البرادعی: مبارک عادت به شنیدن ندارد

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - البرادعی : مبارک هیچ گاه عادت به گوش دادن نداشت . او حتی امروز هم صدای اعتراض ها را نمی شنود پس از انقلابی ناگهانی در تونس،تحلیل گران انگشت حیرت به دهان گرفته از خود این سوال را می کنند که آیا تجربه این کشور کوچک در شمال آفریقا می تواند در دیگر کشورهای عربی هم تکرار شود؟ محمد البرادعی برنده جایزه صلح نوبل، رئیس سابق آژانس بین المللی انرژی هسته ای و رهبر فعلی اپوزیسیون در مصر در گفتگو با اشپیگل از امیدهای خود برای تکرار تجربه تونس سخن می گوید. مردم مصر سه شنبه را " روز خشم" نامیده و برای نشان دادن اعتراض های خود به دولت حسنی مبارک به خیابان ها ریختند. از این قبیل تظاهرات حمایت می کنید؟البته. من از هر راهپیمایی و تظاهرات مسالمت آمیزی که شعار آن تغییر در رویه جاری باشد حمایت می کنم. صدای اصلاح طلبی من ماه هاست که مورد بی توجهی رهبران مصری قرار می گیرد. بنابراین تنها راه برای مردم ریختن به خیابانها و به خیان کشیدن اعتراض ها است . این معترضان برخواسته از نسل جوان و کم صبر مصر هستند که با ریختن به خیابان ها می خواهند مشکلات خود را فریاد کنند. امیدوارم که موج تظاهرات به راه افتاده خارج از کنترل نشود. فکر می کنید که این تظاهرات به تغییر منتهی شود؟این حرکت ها می تواند آغاز حرکتی تاریخی و بزرگ تر باشد. مصری ها به این نتیجه رسیده اند که باید سکان تعیین سرنوشت خود را در دست بگیرند. برای نخستین بار در تاریخ سیاست مصر، مردم حاضرند برای مطالبه های خود به خیابان بیایند . فرهنگ ترسی که دولت در سه دهه گذشته در دل مردم کاشته بود در حقیقت از میان رفته است . اکنون دیگر فرصتی برای بازگشت به دیروز و برگرداندن ورق باقی نمانده است. فعالان حقوق بشر و سیاسی در حال به راه اندازی بزرگترین و پایدارترین کمپین اعتراض به دولت هستند . این تظاهرات در حقیقت همان گلوله های برفی کوچکی هستند که می توانند به بهمن تبدیل شوند. دولت حسنی مبارک هم می نشیند و هیچ حرکتی انجام نمی دهد؟ من امیدوارم که نیروهای امنیتی برای متفرق کردن معترضان به زور متوسل نشوند. من از حسنی مبارک می خواهم که دست به کاری نزند که اوضاع را پیچیده تر از امروز کند . رژیم وی باید به حق جهانی هر فرد برای برخورداری از دموکراسی و نشان دادن اعتراض خود احترام بگذارد . شما تبدیل به چالشی بالقوه برای حسنی مبارک شده اید. شما خواهان تغییر ساختار سیاسی مصر از کانال انتخابات هستید. سپتامبر ماه انتخابات است آیا فکر نمی کنید که کمی دیر به فکر افتاده اید؟این احتمال وجود دارد که کشورم روزهای بی ثباتی امنیتی و خلا سیاسی را تجربه کند . آزادی، بهایی دارد که باید پرداخت شود . اما همگان از مارکسیست تا مسلمان اعتقاد دارند که هیچ حرکتی نباید ثبات امنیتی مصر را زیر سوال ببرد . تغییر از مجرای انتخابات سالم ترین شیوه است . شما مصر مدرن و دموکراتیک را آرزو می کنید. اما مردم در خیابان ها تنها برای آزادی فریاد نمی کنند بلکه غم نان هم دارند . این طبیعی ترین مطالبه مردم در کشوری است که 40 درصد از شهروندان ان روزانه کمتر از یک دلار درآمد دارند. راهپیمایی ها دذر مصر بی شک یک محور اساسی هم دارد که ان را از تونس متمایز می کند . طبقه متوسط در مصر جمعیت قابل توجهی را به خود اختصاص داده اند . این بدان معناست که ما می توانیم شاهد انقلاب فقیران باشیم و البته انها که از زندگی در میانگی خسته شده اند . جرقه های اعتراض در مصر با خودسوزی اغاز شد و بن علی به این حرکات واکنش نشان داد. اما در مصر همین نسخه تکرار شده و حسنی مبارک هیچ تکانی به خود نمی دهد. فریب این حرکات را نخورید. این سکوت و سرسخت نشان دادن خود در حقیقت فریب خاندان مبارک است . بی شک او این روزها بسیار عصبی است. مبارک هیچ گاه عادت به گوش دادن نداشت . او حتی امروز هم به صدای اعتراض ها گوش نمی دهد . این رژیمی است که نه می بیند و نه می شنود. من به مبارک در خصوص این تحولات هشدار داده بودم.آیا وی هنوز می تواند مانع از گسترده تر شدن اعتراض ها شود؟تنها راه پیش روی مبارک این است که در انتخابات اتی شرکت نکند و مقدمات قانونی برای برگزاری انتخاباتی عادلانه و آرام را مهیا کند . قوانین نظامی که از بیست سال پیش تا کنون بر مصر تحمیل شده هم باید برداشته شود . تنها با این حرکات است که دولت وی می تواند تا حدی به بقای در قدرت امیدوار باشد . اسرائیل از انقلاب مصر وحشت دارد. بسیاری از مردن در بیت المقدس اعتقاد دارند که این انقلاب می تواند اخوان المسلیمن را به روی کار بیاورد و البته حیات اسرائیل را به خطر بیندازد . باید از بزرگ جلوه دادن اخوان المسلیمن و اغراق در خصوص این گروه دست برداریم. چه کسی گفته است که ما تنها دو گزینه داریم: حسنی مبارک یا افراط گراها؟ من با اخوان المسلیمن اختلاف های بسیاری دارم. اما پنج دهه است که این حزب دست به هیچ حرکت خشونت امیزی نزده است . انها نیز خواهات تغییرات و اصلاحات هستند . اگر دموکراسی و آزادی می خواهیم باید به انها هم فرصتی برای حرف زدن بدهیم. آیا با این تئوری که تونس آغاز زنجیره ای از تحولات و انقلاب ها در منطقه بود،موافق هستید؟ بی شک ما در تونس آغاز بهاری در جهان عرب را تجریه کردیم. اکنون همسایگان ما به مصر نگاه می کنند که در حقیقت نقشی پیش رو در منطقه دارد. امیدوارم که میهن من نخستین کشوری باشد بعد از مصر که دموکراسی را تجربه می کند.اشپیگل 25 ژانویه / ترجمه: سارا معصومی 48

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 329]