محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845480707
افغانستان به استراتژی نیاز دارد نه به عقبنشینی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - ایالات متحده به یک استراتژی نیاز دارد و نه به راهی برای فرار . منفعت ما در خودداری از به قدرت رسیدن افراطیون در افغانستان است هنری کسینجر: من از استراتژی باراک اوباما در خصوص افزایش نیرو در افغانستان حمایت کردم. از اهداف او در این کشور هم همچنان حمایت می کنم.مشکل ما اکنون اینجاست که آیا ما به دنبال تحقق اهدافی هستیم که با واقعیت های افغانستان تطابق ندارد. نخستین انتظاری که از افغانستان داریم این است امریکایی ها بتوانند در بازده زمانی تعیین شده تا تابستان آینده مسئولیت های امنیتی را به افغان ها تحویل دهند و به کشور خود بازگردند. در همین یک مورد باید اعتراف کنیم که نه این ضرب الاجل زمانی تعیین شده و نه این وعده هیچ کدام با واقعیت تطابق ندارد. افغانستان هرگز و هرگز با حضور نیروهای خارجی به ارامش نرسیده است . همزمان مشکلات اقلیمی و بحث استقلال طلبی افغان ها مانع از رسیدن به دولتی مرکزی و مقتدر می شود . باراک اوباما و تیم سیاست خارجی اش ادعا می کنند که تعیین ضرب الاجل زمانی در حقیقت ترفندی است برای وادار کردن حامد کرزای به افزایش تلاش ها برای تشکیل دولت مرکزی مقتدر. اما انچه که حائز اهمیت است نیت های کرزای نیست بلکه ساختار پیچیده سیاسی و جغرافیایی افغانستان است . افغانستان را سالهاست که روابط فردی سیاستمداران اداره می کند . حتی اگر خود را شریک و متحد افغانستان هم بدانیم درخواست از این کشور برای بر هم ریختن اصول سیاسی و اجتماعی که ریشه در فرهنگ ان دارد در بازده زمانی چند ماهه نه تنها از کرزای که از هر دولتی بر نمی آید . در این شرایط باید از فروافتادن در گردابی که ما را با اعتراض های عمومی روبه رو می کند ، خودداری کنیم. در عراق و ویتنام هم به ناگهان همه چیز تغییر کرد و همگان خواهان خروج نیروهای بیگانه از کشور شدند . افغانستان یک کشور است و نه یک استان یا ایالت . دولت افغانستان در کابل تشکیل می شود و نه در سایر مناطق دورافتاده افغانستان . افغانستان مملو از مناطقی ست که با قاعده و قانون های قبیله ای اداره می شوند . استراتژی مبارزه با شبه نظامیان ایالات متحده هرچقدر هم از کارایی بالایی برخوردار باشد، نمی تواند با این حقیقت ساختاری در افغانستان مبارزه کند . تمامی این حقایق جاری در افغانستان کار را برای امریکایی ها سخت کرده است. ما باید فضایی را در افغانستان ایجاد کنیم که مقام هایی خارج از دایره افراط گرایان افغان به آن راه پیدا کنند. اما همزمان اگر خود را در مسیر تشکیل این ساختار قرار دهیم ، خود را در پروسه ای طولانی گرفتار کرده ایم. این حرکت می تواند حتی دیگر گروه های افغان به استثنا طالبان را نیز رویاروی ما قرار می دهد . ساده ترین راه ها این است که یا کرزای را مقصر این شکست ها بدانیم و یا به راحتی از این نبرد عقب نشینی کنیم. ایالات متحده به یک استراتژی نیاز دارد و نه به راهی برای فرار . منفعت ما در خودداری از به قدرت رسیدن افراطیون در افغانستان است . طالبان با پیروزی بر اتحاد جماهیر شوروی به خود اثبات کرد که می تواند بر غرب و ایالات متحده نیز پیروز شود . عقب نشینی از افغانستان می تواند دولت هایی را که اقلیت مسلمان را در خود جا داده اند ، به درسر بیندازد . در هند همگان این خروج را به ناتوانی ایالات متحده در برقراری امنیت در خاورمیانه تعبیر می کنند. در پاکستان این خروج می تواند به قدرت گیری مجدد طالبان منتهی شود . در تمام دنیا این عقب نشینی به ناتوانی اوباما در نیل به اهداف دراز مدت کشورش تعبیر خواهد شد . استراتژی ما در افغانستان باید در چهار مسیر تعریف شود . تلاش های نظامی باید بر مبنای دولت های استانی مطابق با فرهنگ افغان ها باشد و نه بر پایه رویای رسیدن به دولتی مقتدر و مرکزی با الگو برداری از غرب. حقیقت این است که زمان مورد نیاز برای اصطلاحات سیاسی از مدت زمان در نظر گرفته شده برای فعالیت های نظامی سبقت گرفته است . ما به قالب سیاسی برای این روزهای افغانستان نیاز داریم. باید از زمان بندی های مصنوعی پرهیز کنیم. منافع ما در افغانستان با منافع کشورهای همسایه گره خورده است. در اینچنین شرایطی باید به نوعی از دیپلماسی منطقه ای رو اوریم. کشورهای همسایه افغانستان بیش از ایالات متحده از ظهور مجدد تروریست ها متضرر می شوند . چین ، روسیه، هند ، پاکستان و دیگر کشورهای کوچک همسایه نمی توانند افغانستان فروافتاده در آغوش تروریست را تحمل کنند . هر بار که دولتی خارجی به دنبال اعمال نغوذ یکحانبه بر افغانستان بوده است ، این کشور تبدیل به دغدغه ای بین المللی شده است. این قبیل حضورها سایرین را به سهم خواهی از قدرت وا می دارد . حرکتی که به تنهائی می تواند تمامی پیش بینی ها را به زیر سوال ببرد . با به کار بردن دیپلماسی است که می توانیم به فعالیت های نظامی در افغانستان هم مشروعیت بخشیم . در تبیین استراتژی برای افغانستان باید به یاد بیاوریم که در تمامی مراحل با مشکلاتی روبه رو خواهیم شد . بیش از همه چیز باید به یاد داشته باشیم که افغان هایی را که قربانی شدند از یاد نبریم. واشنکتن پست 24 ژوئن / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 411]
-
گوناگون
پربازدیدترینها