واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: زندان؛ ندامتگاه جرم یا آموزشگاه "زندان اولی ها" نباید بین مجرمان همچنین جا بیفتد که سیستم قضائی می خواهد زندان را حذف کند، چرا که جنایتکاران حرفه ای و سلب کنندگان آسایش و امنیت عمومی، جایشان زندان یا بر چوبه دار است. نخستین بار که وارد زندان می شود، تصورش از این مکان، همان "ندامتگاه" است اما کم کم در می یابد که دست کمی هم از "آموزشگاه" ندارد. آموزشگاهی که در آن می توان به تکمیل استعدادهای بزهکاری پرداخت اما گویا در این میان، ندای دیگری نیز هست؛ کاستن از ورودی "زندان اولی ها" در دستگاه قضائی. به گزارش مهر، مدتی است که مجموعه دستگاه قضائی کشور در پی به وجود آوردن ساز وکارهایی برای کاستن از میزان زندانیان و یا بازداشتی های بار اولی هستند اما در این میان برخی اتخاذ چنین سیاستی را موجب تشدید اعمال مجرمانه ، برخی مفید برای اصلاح بزهکار و عده ای نیز آنرا مسکن می دانند و معتقدند که بجای محکمه ها ، باید به سراغ مرحله بازپرسی و قرارهای تأمین رفت. عبدالهاشم یعقوبیان، معاون پیشین دادستان استان تهران در این رابطه اظهار می دارد: جدای از محکومان به حبس ، بخشی از زندانیان را دارندگان قرارهای تامین تشکیل می دهند. وی می افزاید: قانون دست قاضی را در استنباط کلمه هایی مانند مهم بودن جرم ، تبانی ، احتمال فرار متهم و... باز گذاشته است ؛ این مسئله عاملی است که به بازداشت های مورد پرسش جامعه حقوقی ، قضائی و یا خود متهم قرار می گیرد. یک استاد حقوق نیز معتقد است : هزینه یک زندانی با توجه به مسائل نگهداری ، خوراک ، پوشاک ، تامین امنیت و... برای مجموعه های مرتبط در کشور و از سوی دیگر از کار افتادگی مجرم ، بی سرپرست شدن خانواده بزهکار و... برای ارتکاب کننده جرم ، هزینه های سنگینی دارد. علی نجفی توانا تاکید می کند: میزان هزینه بالا برای هر زندانی ، باعث شده تا قوه قضائیه به جد در راستای کاستن از تعداد زندانیان برآید. در همین راستا ، مدیرکل سازمان زندان های استان تهران می گوید: با توجه به دستورالعمل های رئیس قوه قضائیه ، فرهنگ سازی ها و تلاش های دست اندرکاران ، اکنون در ورود متهمان و یا مجرمان به زندان ها ، نسبت به گذشته شاهد یک روند منفی هستیم و این بسیار امیدوار کننده است. سهراب سلیمانی تصریح دارد که بیشتر فعالیت ها در زندان زدایی ، بر دو محور نیاز شدید به قانون و لزوم فرهنگ سازی است. در بحث قانون ، مرجع هایی مانند مجلس و قوه قضائیه هریک طرح و لایحه ای را در دست بررسی دارند ، در بخش فرهنگ سازی نیز سعی شده تا روی مردم ، سازمان ها و مسئولان ، کار آگاهی رسانی انجام شود. با این وجود ، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی تاکید دارد که در قانون تعزیرات مصوب سال 1362 شمسی ، زندان و شلاق گریزی محوریت دارد اما به فاصله نزدیک به یک دهه پس از آن ، در همین قانون تعزیرات (مصوب سال 1375) ، زندان محوری به شکل ملموسی قابل مشاهده است ، به گونه ای که دیگر کمتر سراغی از مجازات جایگزین گرفته می شود. هر دوی اینها افراط و تفریط است و باید از آنها اجتناب کرد. دکتر سید حسین میر محمد صادقی می گوید: نباید برای هر مجرمی مجازات حبس تعیین کرد ، در این حال ، از صدور حکم حبس در تمامی موردها نیز نمی توان خودداری کرد ؛ زیرا برخی مجرمان جرمشان اندک و بدون سابقه کیفری و بعضی دیگر حرفه ای و خطرناک هستند. یک حقوقدان نیز متذکر می شود که در اعمال زندان زدایی ، نباید نظم جامعه را فراموش کرد ؛ زیرا در برخی موارد حکم حبس علاوه بر کیفر مجرم ، تلاش برای استقرار و حفظ نظم در جامعه هم هست. دکتر روشنعلی شکاری تاکید دارد: اصل این است که تا حد ممکن نباید مردم را حبس کرد ، مگر اینکه صدور حکم حبس از باب تأدیب مجرم ، ترهیب مشتاقان جرم و... باشد. مخبر کمیسون حقوقی و قضائی مجلس شورای اسلامی نیز معتقد است : بحث زندان زدایی نباید برای افرادی که جرم های سنگینی انجام داده اند ، بهانه ای برای آزادی شود. محمد دهقان می افزاید: نباید بین مجرمان همچنین جا بیفتد که سیستم قضائی می خواهد زندان را حذف کند ، چرا که جنایتکاران حرفه ای و سلب کنندگان آسایش و امنیت عمومی ، جایشان زندان یا بر چوبه دار است. یک استاد برجسته حقوق نیز همچنان اعتقاد دارد که در دنیای امروز ، هنوز بهترین مجازاتی که می تواند اهداف اجرای کیفر را برقرار کند ، زندان است. دکتر محمود آخوندی در همین رابطه بیان می دارد: تا زمانی که بشر نتواند مجازات مناسبی برای جایگزینی زندان بیابد ، به سادگی نمی توان سخن از حذف آن به میان آورد. حال آنکه یک حقوقدان دیگر بر این باور است که تا آنجا که ممکن است باید از اعمال مجازات های سنگین مانند زندان ، خودداری و از مجازات های جایگزین همچون اقدامات تامینی و تادیبی در راستای اصلاح جامعه استفاده کرد. دکتر سید محمد صادق آل محمد متذکر می شود: به هر میزان که سیستم قضائی در جهت اصلاح و نه صرفا مجازات مجرمان جلو برود ، جامعه نیز پیشرفته تر می شود. مجرمین هم بخشی از فرزندان این آب و خاک هسستند و نباید تنها به مجازات آنان اندیشید ، بلکه اصلاح و کشف زمینه جرم در آنها نیز اهمیت دارد. باید متهم و یا مجرم را در مسیری قرار داد که پس از آن به جامعه بازگردد. به هر روی ، آنچه که در بحث نگاه به زندان ها بسیار اهمیت دارد ، توجه به حجم ورود 60 درصدی بار اولی ها به زندان ها در سال ، تعداد غیر استاندارد زندانیان در بندها و... است که غفلت نسبت به آنها موجب وارد آمدن خسارت های فراوانی به جامعه می شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 432]