واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: او فقط حمايت مي خواهد
والدين وقتي فرزندشان به نوجواني ميرسد، با مسائل و مشكلاتي روبرو ميشوند كه قبلاً وجود نداشته است. بنابراين بايد بدانند چگونه رفتاركنند كه آرامش و امنيت هرچه بيشتر براي طرفين حاصل شود. نوجواني سن مرموز شدن، تغيير كردن و ترديد است. از طرف ديگر شما نيز نگران هستيد، پس فشار خود را بر او افزايش ميدهيد. او نيز كه خواهان استقلال بيشتري است واكنش نشان داده و قصد ندارد در محدوديتي كه شما ايجاد كردهايد، زنداني شود. بدين ترتيب كار به بحث و مشاجره و گاه دعوا ميكشد. مسأله اينجاست كه در اين ميان كسي مقصر نيست.
اگر دو طرف وضعيت و شرايط را به خوبي درك نكنند، نخواهند توانست ارتباط خوبي با يكديگر برقرار سازند.
اين شرايط براي نوجوان نيز سخت است. چرا كه بسياري از تغييرات در همين سن رخ ميدهد و نوجوان نيز در مواقعي دچار حالت ترديد، نگراني و نبود اعتماد به نفس ميشود. او از لحاظ روحي نيز دچار بيشترين تغييرات شده و خشم شديد و عشق فراوان را تجربه ميكند. از نظر جسمي، به تكامل رسيده و از نظر هوش در فعال ترين وضعيت ممكن قرار دارد و نياز به حمايت والدين در اين دوران بيشتر از هر وقت ديگر احساس ميشود.
وقتي والدين با بحران نوجواني فرزندانشان روبرو ميشوند، در بسياري از موارد سعي ميكنند كنترل امور را به دست بگيرند. برخي ديگر نيز سعي ميكنند اصلاً به كارهاي نوجوان كاري نداشته باشند تا از هرگونه مجادله پرهيز شود و نوجوان خودش راهش را پيدا كند. جالب اين كه هر دو روش بينتيجه است:
نوجواني كه والدين قدرت طلب دارد، بيشتر به طغيان و سركشي ميپردازد تا ثابت كند كه مستقل و داراي قدرت تصميمگيري است.او ممكن است حتي برخي از مسائل را مخفي كرده و از والدين فاصله بگيرد. در هر دو حال، نوجوان حمايت كافي را از والدين نميگيرد. فرصت را مغتنم بشماريد. رابطه اي متفاوت از دوران كودكي فرزندتان با وي برقرار كنيد. سركشي او را يك مرحله مهم در استقلال او بدانيد. در كنار او باشيد و خود را كنار نكشيد. در مورد كنجكاوي و نياز به اطلاع از امور مربوط به او با وي صحبت كنيد. البته زماني را نيز براي تنها بودن به او بدهيد.
بهترين كار در لحظات بحراني
بهترين كار چند لحظه مكث و كشيدن چند نفس عميق است. با اين كار به خود فرصت آرامش و واكنش صحيح ميدهيد.
بهتر است در لحظات بحراني با نوجوان بحث نكنيد و فكر كنيد كه بهترين و مناسبترين واكنش شما چه ميتواند باشد، البته با آرامش.
چگونگي برقراري ارتباط
نوجوان تمايل دارد بيشتر با دوستان و همسن و سالان خود باشد اما در عين حال نيازمند والدين نيز هست. البته نيازمند حمايت، راهنمايي، تشويق و تأييد والدين است، نه دستورات آنها.
تحقيقات نشان دادهاند نوجواناني كه با والدين خود در مورد مسائلي مانند موادمخدر و ديگر بزهكاريها گفتگو ميكنند، 36درصد كمتر دچار اينگونه كجرويها ميشوند. از طرف ديگر يكي از مهمترين عوامل در برقراري ارتباط با نوجوان اين است كه برايش وقت بگذاريد. ميتوان وقتي نوجوان از مدرسه بر ميگردد، به صحبتهاي او گوش كرد. اما مراقب باشيد كه صحبتهايتان جنبه دستوري و قضاوتي نداشته و همراه با تشويق باشد.
بهترين راه، توجه به مسائل جزيي اما مطلوب است. مثلاً ميتوان گفت: من از نحوه صبحت كردن تو با دوستم خيلي لذت بردم. يا گاهي اوقات از موارد بد جزيي صرفنظر كنيم. در گفتگوها نيز يك طرفه برخورد نكنيد و فقط به انتقاد و موضعگيري نپردازيد.
والدين چند دسته هستند. 3 گروه از والدين فرزنداني بيمسئوليت براي آينده تربيت ميكنند: والديني كه بيش از حد از فرزندان حمايت ميكنند و همه كارها را به جاي آنها انجام ميدهند، والديني كه به شدت سختگير و دائم در حال ايراد گرفتن، انتقاد كردن و دستور دادن هستند و والديني كه بيش از حد نوجوان را آزاد ميگذارند تا هرچه ميخواهد اعم از درست يا غلط انجام دهد.
دكتر علي قائمي
يکشنبه 10 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]