تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860987434
ریسمان باز موسیقی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > قاضی‌زاده، سمیه - بهزاد عبدی برای "فرزند صبح" موسیقی کشدارتر از تصاویر ساخته بود که به هیچ رقمی نمی‌شد در آن لحظات از ریسمان آن آویزان شوی و به ساعت نگاه نکنی. حالا قبول...دلتان خواسته فیلم با ریتم کند بسازید...دلتان خواسته روی هر تصویری سه ساعت بایستید...سلیقه‌تان اینطور پسنیدیده دیگر...اما آنجلو پلوس هم که فیلم‌هایش مدت‌هاست که با ریتم خداحافظی کرده‌اند حداقل یک "النی کارایندرو" بغل دستش دارد که دل تماشاگر را با موسیقی‌اش خوش کند و او را تا آخر فیلم بکشاند...حداقل اگر تماشاگر تصاویر کشدار نصیب و قسمتش شده، گوشش بی‌نصیب نمانده و از شنیدن موسیقی و هماهنگی‌شان با تصاویر و آن ملودی‌های ناب لذت برده. این حداقل احترامی است که میشود به تماشاگر گذاشت...اما عوامل "فرزند صبح" این حداقل را هم از مخاطبانشان دریغ کردند. بهزاد عبدی موسیقی کشدارتر از تصاویر ساخته بود که به هیچ رقمی نمی‌شد در آن لحظات از ریسمان آن آویزان شوی و به ساعت نگاه نکنی. عبدی که سال گذشته سیمرغ بهترین موسیقی را هم گرفت، در فرزند صبح موسیقی ساخته بود بی روح. این را شاید مهم‌ترین ویژگی موسیقی فرزند صبح باید دانست. موسیقی ارکسترالی که چفت و بست‌های بسیار خوبی داشت، نوازندگانی که بسیار ژوست نواخته بودند اما آن "آن"ی که باید در موسیقی می‌بود وجود نداشت. دریغ از یک ملودی جاندار که بتواند ذهنت را با خودش همراه کند. اتفاقا برایم عجیب است که چرا عبدی نتوانسته به خوبی از پس این موسیقی بربیاید. چون فیلم‌هایی با ریتم‌های کند به راحتی میتوانند محمل مناسبی برای موسیقی باشند، برای ملودی‌های طولانی و به یادماندنی، برای بردن دل تماشاگر. اما عبدی مثل آب خوردن این فرصت را از دست داد. چه فرصتی بهتر از اینکه شما پسربچه‌ای را در علفزار، در گندمزار، در حال آب‌تنی کردن ببینی...و همه این تصاویر، طولانی باشند و البته از نظر بصری بسیار هم زیبا باشند....اما موسیقی فقط یک سری فرم و ملودی کم جان باشد؟ شاید ما در ایران ارکستری به خوبی ارکستر ناسیونال اوکراین نداشته باشیم که اینقدر خوب و دقیق بنوازد، اما بی‌شک قرار نیست کسی در موسیقی فیلم فقط به خوب نواختن نوازنده‌های آن ارکستر توجه کند. آن خلاء اساسی که در موسیقی "فرزند صبح" بود را نمی‌شد با نوازندگی نوازندگانش بی‌خیال شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 410]
-
گوناگون
پربازدیدترینها