهایی را در حال جابجایی دارد. بعد از اینكه عراق به ایران تجاوز كرد و چند فرودگاه را بمباران كرد یعنی در همان ساعات اولیه شروع جنگ از ستاد مشترك به بنده خبر رسید و من هم به خدمت حضرت امام رفتم و به وی خبر دادم. ایشان هیچ عكسالعملی كه ناشی از دستپاچگی باشد نشان ندادند و به حرف من گوش كردند. آن موقع به قدری ما درگیری بودیم كه فرصت زیادی نداشتیم چون نمیدانستیم كه جنگ، جنگ كوتاه است یا طولانی میشود. بیشتر تحلیلهای روز اول ما این بود كه یا این جنگ ظرف چند روز تمام میشود و یا یك جنگ طولانی و درازمدت میشود و این بستگی دارد و به وضع داخلی كشور ما. یعنی اگر ما كنترلمان بر اوضاع بد باشد و آنها بیایند و جاهایی را بگیرند كه قهراًً جنگ تمام شده است اما اگر برعكس باشد ما برای یك جنگ تمام عیار آماده شویم. چون ما میدانستیم كه آنها مجهز به چه سلاحهایی هستند و ما خودمان چه داریم و ما از محل نگهداری خیلی از سلاحها و مهمات خبر نداشتیم و شناخت زیادی نسبت به پادگانها نداشتیم چون كسانی كه از این اوضاع مطلع بودند غالباً از كشور فرار كرد بودند و آن عدهای هم كه مانده بودند دلخوشی از ما نداشتند كه بخواهند بدون مسائلی این چیزها را به ما بگویند. *سوال : بدون تردید شما در طول دوران دفاع مقدس از همه كس به امام نزدیكتر بودید و از موضعگیریهای ایشان در مقاطع مختلف جنگ خاطرات بسیاری دارید. لطفاً خاطرهای را از آن دوران تعریف كنید؟ *حاج احمد: تلخترین خاطرهای كه به یاد دارم پذیرش قطعنامه، و شیرینترین خاطره مربوط به فتح خرمشهر است. فتح خرمشهر زمانی اعلام شد كه ساعت حدوداً چهار بعدازظهر بود و امام در حال قدم زدن بودند. امام هر روز سه مرتبه و هر مرتبه حدوداً نیم ساعت قدم میزدند و رادیو هم در دستشان بود چون ما از قبل میدانستیم كه رزمندگان اسلام در حال انجام این كار هستند و درگیری هم از شب قبل شروع شده بود كه خیلی هم شدید بود. امام در حال قدم زدن بودند كه گوینده رادیو خبر آزادسازی خرمشهر را اعلام كرد. با شنیدن صدای گوینده، من به امام نگاه كردم و متوجه شدم كه احساس خوبی به ایشان دست داد. البته در مجموع امام از مسائلی كه خیلی تلخ بود اوقاتشان زیاد تلخ نمیشد و از مسائلی هم كه شیرین بود خیلی خوشحال نمیشد . در مقابل مسائل خرمشهر امام معتقد بودند كه بهتر است جنگ تمام شود اما بالاخره مسئولان جنگ گفتند كه ما باید تا كنار شطالعرب (اروند رود) برویم تا بتوانیم غرامت خودمان را از عراق بگیریم. امام اصلاً با این كار موافق نبودند و میگفتند اگر بناست كه شما جنگ را ادامه بدهید بدانید كه اگر این جنگ با این وضعی كه شما دارید ادامه یابد و شم موفق نشوید دیگر این جنگ تمام شدنی نیست و ما با این جنگ را تا نقطهای خاص ادامه بدهیم و الان هم كه قضیه فتح خرمشهر پیش آمده بهترین موقع برای پایان جنگ است. *سوال: به جرأت میتوان گفت از بزرگترین دستاوردهای دفاع مقدس، ارزشها روحیات و فرهنگ ارزشمند و گرانقدری است كه رزمندگان اسلام در صحنههای نبرد و میادین خون و شهادت به نمایش گذاشتند. از نگاه شما برای پاسداری از این ارزشها و بهرهگیری از آنها در مقابل با تهاجم فرهنگی استكبار باید چه تدابیری اتخاذ شود؟ *حاج احمد: مسئلهای كه به ذهن میرسد این است كه اگر جنگ نبود این خطری را كه دو یا سه سال پس از پایان جنگ ما با آن مواجه بودیم ممكن بود زودتر دچار شویم. یكی از اثرات بزرگ جنگ، تثبیت انقلاب بود یعنی در سایه جنگ بود كه انقلاب تثبیت شد و ضد انقلابها رانده شده و به دست نیروهای انقلاب از نظام كنار گذاشته شدند و روی هم رفته آنچه كه مهم است همان تثبیت انقلاب است. من نمیگویم كه اگر جنگ نبود انقلاب شكست میخورد اما اگر جنگ نبود بعد فرهنگی و مكتبی بودن انقلاب ما، در دنیا شناخته نمیشد و جنگ موجب شد كه اكثر خبرهای دنیا در هشت سال جنگ در مورد ایران از رسانههای گروهی پخش میشد. قدرت انقلاب، تفكر امام، برخورد انقلاب با ارزشهای ترسیم شده از سوی غرب و.... در لابلای جنگ به دنیا منتقل شد. وقتی اینطور شد، در تمام دنیا نیروهای اسلامی و هستههای مقاومت كه نقاط بسیار قوی ادامه جنگ بودند پدید آمد. اگر شما میبینید كه در جریان سلمان رشدی، مسلمانان دنیا به خیابانها میریزند و فتوای امام چنان واكنشهایی بوجود میآورد، این آگاهی است كه در خلال هشت سال جنگ توسط دشمنان ما به آنها منتقل شده است. چون امام كه محور تمام اخبار بودند تفكرشان تفكر اسلامی بود. اسلام و دیدگاههای اسلامی امام به بهترین وجه در آن دوران برای تمام دنیا و مسلمانانی كه در اقصینقاط جهان هستند مخابره شد. امروز شما میبینید كه انقلاب ما همان انقلاب است اما چون جنگ نیست و موضعگیریها، موضعگیریهای جنگی نیست رسانههای غربی حرفهای كمرنگ ما را پررنگ میكنند و اگر خدایی نكرده اشتباهی در صحبتی باشد آن را پررنگ میكنند و ما مورد خاصی نداریم كه خبرگزاریها بر سر آن رقابت كنند. مثل آسوشیتدپرس، رویتر و... لذا موضع ما در مقابل اسرائیل، ارتجاع منطقه و... نیز در میان خبرها و گزارشات بیان میشد. وقتی حرف امام منتقل میشود كه «آمریكا هیچ غلطی نمیتواند بكند» و «ما دندانهای آمریكا را در دهانش خرد میكنیم» و.... توسط خبرگزاریها منتقل و به وسیله رادیوها، تلویزیونها، مطبوعات و... بیان میشد و باعث میگردید كه مسلمانها خویشتن را بازیابند. این درست است كه حرف امام بود اما سیم ارتباطی حرف امام با تكتك مسلمانان دنیا، جنگ بود. وقتی ما یك موشك به عراق میزدیم در حقیقت این خط رابط با حاملی میشد برای انتقال افكار امام به جهان. وقتی بچههای ما با یك قایق به ناوهای غولپیكر حمله میكردند آنها میگفتند جنگهای امروز جنگ الكترونیك است و قایقی كه سه نفر در آن نشستهاند و یك «آر.پی.جی» بر دوش دارند به سمت یك ناو میرود و به آن حمله كرده و ضربه میزند هرچقدر هم كه این ضربه كوچك باشد یك حال خاصی پس از شنیدن این خبر در مسلمانان دنیا پدید میآید و این فكر منتقل میشود كه با دست خالی هم میتوان كارهایی كرد. این چیزها باعث شد كه انقلاب ما شكل بگیرد و حرفهای ما زده شود و آن چیزی كه امروز ما رویش حرف داریم این است كه ما بسیجی به دست آوردیم این ارزشها نباید خدشهدار شود. لذا باید سعی كنیم كه آنچه نظر بنیانگذار این انقلاب بوده در نظر داشته باشیم و به سمت اهداف امام برویم. *سوال: جنگ برای انقلاب و جمهوری اسلامی از یك سو و جبهه استكبار و ایادی منطقهای آن از سوی دیگر چه نتایج و تبعات سویی را به همراه داشته است؟ *حاج احمد: جنگ نه از نظر مادی بلكه از نظر معنوی ابهت غرب را شكست جنگ اگر نبود پیام امام به گورپاچف معنا نداشت و جنگ موجب شد كه این برداشت كه با فرهنگ غرب و آن چیزی كه به عنوان اسوه و اساس حركتهای مادی یعنی دیدگاههاست و با آنها نمیتوان جنگید جنگ ما این تصور را باطل كرد والا ما میدانیم كه اگر آمریكا بخواهد ما را نابود كند او خیلی اسلحه دارد و ما نداریم اما اینكه ملتی به خاطر اینكه اسلحه ندارد چیزی نگوید را در دنیال باطل كرد. *سوال: در شرایط بمباران و موشكباران و.... حضرت امام در ارتباط با خانواده در آن شرایط چه برخوردی داشتند؟ * حاج احمد:وقتی جنگ شروع شد مدتی طول كشید تا كار به بمباران شهرها كشید. در ابتدای جنگ ستاد مشترك كسی آمد كه مربوط به تیم مهندسی بود و یك مكان ضد بمب و مستحكم برای امام درست كرد اما حضرت امام فرمودند من به اینجا نمیروم و هرچه هم كه من گفتم حداقل شما بیایید و اطاق مذكور را ببنید ایشان فرمودند من از همین بیرون كه آنجا را دیدهام و به آنجا نخواهم آمد و تا وقتی كه تهران زیر موشكباران دشمن قرار گرفت در اطاق معمولی خودشان بودند و خیلی معمولی برخورد میكردند. وقتی هم كه من خیلی اصرار كردم ایشان قسم خوردند كه من این كار را نخواهم كرد و بین من و بقیه افراد هیچ تفاوتی نیست. ایشان میگفت اگر بمبی به خانه من بخورد و پاسدارهای اطراف منزل كشته شوند و من در اطاق ضد بمب زنده بمانم دیگر من به درد رهبری نمیخورم. من زمانی میتوانم مردم را رهبری كنم كه زندگی من مثل آنها باشد و همه در كنار همدیگر باشیم. از نظر خانوادگی هم من به شما بگویم كه سالها پیش وقتی مأمورین ساواك به خانه م ریختند كه امام را بگیرند مادر من در حیاط ایستاده بود كه من از خانه بیرون دویدم و ایشان به من گفت «پدرت را بردند اگر میخواهد او را ببینی زودتر برو» كلاً مادرم و خواهرانم اهل این حرفها نیستند و ترسو نیستند و فقط نگرانیشان در مورد حال امام بود. نكته دیگر این است كه امام اصلاً مایل نبودند كه یك چنین صحبتهایی در آن زمان بشود. یك نكتهای به خاطرم آمد كه برایتان نقل كنم. یك روز كه تهران شدیداً زیر بمباران و موشكباران بود مادرم وارد اطاق شدند و دیدند كه یك پتویی كج افتاده است با نهایت خونسردی مرا صدا زدند كه بیا و سرپتو را بگیر تا آن را درست كنیم و اما از این حرف خندهاش گرفت. س- كدامیك از رفتارهای ویژه حضرت امام میتواند به عنوان یك الگوی خاص مورد استفاده جوانهای مذهبی واقع شود؟ - به نظر من مهمترین خصلت امام دو چیز بود یكی صداقت و دیگری صمیمیت، یعنی امام هرگز این گونه نبود كه یك جایی حرفی بزند و جای دیگر همان حرفش را عوض كند. رفتار امام در بیرون از خانه و درون خانه یكی بود و فقط در خانه كمی رسمیت ایشان كم رنگ میشد. بارها شده بود كه من وقتی وارد خانه میشدم میدیدم كه ایشان مشغول بازی با كودكان هستند و با مردم هم خیلی صمیمی و صادق بودند. حتی تا وقتی كه مادرم سر سفره نمیآمد امكان نداشت كه ایشان غذا بخورند. *سوال: نظر امام در مورد نیروهای مسلح چه بود؟ *حاج احمد:امام در نیروهای رزمنده از همه بیشتر به بسیجیها نظر داشت چون در میان آنها از پیرمردهایی با موهای سپید گرفته تا نوجوانان پرشور حضور داشتند و سرباز واقعی امام بودند. اینها آدمهایی بودند كه از جان و مالشان گذشتند به دنبال دستور امام وارد مبارزهای شدید شدند. از سپاهیها هم به عنوان بچههای انقلاب نام میبرد و خیلی به آنها علاقه داشت. و در مورد شارتش هم همه میدانیم كه ایشان از اول مدافع این برادرها بودند. حتی زمانی كه صحبتهایی در مورد انحلال ارتش بود ایشان شدیداً مخالف بودند. منبع:فرارو | چاپ | ارسال به دوستان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 634]