تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866244664
عزا داری بومی در شهرهای ایران !
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: raya17th February 2007, 05:13 PMسلام به شما دوستان محترم :) عصر همتون به خیر و شادی در این مکان از رسوم عزا داری در ایام محرم و صفر در شهری که توش ساکن هستین عنوان کنید و ما رو با سنن شهرتون اشنا کنید با تشکر raya20th February 2007, 11:46 PMعزا داری در شهر من یعنی بوشهر : برای شروع هم خودم یه کتاب از عزا داری بوشهری رو معرفی میکنم امیدوارم تهیه کنید و به سیدی اون که نواها و نوحه های بو شهری در اون اشا ره شده استفاده کنید کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند اهل ماتم کتابی است درباره ی آیین ها و آواهای بوشهر که توسط جوانی سختکوش و دلسوز به نام محسن شریفیان نوشته شده است . محسن شریفیان خود نوازنده متبحر نی انبال است و در یک خانواده اهل موسیقی رشد یافته است . از دیگر آثار او می توان به اهل زمین و سازشناسی بوشهر اشاره کرد . هر چند ازعنوان این کتاب چنین بر می آید که فقط درباب مراسم های سوگواری و موسیقی ویژه ی آنان باشد ولی در واقع این کتاب مجموعه ای کامل تر از تصوری است که نام کتاب به خواننده می دهد . خواننده می تواند علاوه بر آیین های سوگواری و ... با موسیقی کار ، موسیقی کودکان ،موسیقی محفلی و جشن بوشهر ، پیشینه تاریخی ،اقوام و ریشه گویش بوشهری نیز آشنا شود . البته علت چنین عنوانی بر این کتاب هنوز بر من پوشیده است . با توجه به دیگر آثار این مولف جوان (اهل زمین ) چنین بر می آید که او برای انتخاب نام از اهل هوای غلامحسین ساعدی تاثیر پذیرفته و ... از آنجایی که شریفیان خود بوشهری و نیز اهل موسیقی و هنر است به خوبی با نکات ریز این مساله آشناست و یکی از نقاط قوت این کتاب هم همین است . او منابعش را نیز با همین آگاهی انتخاب می کند . برای نگارش این کتاب و مجموعه نفیس او بیش از صد منبع نوشتاری ،صوتی و تصویری را مورد مطالعه و بازبینی قرار داده و از نزدیک به هفتاد آگاه محلی ، هنرمند و ...پرس و جو کرده است . در این کتاب علاوه بر مطالب و متن ها از آوانگاری و نت نویسی نوحه ها ،ریتم ها و آواها هم استفاده شده و در بخش پایانی تعدادی عکس هم برای ارتباط بهتر مخاطب قرار داده شده .که البته عکس ها هر چه جدیدتر ،ضعیف تر شده اند . بهتر و مناسبتر از همه این ها لوح فشرده ای است که همراه این کتاب عرضه می شود .این لوح حاوی قطعاتی از تمامی نمونه های ذکر شده در کتاب است .بسیاری از این قطعات مربوط به سالهای بسیار دور است و علاوه بر کاربرد آشنایی مخاطب با نواها، هر یک گنجینه ای از فرهنگ و موسیقی بوشهر به حساب می آیند . گزیده ای از بخش های مختلف این کتاب : نژادها و اقوام ، موسیقی کودکان ،موسیقی درمان ، بیت خوانی در مراسم سرور ،مردم و مراسم سنج و دمام ،دوره های مختلف نوحه خوانی،تعزیه در بوشهر ،نوحه خوانی زنانه . در قسمتهایی از این کتاب وقایع تاریخی مرتبط با موضوع کتاب از دیگر منابع نقل شده که یکی از آنها را می خوانید : " هنگام سفر احمد شاه قاجار به بوشهر ،مردم این شهر برای ابراز خوشامد گویی به احمد شاه ،سینه زنی مفصلی با نوحه گری ناخدا عباس دریانورد در جلو ساختمان امیریه و در سمت جنوبی آن ترتیب می دهند و ناخدا عباس در پایان یکی از نوحه های معروف خود با مطلع : ای شیعه مگر قتل شه کرب و بلا شد یا ماه عزا شد چنین می خواند : یا رب تو بده نصرت احمد شاه ایران یا قادر منان گفتنی است که رسم دعا کردن به جان شاه کشور در هنگام عزاداری پیشوایان دینی ، از آغاز پدیده ی سینه زنی در بوشهر معمول گردیده و هر نوحه خوان ،خود را ملزم به رعایت آن می کرده است . صفحه ۱۷۶ اهل ماتم به نقل از سنگستان/عبدالحسین احمد ریشهری کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند تنها جای بحث در این کتاب شاید نامشخص بودن مبنای تقسیم بندی بخش های کتاب و همچنین طرح جلد کتاب باشد . جلد این کتاب و نیز کتاب اهل زمین با ترکیب چند عکس و به صورتی غیرحرفه ای و بازاری،طراحی شده است . خواندن این کتاب به تمامی علاقمندان به فرهنگ جنوب پیشنهاد می شود . اهل ماتم توسط نشر دیرین به شمارگان ۳۲۰۰ نسخه و به قیمت ۴۹۵۰تومان منتشر شده است . raya20th February 2007, 11:50 PMمراسم مذهبی در استان بوشهر از اهمیت ویژه و قدمت طولانی برخوردار است.به علت نزدیک بودن ایام محرم می خواهم در مورد سینه زنی بوشهر توضیحاتی بدهم٬ این نوع سینه زنی به صورت دایره ای است و مداح در میان سینه زنان مداحی می کند و به صورت مواج و دایره ای به سینه زدن مشغول می شوند که بسیار تماشایی و غم انگیز بر گزار می شود و هر بیننده ای را تحت تا ثیر قرار می دهد. و این نو ع سینه زنی از بوشهر به دیگر شهرهای جنوب را ه یافته است.اگرچه که با کمی تغییر در دیگر شهرهای ایران این سبک را می بینبم ولی زادگاه و موطن این نوع سینه زنی بو شهر بوده است.این نو ع سبک را عباس دریانورد که خود یکی از مداحان بزرگ بوده به اهواز برد و در انجا حسینه ای به نام حسینه بوشهری ها بوجود اورد و این نوع سینه زنی را رواج داد. در اینجا نمی شود از مرحوم بخشو یکی از بزرگترین مداحان ایران گذشت. بیو گرافی: جهانبخش کردی زاده مشهور به بخشو نو حه خوان خوش صدای بوشهری که در محله دهدشتی و بیش تر محلات بوشهر از جمله جفره و باغ ملا و مسجد حاج محمد علی سنگی نو حه می خواند.از وی به یادگار روش های بسیاری به یادگار مانده است و هنوز در بوشهر صد ای خوش او طنین انداز است انگار که هنوز زنده است و در مساجد بوشهر مداحی می کند یادش گرامی و روحش شاد. این هم یکی از نوحه های ایشان که با حجم کم در اختیارتون می زارم که می توانید دانلود کنید با تشکر از سایت یاس سپید: کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند دانلود نوحه بوشهری(با صدای مرحوم بخشو) (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) منبع:[/URL][U]کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) raya20th February 2007, 11:51 PMشروه موسیقی سنتی و زیبای جنوب که حاکی از درد غم مردم جنوب است .مردمی که همیشه سختی ها را تحمل کرده و حرفی نزدند.شروه موسیقی که از دل جامعه دشتی برخاسته و بسیار زیبا و شنیدنی است شعر که شروه خوانان بر زبان می آورند شعرهای شاعر بزرگ ایران زمین فایز دشتی است.شاعری با سواد و اهل عرفان .ایشان در زمینه دوبیتی سرایی بسیار هنر مند بوده و هنوز شعرهای ایشان بر سر زبانهای مردم است چند نمونه از شعر های ایشان:بعد از آن در پست بعدی میتوانید موسیقی شروه را دانلود کرده و از ان استفاده کنید. مرا یاران وصیّت این چنین است که در هر جا که جانان در کمین است به دش آنجا برید، تابوت فایز که جاى تربتم آن سرزمین است اگر دانى که فردا محشرى نیست سؤال و پرسش و پیغمبرى نیست بتاز اسب جفا تا مى‌توانى که فایز را سپاه و لشکرى نیست raya20th February 2007, 11:52 PMتعزیه یا شبیه‌خوانى در اصل نمایشى است برپایه قصه‌ها و روایات مربوط به زندگى و مصائب خاندان پیامبر اسلام و بخصوص وقایع ماه محرم سال ۶۱ هجرى در کربلا براى امام حسین (ع) و خاندانش. ابتدا دسته‌هایى وجود داشتند که از برابر تماشاچیان مى‌گذشتند و با سینه زدن، زنجیر زدن و کوبیدن سنج و نظایر آن و حمل نشانه‌ها و علم‌ها و نیز هم‌آوازى و هم‌سرایى در خواندن نوحه، ماجراى کربلا را به مردم یادآورى مىکردند. در مرحله بعد آوازها کمتر شد و نشانه‌ها بیشتر و یکى دو واقعه‌خوان ماجراى کربلا را نقل مىکردند و سنج و طبل و نوجه آنها را همراهى مى‌کرد. چندى بعد، تعدادى از نقالان، چند شبیه یا لباس‌هاى نزدیک به واقعیت، شبیه‌سازى مصائب خود را شرح مى‌دادند. در مرحله بعد، شبیه‌ها با هم گفت و شنید مىکردند. بعد بازیگران پدید آمدند. در آخرین نیم قرن دوره صفویه، تعزیه تحول نهائى خود را طى کرده و به شکلى که مى‌شناسیم در آمد.بدلیل حفظ حرمت، فقط مردان در این دسته‌ها حضور مى‌یافتند و نقش زنان را جوانان کم سال بازى مىکردند. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند عزادارى و سوگواری در ماه محرم ، در تمامی نقاط ایران برگزار مى‌شود در ابتداى دوره قاجاریه، تعزیه، بدلیل حمایت شاهان و طبقه مرفه جدید بازرگان و سیاسی، دامنه‌دار تر شد. بعدها در نمایش‌خانه‌هاى موقت بنام تکیه یا حسینیه این نمایش‌ها اجرا مى‌شدند. تاریخ دقیق ساختمان یکى از این تکیه‌هاى ثابت یعنى تکیه نوروزخان، ۱۱۷۷ ه.ش ، مقارن اوایل سال‌هاى سلطنت فتحعلى‌شاه است. در نخستین مراحل تعزیه، بسیارى از نقالان مذهبى و غیرمذهبى به بازى در آن پرداختند. به این ترتیب تعزیه از مایه و سبک نقالى تاثیر گرفت. تعزیه در دوره ناصرالدین‌شاه قاجار به اوج خود شکوه و توسعه خود رسید. ساختمان مدور تکیه دولت در چهار طبقه، مجلل‌ترین نمایش‌خانه‌هاى تعزیه بوده است. همینطور مى‌توان از تکیه شاهی، تکیه ولى‌خان، سپهسالار، تکیه قورخانه، تکیه سرچشمه، تکیه عزت‌الدوله، تکیه نوروزخان، تکیه چهل تن، تکیه سید ناصرالدین‌و ... یاد کرد. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند آواز دشتستانی با صدای استاد دادبه و نی استاد محمد موسوی (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) ( قسمت دوم ) متن تعزیه یا تعزیه‌نامه، اغلب به شعر بود و شعر تعزیه عامیانه بود. زمینه شعرى تعزیه را رسم مرثیه‌سرایى ایجاد مى‌کرد و وقایع و داستانش را اساطیر و حماسه‌هاى مذهبى که از طریق نقالى مذهبى به او رسیده بود، تشکیل مى‌داد. از اوایل دوره ناصرالدین‌شاه نوعى مقدمه به تعزیه اضافه شد که پیش‌واقعه خوانده مى‌شد. کم‌کم شکلى از تعزیه با رنگ هزل و مضحکه و مسخره بوجود آمده که ”گوشه“ نام گرفت، گوشه تعزیه نامه‌اى بود تفننى و فکاهى که افراد آن اشخاص اساطیر مذهبى اسلامى بودند. هر تعزیه‌نامه کامل را یک مجلس یا دستگاه مى‌گفتند و به اشخاص بازى شبیه گفته مى‌شد. به کارگردان نیز تعزیه‌گردان یا شبیه‌گردان یا استاد مى‌گفتند. پس از دوره ناصرالدین‌شاه از اهمیت و جلال تعزیه کم‌کم کاسته شد، اما عمومیت آن محفوظ ماند. در دوره محمدشاه و احمدشاه ، تعزیه تدریجا حمایت اشراف را از دست داد. در تعزیه موسیقى جایگاه مهمى داشت و تعدادى سنت در موسیقى از طریق اجراى تعزیه بوجود آمد. یکى از ازرش‌هاى نمایشى آوازهاى تعزیه در آن بود که قطعه‌ها و مقام‌هاى موسیقى با موضوع و شخص انطباق مى‌یافت.دسته‌هاى نوازنده موسیقى در هیئت‌هاى هفت یا هشت نفرى قرار مى‌گرفتند و سازها عبارت بود از شیپور، نی، قره‌نی، طبل، دهل، کرنا و سنج. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند آواز بختیاری و شوشتری با صدای استاد دادبه و نی استاد محمد موسوی (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) اثر چندین عامل موسیقایی را می توان در موسیقی تعزیه یافت که مهم ترین آنها تقسیمات موسیقی ایرانی است که اجزای اصلی آوازهای تعزیه را شکل می دهد. در اکثر شهرها برای شبیه سازی ، ردیف خاصی را سرمشق قرار می دهند. مثل شبیه سازی حضرت عباس = چهارگاه حر = عراق . آوازهای دشتی و شوشتری ، بیشترین کاربرد را در آوازهای مذهبی و تعزیه دارند. در بین آنها موسیقی ای که در مناطق مختلف ایران اجرا می شود نقش مهمی در تعزیه دارد. در کنار تعزیه هایی که در مناطق مرکزی و قسمتی از پایتخت اجرا می شود ، تعزیه در فارس ، گیلان ، مازندران ، آذربایجان کومش ( سمنان ، دامغان و شاهرود ) لرستان و کرمانشاه و بوشهر به وسیله آوازهای محلی در کنار تقسیمات موسیقایی ایرانی همراهی می شود. هر کسی می تواند به راحتی حضور موسیقی سنتی ایرانی را در اکثر تعزیه ها در شکل آواز یا موسیقی دستگاهی تعزیه که به وسیله آلات موسیقی چون بوق و نی و کرنا و ... اجرا می شود ، تشخیص دهد. سوگ‌ها و عزاهاى عمومى و خصوصى، استان سیستان وبلوچستان : مردم سیستان و بلوچستان پیرو دین مبین اسلام هستند. در سیستان بیشتر مردم شیعه اثنى عشرى و عده‌اى نیز مذهب تسنن (حنفی) دارند، ولى در بلوچستان بیشتر مردم داراى مذهب سنى حنفى هستند. برگزارى سوگ‌ها و عزاهاى عمومى در بین اهل تسنن و تشیع همچون سایر نقاط کشور صورت مى‌گیرد، ولى به عزادارى‌هاى خصوصى اهمیت خاصى مىدهند. این اهمیت نشانه الفت و همبستگى عمیقى است که در میان مردم سیستان و بلوچستان وجود دارد. موقعى که کسى مریض مى‌شود همه بستگان و همسایگان براى دیدن بیمار مى‌روند. این عیادت را اصطلاحاً «پرسه» مىگویند. در مجلس پرسه معمولاً پیرمردها قصه‌اى براى دیگران نقل مىکنند و از مهمانان با چاى و قلیان پذیرائى مى‌شود. اگر بیمار بهبود نیافت و فوت کرد، مجلس پرسه به مجلس عزا و سوگوارى مبدل مى‌شود. حاضرین به گریه و زارى مى‌پردازند، مراسم تدفین برپا مى‌شود. اگر متوفى زن باشد او را زن و اگر مرد باشد او را مرد غسل مى‌دهد. پس از غسل، متوفى را در کفن مى‌پیچند و ***** محل (مولوی) و مردم بر میت نماز مى‌خوانند. سپس متوفى را در تابوت قرار مىدهند و به گورستان حمل مى‌‌نمایند. موقعى که تابوت به گورستان نزدیک شد، مردمى که در گورستان جمع شده‌اند به احترام متوفى به استقبال جنازه مى‌روند. جنازه را در گور قرار مىدهند. یکى از نزدیکان متوفى صورت میت را باز مى‌کند و اجازه مى‌دهد همگان براى آخرین بار او را ببینند. پس از آن روى مرده را مى‌پوشانند و قبر را با خاک پر مىکنند، آنگاه مقدارى خرما به حاضران احسان مى‌شود که خوردن آن را ثواب مى‌دانند. پس از این مرحله همهٔ حاضرین به خانهٔ متوفى باز مى‌گردند و پس از خوردن چاى و کشیدن قلیان و خواندن فاتحه متفرق شده و به خانه‌هاى خود مى‌روند. معمولاً بستگان متوفى افرادى را که در مراسم تدفین حضور داشتند به نهار دعوت مىکنند و نزدیکترین فرد متوفى به مدت سه روز در خانه مى‌ماند. در این مدت جهت تسلاى خاطر او به دیدنش مى‌روند. روز سوم نیز به عمل خیر طبخ و احسان غذا مى‌پردازند. در روز چهارم اهالى را براى صرف ناهار دعوت مىکنند و براى آمرزش روح متوفى فاتحه مى‌خوانند و صلوات مى‌فرستند. پس از گذشت یک سال از تاریخ فوت، همگان را به ناهار دعوت مىکنند و پس از صرف ناهار فاتحه مى‌خوانند و صلوات مى‌فرستند و متفرق مى‌شوند. بدین ترتیب آخرین احترام نسبت به فرد فوت شده به عمل مى‌آید. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند سوگ‌ها و عزاهاى ملى، مذهبى و خانوادگى، استان چهارمحال وبختیارى : مراسم سوگوارى در میان بختیارى‌ها اهمیت خاصى دارد و همراه با مراسم پرسوز و گدازى برگزار مى‌شود که محتملاً نشانهٔ‌انس و الفت و همبستگى عمیقى است که میان آنها وجود دارد. این اهمیت هم در عزادارى‌هاى مذهبى و هم در عزادارى‌هاى خصوصى به بارزترین شکل مشهود است. عزادارى براى ائمهٔ اطهار به ویژه در ماه محرم مثل تمام نقاط ایران باشکوه برگزار مى‌شود. شیوهٔ اجراى مراسم تقریباً مثل سایر نقاط ایران است. دسته‌هاى زنجیرزنى، سینه‌زنى و حضور در مراسم مساجد و تکایا و گوش دادن به سخنان وعاظ از جمله جلوه‌هاى برگزارى اینگونه مراسم است. برگزارى مراسم عزادارى خانوادگى نیز جالب توجه است. در ایل بختیارى وقتى کسى فوت کند، ایل یکپارچه غرق ماتم و غم مى‌شود، انگار که همه برادر مرده‌اند و یا در سوگ خواهر خود نشسته‌اند. سالى طول مى‌کشد تا یاد عزیز از دست رفته به فراموشى سپرده شود. لحظه‌اى صاحب عزا را رها نمى‌کنند، «چوقا» از تن بیرون مىکنند و لباس سیاه مى‌پوشند. وقتى خبر مردن زن یا مرد بختیارى گوش به گوش در ایل پیچید، همه جمع مى‌شوند و متوفى را بر تخته پاره‌اى مى‌گیرند، مردها تخته را بر دوش مى‌گذارند تا به نزدیکترین رودخانه محل برسند و با آب رود غسلس دهند. متوفى اگر زن بود در پناهگاهى کنار رود به وسیله زن شسته مى‌شود. بعد از غسل، سید همراه ایل یا «سید پیرشاه» یا «سید امام‌زاده»هاى اطراف مسیر و مکان کوچ و استقرار را خبر مىکنند تا بر مرده نماز میت بگذارند و سپس مرده را به خاک مى‌سپارند. خاک که گودى گور را پر کرد، مردها در فاصلهٔ دور مى‌ایستند و و زن‌هاى ایل به دور گور حلقه مى‌زنند، گریه سر مىدهند و همراه با مرثیه که «گاگریو» گفته مى‌شود به شرح حال زندگى مرده مى‌پردازند. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند شروه بوشهری با صدای عبدالرحیم کرمی (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند) در این هنگام توشمال‌ها آهنگ غم‌انگیزى به نام «چپی» مى‌نوازند. بعد از این مراسم «خیرات» شروع مى‌شود. صاحب عزا چادر سیاهى برپا مى‌کند، مردم ایل تیره به تیره، طایفه به طایفه، براى دلدارى صاحب عزا مى‌آیند و «سرباره» مى‌آورند. معمولاً هر ده خانوار یا پانزده خانوار به نسبت امکانات مالى خود، گوسفندى، پولى یا مقدارى قند و چاى همراه خود مى‌آورند که به آن سرباره مىگویند. سرباره مخارج عزادارى صاحب عزا را کاهش مى‌دهد. این مراسم تا یک سال به طول مى‌انجامد، چرا که شاید تیره یا طایفه‌‌اى در مسافت‌هاى دور باشد و یا امکان حضور به موقع پیدا نکرده باشد. در سر سال خانواده صاحب عزا موظف است که با خریدن لباس‌هاى رنگارنگ به چادرها سر بزند و لباس‌هاى سیاه را از تن آن‌هایى که براى همدردى با آنها سیاه‌پوش بوده‌اند، در آورند و لباس رنگى هدیه شده را بپوشانند. معمولاً زن‌‌هایى که پا به سن گذاشته‌اند و شوى از دست مىدهند، دیگر لباس سیاه را از تن بیرون نمى‌آورند و تا آخر زندگى سیاه‌پوش مى‌مانند. اما اگر زن جوان شوهر از دست داده باشد، بعد از یک سال، زن‌هاى مسن تیره و طایفه با لباس‌هاى رنگارنگ که قبلاً آماده کرده‌اند به سراغ او رفته و با اصرار از او مى‌خواهند که لباس سیاه را از تن بیرون کند. وقتى کلانتر یا یکى از سرشناسان ایل بمیرد، مراسم خاصى انجام مى‌شود. بدین ترتیب که زین و برگ اسب یا اسبانى را با پارچه سیاه مى‌پوشانند و بر گردن اسب نیز پارچه‌هاى رنگین که یک سر آن بر زین و سر دیگرش روى پیشانى اسب است به بند دهانه مى‌بندند؛ سپس اسب را در حالى که دهانهٔ آن به دست یک نفر است در محوطهٔ امام‌زاده مى‌گردانند. این پارچه را «یال پوش» مىگویند. چوقا و تفنگ متوفى را نیز روى اسب مى‌بندند. به علت طول زمان عزادارى در بختیارى که گاهى تا یک سال ادامه مى‌یابد، صاحبان عزا مخارج سنگینى را نیز متحمل مى‌شوند. عزادارى و تعزیه‌خوانى، استان مازندران : عزادارى و تعزیه‌خوانى در روستاى میخسار کجور معروف است. رونق و اوج آن در ده روز اول محرم است. اهالى از نقاط مختلف و شهرستان‌هاى دیگر به زادگاه خود مى‌آیند تا در مراسم سوگوارى شرکت کنند. مرثیه‌خوان‌ها نیز که خود بومى هستند، در این مراسم شرکت مىکنند. کسانى هم که نذر دارند به ترتیب نوبت، یا ناهار یا شام نذرى در مسجد روستا احسان مىکنند. سابقاً مراسم تعزیه‌خوانى و شبیه‌خوانى حوادث کربلا رواج داشت و انواع لباس، سپر، کلاه‌خود و زره جمع‌آورى و نگهدارى مى‌شد. گاهى نیز از طالقان و قزوین براى تعزیه‌خوانى به میخسار مى‌آمدند. اکثر شب‌ها، به شکل و حالت ایستاده و با خواندن مرثیه‌هاى ضربى و آهنگین سینه مى‌زدند. عمل این حلقه ایستاده را که مى‌چرخید، «جوش زدن» مى‌نامیدند، یک نفر در وسط حلقه، حفظ هماهنگى و نظم را به عهده داشت تا آهنگ سینه‌زنى را تنظیم کند. معمولاً انبوه سینه‌زن‌ها تلاش مىکردند با ابراز احساسات در میان مردم کسب اعتبار کرده و به ثواب اخروى برسند. ظهر عاشورا یا روز دهم محرم که مراسم سینه‌زنى به اوج خود مى‌رسید، اسبى را با پارچه‌اى سفید که تمامى آن با ماده‌اى قرمز، به نشان محل خونفشان تیرهاى اشقیا رنگ شده بود و همچین با پارچه‌اى رنگین و شمشیر و چکمه مى‌آراستند و به شکل ذوالجناح در مى‌آوردند و در روستا مى‌گرداندند. مرثیه‌خوان‌ها پیشاپیش ذوالجناح در کوچه‌هاى روستا راه مى‌افتادند و از هر خانه‌‌اى پول، قند، چاى و نبات جمع مىکردند؛ تا از این رهگذر، هم زحمات کسانى که در این ده روز مرثیه و نوحه خوانده بودند، جبران شود و هم قند و چاى کافى براى مراسم بعدى مسجد محل تأمین گردد. این مراسم که با شرکت‌تمامى اهالى و همراه با علم و کتل و اسب ذوالجناح انجام مى‌گرفت، مرثیهٔ بسیار معروفى دارد که براى همهٔ افراد آن مرز و بوم آشنا و خاطره‌انگیز است. raya20th February 2007, 11:53 PMموسیقی دستگاهی در تعزیه (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند******.com/post-15.aspx) استفاده‌ی موسیقی دستگاهی در تعزیه در زمینه ی استفاده از موسیقی ردیفی در هنر تعزیه باید گفت نمونه های بی بدیل مرکب خوانی در ده مجلس آغازین روزهای محرم و برخی مجالس دیگر، هنر و هوشمندی تعزیه گردان ها و تعزیه خوان ها را در تغییر دستگاه ها و مایگی نغمات به هنگام مکالمات و کاربرد صحیح و منطقی آن ها نشان می دهد. از مجموع یک صد و هفتاد و پنج مجلس تعزیه ای که در سیزده منطقه از ایران بطور کامل شنیده و ثبت شده، این نتیجه قابل توجه است که تقریبا کلیه دستگاه ها، گوشه ها و آوازهای موسیقی ردیفی ایران در مجالس تعزیه مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه براین، سود بردن از قدیمی ترین انواع تصانیف در قالب پیش آواز، نوحه و مرثیه نیز معمول بوده است. ضمن این که فرم های مختلف اعم از تلخیص و گزینش اصلح گوشه ها و نغمات دستگاه در شکل های مختلف و تغییر در برخی حالات آن ها جهت تطبیق با حس تعزیه، حاکی از نقش گسترده ی موسیقی سنتی ایران در آوازها و الحان تعزیه است. در بررسی چگونگی و میزان حضور دستگاه های موسیقی سنتی در آوازهای تعزیه، پی می بریم که تقریبا همه ی دستگاه ها و گوشه های موسیقی سنتی در تعزیه حضوری قاطع دارند. با این حال برخی آوازها به دلیل سادگی و انطباق حسی بیشتر با این ژانر حضور چشم گیرتری دارند. به طور نمونه ردٌپای بیات تر سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7045]
-
گوناگون
پربازدیدترینها