تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804920389
حج من اینجاست
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: حج من اینجاست همسر خلبان شهید بابایی خانم صدیقه، حکمت سال 1354 قبل از اینکه با عباس بابایی ازدواج کند، در آموزش و پرورش استخدام شد. خانم معلم ابتدایی، بعد از پنج سال مدیر مدرسه شد. از سال 1360 مدیر بود تا سال 1384 که بازنشسته شد. 24 سال مدیر مدرسه بود؛ مدرسهای با نام همسرش در پایگاه هوایی دوشان تپه. الان هم عضو شورای شهر قزوین است؛ تا همانطور که عباس میخواست در فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی شرکت کند.خانم حکمت سال 1354 که پسر عمه خلبانش برای خواستگاری به خانه آنها آمد و گفت اگر ملیحه (صدیقه) را به من ندهید، خودم را از هواپیما پرت میکنم پایین، هرگز خواب این روزها را نمیدید که با سه فرزندش؛ سلما، حسین و محمد تنها شود.نمیدانست 12 سال بعد سوغاتیهای سفر حج؛ صندل و مسواک چوبی عباس روی دستش میماند و میشود همسر شهید بابایی. با توجه به شناخت خانوادگیاي که از شهید بابایی داشتید شخصیت ایشان در زمان نوجوانی و جوانی چگونه بود؟شهید بابایی از همان نوجوانی و جوانی با همسن و سالان خود فرق داشت؛ چون رفت و آمدهایش بیشتر با پیرمردها و پیرزنها بود، از افکار و تجربیات این عزیزان استفاده میکرد و احترام خاصی برایشان قائل بود. لوازم شخصی و لوازم التحریر خودش را به همکلاسیهایی میبخشید که وضع مالی خوبی نداشتند. در هر زمینهای به بزرگان خود کمک میکرد. هیچگاه توجه به بیماران و رسیدگی به آنها را فراموش نمیکرد.شهید بابایی پسرعمه شما بود. کارهایی را که در جوانی، او را از جوانان دیگر متمايز میکرد، چه بود؟شهید بابایی از همان جوانی موهای سرش را کوتاه نگه میداشت، به این کار اعتقاد داشت و همیشه میگفت اگر موهایم بلند باشد، مجبورم جلوی آینه بایستم و به موهایم رسیدگی کنم، اما اگر کوتاه باشد دیگر این کارها لازم نیست. یادم هست روزی سر مزار و آرامگاه علما یا یکی از اقوام قرآن میخواند. مردمی که از آنجا رد میشدند، نام رفتگانشان را به عباس اعلام می کردند تا برای آنها قرآن قرائت کند. چون همیشه ساده میپوشید و موهایش را میتراشید؛ حتي یکبار عباس را با سرباز فراری اشتباه گرفته بودند و میگفتند شما سرباز فراری هستید، که با ارائه مدارک شناسایی‌اي که همراه داشته، توانسته بود نیروی انتظامی را متقاعد کند که سرباز فراری نیست. در خاطرات شما خوانده بودم که بعد از طرح مسئله خواستگاری شهید بابایی از شما، با ازدواج مخالف بودید. چرا؟ دلیل اصلی، سن و سال کم شما بود؟ چگونگی تغییر نظرتان را بیان کنید.فقط سن کم نبود، بلکه پدر و مادرم میخواستند تحصیلاتم را به رتبه عالی برسانم. از طرفي ازدواج با فامیل را قبول نداشتند، خصوصا اگر خواستگار، نظامی هم باشد. بعد از گذشت زمانی طولانی و صحبت های مستمر، عباس با پاکی و صداقتش و با لطف و عنایت خداوند، پدر و مادرم را متقاعد کرد، و بعد هم نظر مثبت من را از پدر و مادرم گرفت. کدام ویژگی شهید بابایی باعث ایجاد علاقه شما به ایشان و جلب نظر مساعد شما شد؟ایمان، پاکی، صداقت، تواضع و منطقی بودن او که هر چیزی را در جایگاه خود میدید و احترام میگذاشت. ما در كنار يكديگر، زندگی شیرین و خوبی را سپری میکردیم. در مورد چگونگي مراسم عروسي‌تان بگوييد.شهید بابایی سادهزیست بود، ولی در آن زمان، برنامه برگزاری جشن عروسی خاص بود و رسم و رسوم ویژهای داشت. اصولا خانمها بیشتر تجملاتی هستند و به این موارد بیشتر توجه میکنند. خانوادهام نسبت به توانایی مالی‌اي که داشتند، جهیزیه بسیار گرانبها و شیکی برایم تهیه کردند و شهید بابایی همه این رسم و رسومها را پذیرا بود و احترام می گذاشت. اما مدتی بعد از ازدواج با من مشورت کرد، با رضایت من و احترامی که برای مادرم قائل بود با اجازه او، تمام جهیزیه را به مستمندان بخشیدیم. مادرم در جواب خواسته شهید بابایی برای بخشش جهیزیه به من گفت: وظیفه من تهیه جهیزیه بود و در بخشش آن اختیار با خودت و همسرت است. من هم به عباس گفتم برای من این مهم است که کنار تو زندگی کنم حتی اگر روی زمین خاکی باشد. منزل شما قبل و بعد از شهادت ایشان در آپارتمان های نیروی هوایی بوده، علی رغم اینکه می توانستید در منازل ویلایی سکونت داشته باشید این کار را نکردید. چرا؟هنوز هم منزل ما در آپارتمانهای نیروی هوایی است، با اینکه می‌توانیم در منازل ویلایی نیروی هوایی ساکن شویم. این کار مطابق با عقاید شهید بابایی است که سعی میکنم آن را حفظ کنم و خود من هم مایل به این روش زندگی، بوده و هستم. رفتار ایشان در محیط خانه چگونه بود؟ ایشان فرصت میکرد به بچهها رسیدگی کند؟زمانیکه در خانه حضور نداشت؛ نیاز فرزندان و همسر را، بهدلیل مشغله فراوان فراهم نمیشد، ولی وقتی میآمد با جوک گفتن و خندیدن و بازی با بچهها و کمک در کارهای منزل و... همهچیز را جبران میکرد. سعی میکرد در خانه به ما خوش بگذرد و محیط شادی برای بچهها فراهم شود. این رفتار او باعث میشد مشکلات و سختیهای زندگی، آسان به‌نظر برسد. شما از دوران جوانی یک فعال فرهنگی بوده و هنوز هم به صورت فعال در زمینه های فرهنگی و اجتماعی شرکت دارید. نظر شهید بابایی در مورد فعالیت بانوان، خارج از منزل چه بود؟دوست داشت در فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی حضور داشته باشم. خانواده های پرسنل نیروی هوایی، در مسائل فکری، مذهبی و . . . از شهید بابایی همفکری و کمک می خواستند.او هم از من می خواست تا در این مسائل او را یاری کنم و من علاوه بر مسئولیت مدرسه راهنمایی، با خواست عباس در اینگونه مسائل هم شرکت داشتم. نبود پدر در هر خانهای، باعث بروز مشکلات میشود. شما علاوهبر اینکه همسرتان را از دست دادید، شاغل هم بودید. بدون حضور پدر، چطور فرزندانتان را تربیت کردید؟ این یک امر طبیعی است و غیرممکن است که آدم بگوید مشکل نداشتم. پدر و مادر، هر یک در جایگاه خود، خواستههای بچهها را تأمین میکنند. هیچیک نمیتواند جای دیگری را برای بچهها پر کند ولی در بخش حاشیهای سعی کردم از رفتار، کردار و صحبتهای پدرشان دور نشوند. با بچهها صحبت کردم و نظر آنها را هم پرسیدم که آیا دوست دارند اینچنین باشد؟ اینکه حس کنند که پدرشان زنده است و حس کنند با پدرشان زندگی میکنیم؟ آنها هم موافق بودند. واقعا هم اینچنین بود، لباس پروازش را آویزان کرده بودم، کلاهش هم همینطور. البته عباس با لباس پروازش دفن شد، ولی لباس پرواز زمستانیاش در خانه بود. عکسهایش را روی دیوار نصب کردیم و انگار با او زندگی میکردیم و برای بچهها هم جا افتاده بود.از نظر موضوعات مختلف و مسائل اجتماعی مشکلات زیادی داشتم، تربیت و بزرگ کردن دو پسر در تهران واقعا سخت بود. من شاغل بودم و سن کمی هم داشتم. تازه بعد از 10 سال، داشتم معنای زندگی واقعی را درک میکردم و تازه متوجه شده بودم که زندگی یعنی چه. در این حال با سه فرزند، عباس را از دست دادم؛ این اتفاق در سن 28 سالگی برای من ضربه روحی بسیار سنگینی بود چه رسد به اینکه بخواهم خلاء پدر را هم برای بچهها پر کنم و در اجتماع، سالم نگهشان دارم. چرا مثل بعضی از خانوادههای شهدا در موضعگیریهای سیاسی، نامی از خانواده شهید بابایی نشنیدیم؟فعالیت اجتماعی، جدا از سیاست نیست، ولی ترجیح میدهم در فعالیتهای مردمی که به نفع مردم هم هست شرکت کنم و به این معنا که گفتید وارد سیاست نشوم. انشاءالله خداوند توفیق دهد و در این دوره که در شورای شهر اسلامی شهرستان قزوین مشغول هستم، بتوانم خدمتگزار خوبی برای شهروندان عزیزم باشم. مطلب دیگر این است كه فعال بودن در شورا حکم میکند 100 در صد مردمی باشید، ولی در موقعیتهای اجتماعی دیگر سیاست هم لازم است و درباره اینکه از کاندیدایی حمایت نکردم، چون قضاوت کردن بسیار سخت است و دوست نداشتم وارد این قضیه شوم.به همین دلیل فکر میکنم بهتر است مسئولان که شناخت کاملتری دارند، از کاندیدای اصلحي حمایت کنند که به صلاح مملکت و ولایت فقیه و در راستای جمهوری اسلامی بوده و در اصل برای خدا قدم برمیدارند. کدام خاطره از شهید بابایی، همیشه به یادتان هست؟زندگی کوتاه من با عباس بابایی سراسر خاطره بود. یادم هست در مدت زندگی با فرزندانم و همسرم، به سفری نرفتیم؛حتی مسافرت کوتاه. تنها تفریح ما رفت و آمد از مکانی که در پایگاه‌های مختلف سکونت داشتیم به قزوین بود برای دیدار پدر و مادر و اعضای خانواده. یکی از همین روزها بدون اطلاع همسرم، غذا و وسایل لازم برای پیکنیک را آماده کردم و زمانیکه میخواستیم به قزوین برویم، تصمیم گرفتم عباس را متقاعد کنم قبل از رفتن به قزوین، پارک ارم برویم و کنار هم بازی و خنده بچهها را ببینیم و چند ساعتی استراحت کنیم.با وجود مشغله زیادی که داشت به این پیشنهاد پاسخ مثبت داد و لحظات بسیار خوبی را گذراندیم؛ به‌خصوص وقتی میدیدیم بچهها خوش میگذرانند و میخندند.وقت شام که خانواده پنج نفریمان دور هم جمع شده بود اشک در چشمان عباس حلقه زد. رضایت و لبخند در چهره عباس تأثیر مثبتی در روحیه من داشت و باعث رفع خستگی میشد. آن روز، گردش و بازی بچهها، برایم خاطره بسیار شیرینی است چون من و عباس و سه فرزندم در کنار هم تفریح مختصری داشتیم.خاطره تلخ رفت و آمدهای عباس همیشه همراهم بود. شغل بسیار خطرناکی داشت. رفتنش با خودش بود و آمدنش با لطف خداوند. زمانیکه به خانه میآمد تا نیمههای شب پاسخگوی تلفن بود. میگفتم این تلفنها هووی من شده‌اند. زمانیکه آژیر آمبولانسها را از بیرون میشنیدم یا وقتیکه عباس در خانه نبود و تلفن زنگ میزد، قلبم به تپش میافتاد مبادا برای عباس اتفاقی افتاده، داخل آمبولانس باشد؟ آيا اتفاق دیگری افتاده که با تلفن میخواهند به من خبر دهند؟ اینها نمونه کوچکی بود از خاطرات تلخ و شیرین زندگی ما. موارد زیادی هست که اگر بخواهم مطرح کنم زمان زيادي مي‌طلبد. شهید بابایی، در زندگی، بیشتر روی چه مسئلهای تأکید میکرد؟تأکید عباس در زندگی بیشتر برای توجه به خودم و فرزندانم برای سلامتی، نماز اول وقت، قرائت قرآن و ترجمه آن حتی چند آیه در یک روز بود. به مطالعه هم سفارش میکرد. به دخترم همیشه توصیه میکرد الگوی خودت را علاوه بر ائمه اطهار(ع)، مادرت قرار بده. هر کاری میکند و هرگونه پوششی دارد در جامعه همان را برای خودت بخواه.همسرم به بیتالمال توجه زیادی داشت.خواب شیرین و آرامش در کنار خانواده بودن را فدای عقیدهاش کرد.با وجود اینکه میتوانست با هواپیما در زمان کمتری، سفرهای بین شهری را انجام دهد، با ماشین رفت و آمد میکرد.بهطور کلی، وقتی بنده‌اي به ایثار و فداکاری، دوری از زرق و برق دنیا، صداقت، فروتنی و تواضع، خودسازی و خداشناسی و ایمان به خدا اهمیت دهد، طبیعی است خداوند توجه خاصی به او دارد. در مورد عید قربان سال 1366 و سفر حج ناتمام خود بگوئید؟ این مهم است که همسرم با توجه به اين‌كه مأموریتهای پروازی در زمان جنگ داشت؛ و در رفت و آمد‌هايي‌كه در جادههایی که به منطقه جنگ و جبهه و پایگاه‌های مختلف برای نظارت و حضور در خط مقدم و... داشت؛ تصادفی برايش رخ نداد یا در بستر بیماری از دنیا نرفت. وقتی کسی ریزترین چیزها را مراعات میکند؛ خدا هم به بهترین شکل و با دقیقترین برنامهریزی، او را دعوت میکند.عباس، روز عید قربان، ساعت 12 ظهر، اسماعیلگونه به مذبح عشق رفت. ندای حق را لبیک گفت و به فیض رفیع شهادت نائل شد.قرار بود با هماهنگی مسئولان، هر دو به مکه مکرمه مشرف شویم. برنامههای سفر مهیا بود، ولی آن زمان (سال 1366) خلیجفارس شلوغ شد. به همین دلیل، عباس، مرا همراه همکارانش فرستاد و خودش نیامد و گفت: حج من اینجاست؛ پاسداری از آسمانهای محدوده خلیجفارس که مردم در امنیت و آرامش بهسر ببرند.قبل از رفتن به مکه به دلم افتاده بود، در برگشتنم عباس شهید میشود و حتی لباس مشکی را تهیه کرده بودم، چون عباس چند سال قبل از شهادت مرتب از شهادتش برایم صحبت میکرد. از شفاعت، مورد لطف و عنایت خداوند قرارگرفتن و این چیزها. سعی میکرد ذهن مرا آماده کند. خبر شهادت را چه کسی به شما داد؟وقتی عید قربان در مکه سپری شد، از طرف شهید اردستانی به من اعلام کردند کاروان ما شناسایی شده که نظامی است؛ به همین دلیل باید گروه، گروه همراه مسافران غیرنظامی به تهران برگردیم.ما در مکه بودیم و درست زمان واقعه خونین مکه و شهادت بسياري از عزيزان، خبر شهادت همسرم را شنیدم. پس از شهادت، جای خالی ایشان را بیشتر در چه مواقعی حس می کنید؟در همه مواقع، جای خالی عباس را حس میکردم خصوصا زمانیکه با مشکلات زیادی روبهرو میشدم و اتفاقا روح ایشان همیشه و در همهجا حضور دارد و این برای من و فرزندانم قوت قلب است. اگر این شهید بزرگوار هم اکنون در قید حیات ظاهری بودند به نظر شما مشی عملی و فکری ایشان چگونه بود؟مشخص است عباس به فرمایشات امام راحلمان عمل میکردند و امروز هم مثل همانموقع تحت فرمان ولایت فقیه قدم برمیداشتند. منبع: پنجره
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2620]
-
گوناگون
پربازدیدترینها