واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: همه مادرها و پدرها با لكنتزبان آشنا هستند و ميدانند كه نوعي اختلال در گفتار است، اما آيا ميدانند كه چرا و به چه علت يك كودك دچار لكنتزبان ميشود؟ لكنت معمولا يك رخداد تكاملي موقتي در ميان كودكان 2 تا 5 سال است كه با رشد كودك و استفاده بيشتر او از زبان مادري از بين ميرود. لكنت اين كودكان در هنگام ناراحتي، خستگي يا هيجانزدگي افزايش پيدا ميكند. 80 درصد كودكاني كه پس از 5 سالگي لكنتشان برطرف نشده است تا انتهاي دوره بلوغ بهبود مييابند. يك كودك زير 7 سال كه به لكنت دچار است، ممكن است براي پشت سر گذاشتن وقفههايي كه در جريان صحبت كردن با آنها روبهرو ميشود در كنار لكنت حركات همراهي نظير پيچ و تاب دادن صورت، چشمك زدن، حركت دادن بازوها، تنفس نامنظم يا حركاتي ديگر را طراحي كند. كساني كه دچار لكنتزبان هستند در مراحل پيشرفته به جايي ميرسند كه كلمات مشكلساز را ميشناسند و همين پيشبيني، اغلب وضعيت را مشكلتر ميكند. وقتي لكنت آغاز ميشود مانند ساير عادتها به صورت يك الگوي طبيعي رفتار درميآيد. در اين حالت عادت ياد شده به طور ناخودآگاه بر پايه مجموعهاي از رفتارهاي وابسته به صحبت كردن و تنفس ماندگار ميشود. علل بروز لكنت لكنتزبان براساس متغيرهايي شامل عوامل ژنتيكي و عوامل طبيعي كه روي هم تاثير متقابل دارند به وجود ميآيد. بعضي كودكان براي ابتلا به لكنت زمينه آسيبپذيري موروثي دارند. اضطراب و تنش، باعث تشديد لكنت ميشود ولي به نظر نميرسد كه در ايجاد آن نقشي داشته باشد. عواملي كه سبب بروز اختلال ميشوند كاملا با عواملي كه سبب تداوم و وخامت آن ميگردند متفاوتند و اين عوامل ثانوي را ميتوان تحت كنترل قرار داد. در بيشتر موارد شروع لكنت مانند بهبودي آن تدريجي است. لكنت به ندرت پس از يك ضربه ناگهاني شروع ميشود و بيشتر كودكان كه اين حوادث يا ضربههاي غيرمنتظره را تجربه ميكنند به لكنت مبتلا نخواهند شد. نقش والدين در جلوگيري از لكنت عكسالعمل والدين در برابر تلاش كودكان براي برقراري ارتباط با ديگران نقش بسيار مهمي در دوران صحبت كردن كودك ايفا ميكند، بايد با كودك به طور صحيح و كامل صحبت كرد ولي انتظار نبايد داشت كه زبانش به پختگي ما باشد، جملات كودك را نبايد تمام كرد: وقتي كودك در حال صحبت كردن است با آرامش بايد به او توجه كرد. اگر در اداي يك واژه يا تمام كردن يك جمله دچار مشكل شد بايد با شكيبايي صبر كرد، حرف كودك را نبايد قطع كرد و به جاي او نبايد صحبت كرد وقتي شما به كودك خود پاسخ ميدهيد شكل صحيح كلمات را به كار ببريد و با استفاده از واژههاي جديد فرهنگ لغات او را پر بارتر كنيد. با ايجاد فضاي آرام بايد به هر كودك فرصت جداگانه صحبت كردن را داد و به آنها فهماند كه به شنيدن حرفهايشان علاقهمند هستيد. كمك به كودك داراي لكنتزبان به كودك بياموزيد تا گلو، شانهها، قفسه سينه و شكم خود را شل كند وقتي كودك آرامش عمومي را آموخت روي ماهيچههاي درگير صحبت كردن تمركز كنيد. كودك را مجبور كنيد روزي چند بار اين تمرين را انجام دهد تا آن كه در شل كردن اين بخش خاص از بدن خود مهارت يابد.از سوي ديگر سخن گفتن نيازمند عبور هوا از كنار تارهاي صوتي است. چگونگي نفس كشيدن بر صحبت كردن او تاثير ميگذارد. بسياري از كودكان گرفتار لكنتزبان در هنگام صحبت كردن نفس نفس ميزنند بنابراين لازم است نفس عميق و منظم از دهان را به كودك بياموزيد. از كودك بخواهيد يك دستش را روي سينه و دست ديگرش را روي شكم خود بگذارد. در طول دم بايد شكمش بيشتر از قفسه سينهاش حركت كند. به او بگوييد كه واژه آرام باش را در طول يك بازدم آرامتر خود زمزمه كند كودك بايد هر روز اين تمرين را انجام دهد يا به تدريج بتواند به تنفس نامناسب خود توجه داشته باشد.از كودك بخواهيد تا درست پس از آغاز لكنت صحبت را متوقف و سكوت كند. كودك بايد به جاي كوشش براي پشتسر گذاشتن وقفه، مكث كند، نفس بگيرد و سپس با يك بازدم به آرامي شروع به صحبت كند. كودك را واداريد با صداي كوتاه صحبت كند. فردي كه دچار لكنت است در حالتي كه زير فشار و تنش شد مانند ساير اشخاص به طور طبيعي صدايش را بلند ميكند. صداي به هواي بيشتري نيازمند است به همين علت ميزان فشار را در حنجره بالا ميبرد. پس يك صداي بلند تنظيم شده از نظر حجم ميتواند لكنت را كاهش دهد. به حرفهاي كودكتان گوش دهيد بايد براي مساله گوش دادن اهميت فوقالعادهاي قائل شد. البته گوش دادن به حرفهاي كودك خردسال شايد سخت باشد، اما سختتر از مرحلهاي نيست كه كودك مرتبا پرحرفي ميكند و مدام سوالات گوناگون ميپرسد.احتمالا واقف هستيد كه گوش دادن به حرفهاي كودك حالت انتخابي دارد و به دليل مصالحي كه در نظر داريد هميشه همه آنچه را كه كودك ميگويد نميشنويد. البته رفتارتان نبايد به گونهاي باشد كه كودك احساس كند شما به حرفهاي او گوش نميدهيد.توجه مدام و منظم نسبت به جريان گوش دادن و بازنگري كافي نسبت به عادات شخصي خودتان در گوش دادن به حرفهاي ديگران ميتواند زمينه ارتباطي عميق و غني را براي كودكتان فراهم نمايد.هرگز هنگام صحبت كردن كودك از عباراتي چون زودباش، الان صحبت نكن و كار دارم استفاده نكنيد و همچنين براي گرفتن پاسخ به كودك فشار نياوريد. كودك زماني كه خودش آغاز به صحبت ميكند راحتتر از زماني است كه از او سوالي پرسيده ميشود با او در مورد فعاليتهايي كه به آنها علاقهمند است صحبت كنيد و در فواصل چند لحظه سكوت كنيد تا اگر مطلبي دارد بيان كند. كودكاني كه لكنت دارند معمولا وقتي در گروه قرار ميگيرند و همراه سايرين مطالبي را بيان ميكنند يا شعر و آوازي را از بر ميخوانند مشكلي ندارند. لذا اين موقعيتها را براي كودك فراهم كنيد و كودك را در بهترين شرايط جسمي نگه داريد زيرا بيماري جسمي به احتمال زياد باعث افزايش لكنت ميشود. بهترين زمان براي درمان مطالعات نشان ميدهد كه بهترين زمان براي درمان لكنتزبان كودكان قبل از آغاز دوران مدرسه است. براساس گزارش يك نشريه پزشكي در بريتانيا، حدود 5 درصد از كودكان در 3 تا 4 سالگي دچار لكنتزبان ميشوند. محققان اعلام كردند بهترين زمان براي درمان اينگونه كودكان دوران آمادگي و مهدكودك است براساس اين بررسي درمان رفتاري كودكاني كه به لكنتزبان مبتلا هستند در دوران آمادگي و مهدكودك ميتواند تا 43 درصد موفقيتآميز باشد. به گفته آنان تاخير انداختن درمان لكنتزبان كودكان و نوجوانان موجب بروز مشكلات اجتماعي و رواني در آنان ميگردد و در نتيجه درمان آنان را مشكلتر ميسازد. طول مدت برنامه درماني در موارد خفيف بخصوص در كودكان پيشدبستاني تنها چند هفته و در موارد شديد گاهي تا 18 ماه ميباشد. پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 418]