ياد روزگار خون و حماسه، غيرت و پايمردي در راه دفاع از كشور گرامي باد

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: ياد روزگار خون و حماسه، غيرت و پايمردي در راه دفاع از كشور گرامي باد
باز هم هفته بزرگداشت دفاع مقدس از راه رسيد، هفته اي كه يادآور ياد ماندني ترين رشادتهاي بي بديل رزمندگان اسلام در دفاع از كيان كشور برابر خصم دون صفت است آنان كه به جز فرو گذشتن از خويشتن خويش، فداكاري، دلاوري، شجاعت و صداقت و جدا شدن از منيت ها نمي توان چيز ديگري را در دفتر عشق و شيدايي شان ترسيم كرد.

آري سخن از هشت سال ايثار و پايمردي و رشادت ابرمردان و ابرزناني به ميان مي آوريم كه آوازه جانفشاني آنان در دفاع از كشور در زمين هاي گداخته آبادان و خرمشهر و در لابه لاي كوه هاي غرب، كردستان و كرمانشاه تمام مجهولات و نامعادلات را حل كرد و منطق دنياي مادي را به هم ريخت و عقل را مغلوب عشق خويش ساخت.
جبهه، جايي بود كه در آنجا عشق معنا شد، اينجا قيامتي است كه تنها خوبان بدان راه يافته و انتخاب مي شوند و در آن قطعه از بهشت مي توان عشق و حقيقت را با جان و دل لمس كرد، در آن جا همه چيز چون شيدايي و شوريدگي، اخلاص و بندگي، ايمان و يقين به كمال خود مي رسد.
عشق،ايثار، ايمان، اسلام، حسين (ع) و شهادت اينجا معنايي دوباره مي يابند و چه لذت بخش است، ماندن در كنار آسماني ها و دل دادن به خاكي هاي آسماني صفت.
برادراني كه با هم عهد بسته بودند كه بي يكديگر پرواز نمي كنند و در لحظه رهايي نيز دست در دست هم جان داده و قله هاي سعادت و همجواري با حق را فتح كردند، چه نيكو فاتحاني و چه زيبا جايگاهي.
سربازان و دلاوران ايران زمين در جبهه حق و مظلوميت، دربرابر دنياي شيطاني و با كمترين تجهيزات در برابر سياهي قد علم كردند تا نور را بر ظلمت چيره گر سازند.
آنان هوايي را نفس مي كشيدند كه در آن عشق و شوريدگي، معرفت و سخاوت، كمال و مردانگي، غيرت و بندگي جريان داشت و مستي الهي جاي جاي وجودشان را فراگرفته بود.
رزمندگان روزي گذرگاه پرخطر اروند را براي اجراي عمليات پيموده و دهها نفر به دليل سرعت زياد جريان آب، در آن جاماندند.
به تمامي اين بهشت دل بستم، به خرمشهر غريبش، به بندر زيباي امام خميني، به ساختمان هاي مخروبه اي كه هنوز هم مملو از يادگارهاي شهدا است، به دو كوهه، به ميمك، به تنگه چزابه، به اروند كنار و جاي جايي كه خون شهداي آزادي و سرافرازي وطن در آنها بر زمين ريخته شدند.
وجب به وجب خاك هاي تفتيده خوزستان و كوهستانهاي سر به فلك كشيده كردستان و كرمانشاه و ميمك هنوز نيز خاطره مجاهدان نستوهي مانند شهيد كاوه، چراغچي، ميزرايي، آراسته حسيني، برونسي و غيره را به ياد دارند آنان كه با رشادت خود در ميدان نبرد عشق را تصويري دوباره بخشيدند.
سروهاي آزاده اي كه با شروع جنگ تحميلي از جان و مال خود گذشته و با دعاي خير مادران و همسران خود راهي جبهه هاي حق عليه باطل شدند، افتخار و عزت آفريدند و با ذكر اين ابيات بسيار نغز، اي لشگر صاحب زمان آماده باش آماده باش بحر نبردي بي امان آماده باش آماده باش عازم عملياتهاي مختلف و غرور آفرين شدند و در دفاع از كشور حقيقت عشق به وطن را معنايي دوباره بخشيدند.
ياد باد تمامي آن لحظاتي كه سبكبالان كوي يار پرواز به اوج آسمانها را تجربه كرده و در لحظات ناب ديدار خدا غرق مناجات گشتند و سربازان و دلاوران ايران زمين در جبهه حق و مظلوميت، در برابر دنياي شيطاني و با كمترين تجهيزات در برابر سياهي قد علم كرده تا نور را بر ظلمت چيره سازد.
آنان هوايي را نفس مي كشيدند كه در آن عشق و شوريدگي، معرفت و سخاوت، كمال و مردانگي، غيرت و بندگي جريان داشت و مستي الهي جاي جاي وجودشان را فرا گرفته بود.
سنگرهاي گلگون شده و جنگاوران پرپر شده بر روي خاك تفتيده جنوب سنگريزه هاي آن خطه را با دلاوران خداجوي مهربان كرده بود.
ياران سرزمين نور و آيينه چه غريبانه پركشيدند و چه مخلصانه در دامان خدا پرپر شدند افتخاري كه تنها نصيب و بهره عده اي خاص از بندگان مخلص خدا مي شود و شهد نوش وصال آن تنها بر جان "مستان الست" گوارا مي آيد.
كاش مي دانستم اهل كدامين قافله ايد، قافله اي كه تا كهكشانها پل زده و به ملكوت مي انديشند، به طواف حريم عشق نشسته و در منزلگه ليلي قدم مي گذارند.
خداوند خوشبوترين و زيباترين گل هاي باغ آفريده ها را گلچين نمود تا در بهشت برين آنان را با خود همنشين گرداند و چه نيكو انتخابي.
عشق يعني مثل گل پرپر شدن همنواي حمزه و جعفر شــدن غنچه هاي نو شكفته اي كه غرور جواني را با غيرت و شهامت پيوند زده و براي گذشتن از تعلقات دنيوي با كوله باري از معرفت، ريسمان دل خود را تا عرش كبريايي پيوند زدند.
كاش من هم دلي همچون شهيدان داشتم تا كه در صحراي سينه لاله اي مي كاشتم كاشكي در من توان دل بريدن بود كاش تاكه دست از دامن اين خاك برمي داشتم حقيقت اين عشق را چگونه مي توان معني كرد؟ ايثار محبت را چگـونه مي تـوان به تصوير كشيد؟ ايمان و بندگي را دگر چگونه مي توان به اثبات رساند؟ آري آنان مخلصانه از هر چه بود گذشتند و وصال معشوق ازلي را بر زندگي دنيوي ترجيح دادند، "يادشان گرامي و راهشان پر رهرو باد".
شهادت لاله را روييدني كرد شهادت جامه را پوشيدني كرد ببوس اي مادرم قبر پسر را شهادت سنگ را بوسيدنـي كرد عشق يعني استخوان و يك پلاك سالها تنهاي تنها زير خاك بي شك اين رزم آوران در آن گير و دار توپ و تانك، تركش و گلوله، خدا را به روشني صبحي صادق ديده بودند كه دليرانه جنگيدند.
و اينكه مائيم و كوله باري به جاي مانده از ايثار و رشادت و جان فشاني، كوله باري كه در آن مظاهر مادي و تعلقات دنيوي جايي ندارد و تبيين فرهنگ و ايثار و شهادت به عنوان يكي از ضروري ترين اقدامات، توجه بيش از پيش آحاد مختلف جامعه و مسوولان ذيربط را مي طلبد.
تبيين فرهنگ بسيار ارزشمند و والايي كه دشمنان بعد از پيروزي انقلاب اسلامي تاكنون و از جمله دوران سراسر افتخار دفاع مقدس بيشترين ضربات مهلك را به واسطه آنها متحمل شدند و همواره در پي از بين بردن آن و انحراف كشاندن جامعه و از جمله جوانان هستند.
ك/4 7490/663/589/659 شماره 604 ساعت 17:35 تمام
شنبه 30 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]