تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866186106
شیوه گریستن انسانها، ژنتیکی است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > سلامت - به نظر رفتارشناسان، افراد شیوههای مختلف ابراز احساسات را از دیگران نمیآموزند؛ روشهای ابراز احساسات هم در ژن‌ها نهفته است فرنوش صفوی‌فر: می‌گویند انسان تنها موجودی است که گریه می‌کند. بعضی‌ها با صدای بلند، بعضی‌ها آرام . بی‌صدا. اما چه کسی به ما یاد داداه که چطور گریه کنیم؟ آیا ما برای این که بدانیم چطور باید احساسات‌مان را نشان بدهیم یا مخفی کنیم، نیاز داریم که به دیگران نگاه کنیم و معنای حالات مختلف چهره را بیاموزیم؟ این سوالی است که برای رفتارشناسان اهمیت زیادی دارد و تا به حال جواب‌های متعددی هم به آن داده‌اند؛ اما این بار، یک مطالعه جدید، تایید می‌کند که شیوههای مختلف ابراز احساسات، به طور ژنتیکی در افراد به ودیعه گذاشته شده و نیازی به دیدن و آموختن از دیگران ندارد. البته این ایده از سال‌های دهه 1960 میلادی وجود داشت، اما این مطالعه شواهد تازه‌ای برای تایید این مطلب، فراهم شده است. به گزارش بی‌بی‌سی، این مطالعه را محققان دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو انجام داده و نتایج آن را در نشریه شخصیت و روان‌شناسی اجتماعی به چاپ رسانده‌اند. در این مطالعه، از شیوه جالبی برای اثبات این مدعا استفاده شده؛ به این ترتیب که محققان با تجزیه و تحلیل حالات چهره و واکنش‌های ورزشکاران برنده و بازنده، در بین افراد بینا و نابینا، توانستند مشخص کنند که مشابهت‌های زیادی برای نشان دادن حالت شادی وجود دارد. آنها می‌گویند می‌توان گفت حالت چهره‌های برنده‌های نابینا، مشابه برنده‌های بیناست. این در حالی است که آنها که نتیجه مسابقه‌ای را واگذار کرده‌اند یا مدال پایین‌تری آورده‌اند نیز، هم در بین نابینایان و هم در بین افراد بینا، حالت مشابهی را در چهره داشته‌اند. بر اساس تحلیل این محققان، افراد بینا و نابینایی که مدال نقره یا برنز آورده‌اند، نسبت به آنها که مدال طلا گرفته‌اند، خنده مصنوعی‌تری داشته‌اند و در هنگام خنده،تنها عضلات مربوط به لب خود را به حالت خنده درآورده‌اند؛ گویی از سر ادب و وظیفه اجتماعی لبخند می‌زنند. اما آنها که مدال طلا آورده‌اند، چه بینا و چه نابینا، با تمام عضلات صورت می‌خندیده‌اند که نشان‌دهنده طبیعی‌‌تر و خالصانه‌تر بودن لبخند آنها و شادی واقعی‌شان است. همچنین این محققان دریافتند که بازنده‌ها، لب پایین خود را بالا آورده و به نوعی انگار جلوی حرف زدن خود را می‌خواهند بگیرند. تشابه این حالات، نشان‌دهنده آن است که نابینایان هم مانند افراد بینا، ذاتا می‌دانند که برای نشان دادن یا مخفی کردن احساسات‌شان در چهره، چه باید بکنند و این امر اکتسابی و حاصل توجه به محیط خارجی نیست. به گفته این رفتارشناسان، احتمالا حالت جمع کردن لب پایین، نشان‌دهنده همان رفتاری است که اجداد بدوی‌تر ما در هنگام خشم و ناراحتی داشته‌اند، یعنی می‌خواسته‌اند دهان خود را ببندند تا مانع فریاد زدن، گاز گرفتن یا فحش و بدوبیراه دادن خود شوند و این نوعی تربیت درونی هم به حساب می‌آمده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 445]
-
گوناگون
پربازدیدترینها