واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > چهرهها - کریم باوی ، ستاره دهه 60 فوتبال ایران ، یکی از معدود فوتبالیست های حرفه ای جانباز جنگ تحمیلی که در سال های پس از قهرمانی به مشکلات اجتماعی دچار شده بود ، حالا باری دیگر به زندگی بازگشته و در گفت و گویی با ایسنا از فوتبال ایران انتقاد می کند. او در این گفت و گو از اینکه پرسپولیسی ها به فراموشی اش سپرده اند گلایه می کند و می گوید:«خیلی از اینها را پرسپولیسی نمی دانم که بخواهم دلخور باشم یا نه. از زمانه دلخورم که پرسپولیس را به دست چه کسانی انداخته. بگذریم. بازی استقلال را هم یک نیمهاش را دیدم. پرویز مظلومی خوب تیمی ساخته. او بلد است از خلاقیت بازیکنها در چارچوب تاکتیکش بهره بگیرد.البته استقلالیها نان دلشان را هم می خورند . من با فتح اله زاده ارتباطی ندارم، اما شما نگاه کنید، پرویز، فکری، ترابپور، بهتاش، شاهرخ(بیانی)، ناصر حجازی، غلامحسین مظلومی، پورحیدری، رضا رجبی و....را دور هم جمع کرده. فکر می کنید این کار ساده ای است؟ من خودم فوتبالیستم و روحیه همه را می شناسم. فتحاله زاده، اما این کار را کرده. حالا می گویند هرکس از او انتقاد کرد، به او پست داد. این حرفها کدام است؟ چند تا از اینها مصاحبه کردند؟ او برای سربلندی تیمش از خودش گذشت. موفق هم شده. من ابتدای فصل گفتم استقلال کاندیدای سقوط است. او یک ویرانه را تحویل گرفت و ساخت. تیمش هم حالا مدعی قهرمانی است. می دانید چرا؟ چون با دل کار کرد و نان دلش را می خورد. حالا دیگر گیری نداشتند، گفتند او دکتر نیست. اصلا فتح الله زاده بیسواد. کدام دکتر می توانست استقلال را این طوری جمع کند؟ مگر مدیریت در این باشگاهها بچه بازی است؟ تیم پرطرفدار هزار و یک مشکل دارد. همه ادعایش را دارند. شما شاهین بوشهر را نگاه کن. بی پولی دارد آن را از پا در می آورد. هواداران هم از آن سو توقع دارند. من می گویم استقلال باید قدر امثال فتحاله زاده را بداند. او حتی می تواند وزیر ورزش باشد. این را نه اغراق می کنم و نه نیازی به او دارم. کسی که صادقانه کار می کند، موفق می شود. البته اگر منفعتطلبان و حسودان اجازه بدهند.» باوی با انتقاد از ستاره سوزی در فوتبال ایران می گوید:« باید بپرسیم نیکبخت کجاست. مجاهد خذیروای در 30 سالگی چه می کند؟ محسن خلیلی آقای گل چند دقیقه بازی کرده امسال؟ چرا در قحطی لژیونر که امارات هم بازیکنانمان رادیپورت کرده، کریمی می تواند به شالکه برود و فرهاد مجیدی هنوز ستاره انگشت نمای فوتبال ایران است؟ ما ریشه را نمی بینیم، اما پوسته را چرا. بازیکن می خواهد با حاشیه خودش را مطرح کند. می شود حاشیه ساز فوتبالی، نه فوتبالیست حاشیه ساز.» او در پایان این گفت و گو هم می گوید:« درد دل زیاد است وحرف حرف می آورد. امیدوارم حرفهایم کسی را ناراحت نکند. من نه به کسی نیازی دارم و نه با کسی دشمن هستم. گوشهای دنج نشستهام و خوشم با خوشی روزگار. فراموش هم کردهام که روزی بازیکن تیم ملی مملکت بودهام. منتظرم عزراییل درب منزل دقالباب کند تا در را برایش بازکنم. دلخوشیام هم خانوادهام هستند و دخترم که در آمریکا زندگی می کند. فقط یک خواهش دارم. من اگر مردم مرا به امجدیه نبرند، در قطعه نام آوران هم دفن نکنند. منی که در دوره زندگیام گمنام ماندهام با نام آوران کاری ندارم. منی که باشگاهی که برایش توپ زدهام یک روز نخواست دعوتم کند تا بازی اش را در ورزشگاه ببینم، جنازه ام برود امجدیه که چه بشود؟ که بعضیها با تابوتم عکس یادگاری بگیرند؟ بگذارید جنازهام آسوده بخوابد.» 38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 385]