تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 8 دی 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم مى گردد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

رفع تاری و تشخیص پلاک

پرگابالین

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

تابلو برق

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

سی پی کالاف

دوره باریستا فنی حرفه ای

چاکرا

استند تسلیت

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1846035182




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

متن کامل ترکیب بند محتشم کاشانی برای روز عاشورا


واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: باز این چه شورش است که در خلق عالم است، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است...   متن کامل ترکیب بند محتشم کاشانی باز این چه شورش است که در خلق عالم است   باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین   بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است این صبح تیره باز دمید از کجا کزو   کار جهان و خلق جهان جمله در هم است گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب   کاشوب در تمامی ذرات عالم است گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست   این رستخیز عام که نامش محرم است در بارگاه قدس که جای ملال نیست   سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند   گویا عزای اشرف اولاد آدم است خورشید آسمان و زمین نور مشرقین   پرورده‌ی کنار رسول خدا حسین کشتی شکست خورده‌ی طوفان کربلا   در خاک و خون طپیده میدان کربلا گر چشم روزگار به رو زار می‌گریست   خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک   زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا از آب هم مضایقه کردند کوفیان   خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکند   خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا زان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد   فریاد العطش ز بیابان کربلا آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم   کردند رو به خیمه‌ی سلطان کربلا آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد   کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی   وین خرگه بلند ستون بی‌ستون شدی کاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه   سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت   یک شعله‌ی برق خرمن گردون دون شدی کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان   سیماب‌وار گوی زمین بی‌سکون شدی کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک   جان جهانیان همه از تن برون شدی کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست   عالم تمام غرقه دریای خون شدی آن انتقام گر نفتادی بروز حشر   با این عمل معامله‌ی دهر چون شدی آل نبی چو دست تظلم برآورند   ارکان عرش را به تلاطم درآورند برخوان غم چو عالمیان را صلا زدند   اول صلا به سلسله‌ی انبیا زدند نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید   زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند آن در که جبرئیل امین بود خادمش   اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند بس آتشی ز اخگر الماس ریزه‌ها   افروختند و در حسن مجتبی زدند وانگه سرادقی که ملک مجرمش نبود   کندند از مدینه و در کربلا زدند وز تیشه‌ی ستیزه در آن دشت کوفیان   بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند پس ضربتی کزان جگر مصطفی درید   بر حلق تشنه‌ی خلف مرتضی زدند اهل حرم دریده گریبان گشوده مو   فریاد بر در حرم کبریا زدند روح‌الامین نهاده به زانو سر حجاب   تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب چون خون ز حلق تشنه‌ی او بر زمین رسید   جوش از زمین بذروه عرش برین رسید نزدیک شد که خانه‌ی ایمان شود خراب   از بس شکستها که به ارکان دین رسید نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند   طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید باد آن غبار چون به مزار نبی رساند   گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید یکباره جامه در خم گردون به نیل زد   چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش   از انبیا به حضرت روح‌الامین رسید کرد این خیال وهم غلط که ارکان غبار   تا دامن جلال جهان آفرین رسید هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال   او در دلست و هیچ دلی نیست بی‌ملال ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند   یک باره بر جریده‌ی رحمت قلم زنند ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر   دارند شرم کز گنه خلق دم زنند دست عتاب حق به در آید ز آستین   چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک   آل علی چو شعله‌ی آتش علم زنند فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت   گلگون کفن به عرصه‌ی محشر قدم زنند جمعی که زد بهم صفشان شور کربلا   در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند از صاحب حرم چه توقع کنند باز   آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل   شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار   خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوه   ابری به بارش آمد و بگریست زار زار گفتی تمام زلزله شد خاک مطمن   گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر   افتاد در گمان که قیامت شد آشکار آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود   شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل   گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار با آن که سر زد آن عمل از امت نبی   روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد   نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد   شور و نشور واهمه را در گمان فتاد هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند   هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد هرجا که بود آهوئی از دشت پا کشید   هرجا که بود طایری از آشیان فتاد شد وحشتی که شور قیامت بباد رفت   چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد   بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان   بر پیکر شریف امام زمان فتاد بی‌اختیار نعره‌ی هذا حسین زود   سر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتاد پس با زبان پر گله آن بضعةالرسول   رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول این کشته‌ی فتاده به هامون حسین توست   وین صید دست و پا زده در خون حسین توست این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی   دود از زمین رسانده به گردون حسین توست این ماهی فتاده به دریای خون که هست   زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست این غرقه محیط شهادت که روی دشت   از موج خون او شده گلگون حسین توست این خشک لب فتاده دور از لب فرات   کز خون او زمین شده جیحون حسین توست این شاه کم سپاه که با خیل اشگ و آه   خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست این قالب طپان که چنین مانده بر زمین   شاه شهید ناشده مدفون حسین توست چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد   وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد کای مونس شکسته دلان حال ما ببین   ما را غریب و بی‌کس و بی‌آشنا ببین اولاد خویش را که شفیعان محشرند   در ورطه‌ی عقوبت اهل جفا ببین در خلد بر حجاب دو کون آستین فشان   واندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین نی ورا چو ابر خروشان به کربلا   طغیان سیل فتنه و موج بلا ببین تنهای کشتگان همه در خاک و خون نگر   سرهای سروران همه بر نیزه‌ها ببین آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام   یک نیزه‌اش ز دوش مخالف جدا ببین آن تن که بود پرورشش در کنار تو   غلطان به خاک معرکه‌ی کربلا ببین یا بضعةالرسول ز ابن زیاد داد   کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد خاموش محتشم که دل سنگ آب شد   بنیاد صبر و خانه‌ی طاقت خراب شد خاموش محتشم که ازین حرف سوزناک   مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد خاموش محتشم که ازین شعر خونچکان   در دیده‌ی اشگ مستمعان خون ناب شد خاموش محتشم که ازین نظم گریه‌خیز   روی زمین به اشگ جگرگون کباب شد خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست   دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد خاموش محتشم که بسوز تو آفتاب   از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین   جبریل را ز روی پیامبر حجاب شد تا چرخ سفله بود خطائی چنین نکرد   بر هیچ آفریده جفائی چنین نکرد ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده‌ای   وز کین چها درین ستم آباد کرده‌ای بر طعنت این بس است که با عترت رسول   بیداد کرده خصم و تو امداد کرده‌ای ای زاده زیاد نکرداست هیچ گه   نمرود این عمل که تو شداد کرده‌ای کام یزید داده‌ای از کشتن حسین   بنگر که را به قتل که دلشاد کرده‌ای بهر خسی که بار درخت شقاوتست   در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده‌ای با دشمنان دین نتوان کرد آن چه تو   با مصطفی و حیدر و اولاد کرده‌ای حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن   آزرده‌اش به خنجر بیداد کرده‌ای ترسم تو را دمی که به محشر برآورند   از آتش تو دود به محشر درآورند    




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 541]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن