«تاریخ آلمان»

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: «تاریخ آلمان»

آلمان نازی

آلمان نازی یا رایش سوم، به طور عمومی به آلمان سال‌های ۱۹۳۳ – ۱۹۴۵ اطلاق می‌شود، وقتی که تحت سلطه حکومت دیکتاتوری و فاشیست اندیشه سوسیالیست ملی با رهبری دیکتاتورآدولف هیتلر قرار داشت.

برای اطلاعات بیشتر به تایپک جنگ جهانی دوم رجوع شود

اتو فون بیسمارک

اتو فون بیسمارک (آلمانی: Otto von Bismarck)(زاده ۱ آوریل ۱۸۱۵، شونهاوزن (زاکسن-آنهالت امروزی) - درگذشته ۳۰ ژوئیه ۱۸۹۸، فریدریشسروه در نزدیکی هامبورگ)، امیر بیسمارک-شونهاوزِن و دوک لاونبورگ و اولین صدراعظم در تاریخ آلمان بود.
بیسمارک در ۱ آوریل ۱۸۱۵ در شونهاوزن متوّلد شد. در گوتینگن به تحصیل حقوق پرداخت و پس از اینکه او به عنوان دیپلمات در همبستگی آلمانی، در سن پترزبورگ و در پاریس مشغول بود، در سال ۱۸۶۲ به عنوان نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه پروس صدا زده شد.
بیسمارک، سال ۱۸۶۴ رهبری پروس را در جنگ آلمان-دانمارک بر سر اشلسویگ-هولشتاین، با اتّحاد به اطریش برعهده داشت. دو سال بعد هم وی، همین مسوًولیت را در جنگ پروس-اطریش که به نابودی همبستگی آلمانی و در نهایت به بیرون راندن اطریش از امپراتوری آلمان انجامید، با موفقیت به پایان رسانید. سال ۱۸۶۷، همبستگی آلمانی شمالی تاًسیس شد که در آن بیسمارک به عنوان صدراعظم صدا زده شد. در پایان جنگ پروس-فرانسه در ۱۸ ژوئیه ۱۸۷۱، ویلهلم یکم در ورسال به عنوان امپراتور (آلمانی: Kaiser) خوانده شد و از این رو، بیسمارک توانست، با همت و تلاش خود امپراتوری آلمان را تاًسیس کند. خود وی، صدراعظم امپراتوری شد و لقب صدراعظم آهنین را بعدها از آن خود کرد.
۱۸۷۱-۱۸۷۷ بیسمارک در یک جنگ فرهنگی (آلمانی: Kulturkampf) با کلیسای کاتولیک درگیر بود، که به کمتر شدن مجدّد نفوذ کلیسای کاتولیک انجامید. سال ۱۸۷۸ قانون سوسیالیستی تصویب شد که با اصلاحات سوسیال-سیاسیِ ۱۸۸۱-۱۸۸۹ همراه بود. ۱۸۷۱، توانست بیسمارک اتحاد دوگانه را با اطریش-مجارستان ببندد که با داخل شدن ایتالیا سال ۱۸۸۲ به اتحاد سه‌گانه تبدیل شد. یکی از دستاوردهای بزرگ بیسمارک در سیاست‌های خارجی‌اش عقد قرارداد ضمانتی سال ۱۸۸۷ با روسیه بود.
بعد از اخراج در ۲۰ مارس ۱۸۹۰، توسط ویلهلم دوم، از بیسمارک به طور بی‌سابقه و بدون مشابهی، تقدیر و ستایش به عمل آمد. این تقدیرها بیشتر در: بناکردن یادبودها و برجها دادن لقب‌های افتخاری شهروندی و حتی عضویّتی نامیدن خیابانها، میدانها، مدرسه‌ها و حتی محصولات و تولیدات صنعتی خلاصه می‌شدند. بیسمارک ۳۰ ژوئیه ۱۸۹۸ در فریدریشسروه درگذشت و در آرامگاهی، کنار همسرش به خاک سپرده شد.

اشتاوفر

اشتاوفر، در قرن دوازدهم میلادی گروهی از نجیب‌زادگان آلمان به‌دنبال اسم خود، نام محل زاد و ولد خویش را نیز اضافه نموده و بدین ترتیب «اشتاوف» که بر روی ارتفاعات هوهنشتاوفن -در حوالی گوپینگن- قراردارد منشأ ظهور این سلسله شد. هاینریش چهارم مجبور شد با این گروه متحد شود و بالاجبار دختر خود آگنس را به‌همسری فریدریش درآورد. این ازدواج به‌اهمیت و اعتبار «اشتاوفرها» افزود و چون پس از مرگ هاینریش پنجم -برادر آگنس- که هیچ جانشین بلاواسطه‌ای از خود به جای نگذاشته بود، اختلاف بر سر تصاحب تاج و تخت شدت یافت. پس از درگیری یک سلسله جنگ‌های داخلی سرانجام در سال (۱۱۲۵ میلادی) کنراد اشتاوفر به‌سلطنت رسید.آخرین پادشاه این سلسله کنراد چهارم بود که در سال (۱۲۵۰ میلادی) به‌تخت نشست و تا سال (۱۲۵۴ میلادی) سلطنت کرد. اشتاوفرها بااستعدادترین و برجسته‌ترین سلاطین آلمان بودند و از تحولات فرهنگی زمان خود استقبال کردند. این دوران به‌عنوان دوره شکوفایی آلمان در تاریخ ضبط شده و نام آنها همواره مایه امیدواری مردم بوده‌است.
عنوان پیوند عنوان پیوند عنوان پیوند== فریدریش اول، بارباروسا == پس از مرگ کنراد در سال (۱۱۵۲ میلادی)، فریدریش اول، معروف به بارباروسا به‌پادشاهی انتخاب شد. وی که از طرف مادری به ولف‌ها نسبت می‌برد، در تحکیم روابط و اتحاد بین طوایف مدعی سلطنت در نقاط پراکنده آلمان، نقش عمده‌ای بعهده داشت. بارباروسا در سال (۱۱۵۶ میلادی) نیز با هاینریش شیرمرد که حاکم زاکسن و بایرن بود، متحد شد و به‌طایفه مادری خود -ولف‌ها- سرزمین وmoinsen

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 196]