ارتباط ، نخستين گام موفقيت

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

فرد- مريم تهرانچي:
كسي كه از لفظ و معناي مثبت در سخن گفتن استفاده نميكند، مانند اين است كه از حق و حقوق خويش هيچگونه شناختي نداشته يا اينكه قدرت فهماندن صادقانه افكار و احساسات خويش را ندارد.در اين صورت به ديگران اجازه داده است كه به او احترام نگذارند. در واقع بدون اين كه متوجه شود، عقايد مخالف ديگران را بر عليه خودش ميشوراند. در حالي كه ميتواند با زبان و بيان مثبت و پر كشش افراد و مسير فكري و رفتاري آنها را به سوي خود جلب كند.
فهماندن افكار و عقايد خويش و درك احساسات و ديدگاههاي ديگران به طور صادقانه و همچنين پذيرش احساسات و افكار ديگران.
پس نتيجه ميگيريم كه مثبتانديشي ميتواند 2 نوع ارزشگذاري را در پي داشته باشد.
اول: ارزش دادن به خود با دفاع از حق و حقوق خويش و خواستهها و نيازهاي معقول و منطقي خود.
دوم: ارزش قائل شدن براي ديگران و احترام به خواستهها و نيازها و همچنين حقوق آنها.
پيامي كه ارزشگذاري به خود و ديگران و به طوري كه نگرش مثبت دارند عبارتند از :
-اين چيزي است كه من فكر ميكنم.
-اين است چيزي كه من احساس ميكنم.
-اينگونه ميتوانم وضعيت خودم را ارزيابي بكنم.
-من آمادگي شنيدن حرفهاي شما و ديگران را دارم.
-سعي ميكنم افكار و عقايد شما و ديگران را بفهمم.
يكي از مراحل مهم براي يادگيري، ارتباط برقرار كردن، ارزيابي مثبت كردن، و از همه مهمتر ارزش براي خويش قائل بودن است. درك و تصور مثبت از خويش داشتن، در ذهن رشد ميكند و باعث ميشود كه اينگونه اشخاص با خودشان و افكار و احساسات خودشان راحت و مثبت برخورد كنند.
برقراري ارتباط مثبت، باعث زياد شدن اعتماد به نفس ما و ديگران ميشود. اشخاصي كه در وضعيتهاي مختلف به سختي اظهارنظر ميكنند،كساني هستند كه نسبت به خود احساس ضعيفي دارند و هميشه افراد افسرده و با اضطراب بسياري با ديگران ارتباط دارند. آنها هميشه احساس ميكنند كه مورد قبول ديگران نيستند و يا مورد سوءاستفاده آنها قرار گرفتهاند و به بيگاري كشانده شدهاند و به مرور زمان آنها علائم بيماري مانند: ميگرن، زخم معده و غيره را احساس ميكنند.
رفتارهاي چاپلوسانه
پيامي كه رفتار افراد چاپلوس ميدهد، اين است:
- من مهم نيستم تو ميتواني از من استفاده بكني.
يقينا افراد اين چنيني قوه ابتكارشان را نميتوانند نشان دهند زيرا اين نوع رفتار بيهوده و كوركورانه، به ديگران اجازه ميدهد كه در مورد او هرگونه تصميمي را بگيرند و در هر مسيري كه ميخواهند او را بكشانند.
چنين اشخاصي با رفتار كوركورانه خود، معمولا دچار اضطراب و پريشاني و خشم ميشوند، اما نميتوانند هيچ عكسالعملي از خود نشان دهند و نهايتا دچار افسردگي و اضطراب و ترس هستند.
شخص چاپلوس، براي حق و حقوق ديگران ارزشي قائل نيست و فقط به نيازها و حقوق خود اهميت ميدهد.
اين چنين شخصي، به نظر ميرسد كه ماسكي به صورت زده و به راحتي به خاطر منافع خودش تلاش ميكند.او با جملات قشنگ و با زرنگي ماهرانه، ديگران را مجبور به حمايت ناآگاهانه از خودش ميكند. مانند:
-تو بايد قدرت بيشتري خرج ميدادي.
- تو رئيس خوبي هستي و اگر بخواهي ميتواني...
-تو خيلي بزرگي و ميتواني...
تو پول خوبي جمع كردهاي و ...
اما در مقابل اين حرفهاي زيبا، او فقط و فقط به دنبال يك چيز است، آن هم اين است كه ديگران خواستههاي او را بر آورده بكنند. براي به دست آوردن چيزي كه ميخواهد، او حتي ديگران را فريب داده و آنها را عصبي و به حد جنون ميرساند. او حتي باعث ميشود شخصي به خاطر اعمال چاپلوسانه او در جامعه كنار گذارده شود.
اين چنين رفتارهاي چاپلوسانه معمولا براي رسيدن به هدف موثر واقع ميشود. البته اگر اين هدف و نيت به زرنگي تمام پنهان شود و ديگران نيز ناخودآگاه از آن اطاعت بكنند و از حقه بازي او بي اطلاع باشند، ميتواند موجب پيشرفت او شود. اين دسته از اشخاصي كه فريب خوردهاند، دچار نوعي اضطراب و پريشاني ميشوند كه چرا به اين سادگي گول خوردند و چرا ديگران توانستهاند ارزشهاي آنها را پايمال كنند.
نگرش و رفتار مثبت داشتن
نگرش و رفتار مثبت داشتن، علاوه بر ابراز عقايد و خواستههاي خويش، عقايد و حقوق ديگران را نيز رعايت ميكند، در حقيقت او داراي احساس، رفتار و نگرش متعادل و متوازن است. شخصي كه اين چنين رفتار مثبتي دارد، معمولا به راحتي ارتباط برقرار ميكند. به آرامي و با سرعت بيشتر با ديگران به تفاهم ميرسد و مورد تاييد نيز قرار ميگيرد. طبيعتا اينگونه رفتار براي رسيدن به هدف موثرتر است زيرا هم باعث رضايت خود و هم باعث رضايت ديگران ميشود و براي خود و ديگران ارزش قائل است.
اينگونه رفتاري نتيجه خوب و رضايتبخشي را در پي دارد و خود و ديگران احساسات مثبت و افكار آزادانديشانه را تشويق ميكند. نتيجه اينكه ما ميتوانيم يك نوع رفتار كودكانه در مقابل ديگران داشته باشيم يا رفتار عصبي يا چاپلوسانه و يا رفتار مثبت با ديگران داشته باشيم.
خود، ديگران و محيط زيست زندگي در تقويت و كاهش هر كدام از رفتارها موثرند. محيط نامناسب، رفتارهاي چاپلوسانه و غيرانساني را ترغيب ميكند، اما زندگي در فضاي سالم اجتماعي رفتارهاي انساني و معقولانه را تقويت ميكند.در حقيقت تقويت كنندهها اعم از پولي و معنوي در شكلگيري مثبت يا منفي تاثير گذارند.
فرزندانمان، والدينمان، دوستان و رئيس و همكارانمان ميتوانند زمينهساز و تقويت كننده يا كاهش دهنده اين رفتارها باشند.مثلا: ميتوانيم مثبت باشيم وقتي كه شخصي مقابلمان قصد دارد چيز مورد نيازمان را به ما قرض بدهد.
-ميتوانيم خشمگين باشيم، وقتي كه در محل كارمان كسي مزاحم ماست.
- گاهي مجبور ميشويم رفتار كوركورانه را در دستور كار قراردهيم.
- گاهي مجبور ميشويم رفتار چاپلوسانه را پذيرا شويم.
حالا سؤال اين است:
- چگونه ما يادگرفتهايم كه اينگونه رفتارهايي را داشته باشيم؟
- نگرش و رفتار مثبت اكتسابي است و در محيط زندگي تقويت يا كاهش مييابد. بعضي از اشخاص بهخاطر اظهار نظر شخصي مورد تنبيه و بازخواست قرار گرفتهاند (تنبيه شدن)
- ديگري مورد تشويق قرار ميگيرد كه تسليم شده و بله بگويد بهجاي نه. (فشار و زور)
- بعضي اوقات تنبيه كردن رفتار مثبت و همزمان فشار آوردن به رفتار منفي. (تنبيه و زور)
- اگر رفتاري مورد قبول قرار نگرفته و يا بهوسيله اشخاصي مهم كه در اطراف ما هستند مورد نگرش قرار گيرد. (الگوبرداشتن)
- ديگر اينكه افرادي كه در انزوا بودند و موقعيت پيشرفت و اجازه بروز رفتاري مثبت نداشتهاند. (نداشتن موقعيت)
- همچنين اگر نگاهي به عوامل فرهنگي بيندازيم، ميبينيم كه به الگوهاي سنتي زنانه و مردانه برميخوريم. تشويق زنان به داشتن رفتارهاي كوركورانه و تشويق مردان به داشتن رفتارهاي خشمانه.
پس بايد گفت كه گاهي اوقات اشخاصي از حق خود بيخبرند يا از آن محروم ميشوند كه بايد كوشيد آنان را آگاه كرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]