عکاسی نجومی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: مرتضی nvcd27-03-2007, 07:44 AMسلام در این تاپیک در مورد عکاسی نجومی بحث می شود. مرتضی nvcd27-03-2007, 07:46 AMعكسبرداري نجومي هرگاه از من خواسته مي شود براي انتخاب يك تلسكوپ نجومي توصيه اي داشته باشم در حالي كه بودجه 200 يا 2000 پوندي موجود است سوالي كه هميشه مطرح مي شود اين است آيا ميتوانم به وسيله آن عكسبرداري كنم؟ وقتي افراد عكسهاي بسيار زيبا يي را از كهكشانها ميدانهاي ستاره اي و سحابي هاي رنگي كه اغلب در مجلات نجومي چاپ مي شود مشاهده مي كنم اين پرسش عجيب يه نظر ميرسد. با وجود اين بايد گفت عكاسي نجومي حداكثر استفاده ممكن از تلسكوپ را ايجاد ميكند .حتي در تصاوير سي سي دي لازم نيست عكس از مرغوبيت خيلي بالايي برخوردار باشد. با اين حال با كمي ابتكار و حوصله مي توان عكسهاي بسيار زيبايي را با وسايل كاملا معمولي گرفت و هدف من اين است كه خوانندگان را به انجام اي كار تشويق كنم . انتخاب دوربين هرچند مدلهاي بسيار متنوعي از دوربين ها در دسترس هستند ولي نسخه هاي خودكار الكترونيكي جديد آنها براي عكسبرداري نجومي مناسب نيستند و بسياري از عملكردهاي آنها به نيروي باطري دور نشان بستگي دارد و امكان نوردهي طولاني وجود ندارد . اغلب گونه هاي خودكار را نمي توان خاموش كرد. دوربينهاي با عدسي ثابت نيز مناسب نيستند چرا كه نمي توانند به وسايل جانبي كه با تلسكوپ مورد استفاده قرار مي گيرد متصل شود . يك دوربين تك لنز 35 ميليمتري دستي همراه با تسهيلاتي براي آزادسازي كابل يا همان حالت دستي كه تعيين سرعت شاطر دوربين به دست خودمان است مناسب است. براي كارهاي پيشرفته بوسيله تلسكوپ پرده كانوني قابل تعويض و يك ذره بين كانوني به عنوان يك وسيله جانبي سودمند مورد نياز است. همچنين يك قفل آينه اي براي به حداقل رساندن ارتعاش ميتواند مفيد باشد. براي وصل كردن يك دوربين به تلسكوپ ميتوان از يك تبديل ساده كه از يك طرف به چشمي تلسكوپ و از طرف ديگر به دوربين متصل مي شود استفاده كرد. فيلمها و نوردهي ها فيلمها فيلمهاي عكاسي با نوع و سرعتشان مشخص مي شوند. متداولتري نوع فيلم چاپ رنگي است كه فيلمهاي شفاف رنگي يا اسلايد از اين نوع مي باشند. سرعت يا آس آ ميزان حساسيت يك فيلم خاص را نسبت به نور ورودي مشخص مي كنند . هر چه فيلم حساستر باشد در يك زمان نوردهي نور بيشتري در يافت مي كند يك فيلم با حساسيت كم حساسيت حدود 50 به زمان نوردهي 8 برابر طولانيتر از يك فيلم با حساسيت حدود 400 نياز خواهد داشت. در عكسبرداريهاي معمولي كه تندي شاطر آن معمولا كسري از ثانيه است. اين نسبت به خوبي متوقف مي شد . متاسفانه همه فيلمها براي عكسبرداري نجومي مناسب نيستند. فيلمي كه انتخاب ميشود بايد بتواند روشني و تاريكي خوبي داشته باشد و رنگها را به صورت طبيعي ثبت كند و از حساسيت خوبي هم برخوردار باشد. با وجود تمام نكات ذكر شده در رابطه با فيلمها توضيحاتي چند در رابطه با چند فيلم متداول اشاره مي كنم تا بهتر با اين فيلمها آشنا شويد: فيلم فوجي رنگي پرويا 100 يك فيلم معكوس رنگي است كه عموما به عنوان اسلايد يا فيلم شفاف شناخته مي شود . فيلمهاي اسلايد مزيتهاي زيادي بر فيلمهاي چاپي دارند زيرا داراي قدرت تفكيك بالا هستند بدون اينكه چاپ شوند قابل آزمايش هستند . حساسيت 100 فيلمي با دانه بندي ريز مي باشد و به همين دليل براي عكس گرفتن از قمرها و سيارات بسيار عالي است . اين فيلم كمي نقص عمل متقابل دارد و در نتيجه براي نوردهي طولاني مدت براي عكسبرداري از عمق آسمان هر چند كه كمي رنگ آبي تيره دارد , بسيار مطلوب است . فيلم فوجي رنگي 400 اين فيلم نتايجي مشابه فيلم حساسيت 100 دارد . البته در نصف زمان نوردهي قبل , رنگ آن افزايش يافته و براي استفاده با وسايلي كه نسبت كانوني زيادي دارند , مانند تلسكوپهاي شكستي كه معمولا نسبت كانوني آنها 8 يا بيشتر است مناسب است . فيلمهاي رنگي حساسيت بالا پاسخ دهي بالايي در برابر نور قرمز ندارند , اما در برابر رنگهاي آسمان پاسخ مناسبي مي دهند. فيلم اكتا كداك 100 و 200 هردوي محصولات , فيلمهاي اسلايد رنگي مي باشند, و براي عكسبرداري از اقمار و سيارات مناسب هستند. ولي براي عكسبرداري از عمق آسمان مناسب نيستند . زيرا داراي ضعف عكس العمل متقابل متوسطي بوده و در نوردهي هاي طولاني مدت متمايل به انتقال به رنگ قرمز مي شوند. فيلم كداك تي – ماكس 100 و 400 اين دو فيلم سياه و سفيد تركيبي با دانه بندي ريز داشته و ضعف عمل متقابل بسيار كمي را از خود نشان مي دهند. فيلمهاي مذبور براي عكسبرداري از سحابي هاي گسيلي هيچ پاسخ مناسبي نمي دهند ولي براي عكسبرداري از كهكشانها مناسبند . نوردهي براي عكس گرفتن از سيارات و قمرها زمان نوردهي كوتاهي نياز است, در حدود 250/1 ثانيه براي ماه و 1 ثانيه براي سيارت. براي عكسبرداري به تجربه مناسبي نياز است اگرچه جداول خاصي براي اين منظور تهيه شده است ولي به دليل اينكه امولسيون در طول سالها تغير مي كند بايد هميشه از تجربه خود نيز استفاده كرد . براي عكسبرداري از عمق آسمان يك محاسبه ساده ولي بسيار مهم وجود دارد كه عدد مبنايي را براي نوردهي بر حسب دقيقه در اختيار شما قرار خواهد داد. فرمول محاسبه FR2 مي باشد كه در آن FR نسبت كانوني ميباشد. اگر عدسي مورد استفاده مربوط دوربين يا تلسكوپ باشد همين فرمول به كار مي رود. به طور مثال اگر نسبت كانوني عدسي يك دوربين 18 باشد , زمان نوردهي برابر 23/3=8/1*8/1 دقيقه مي باشد. نوع فيلم و تابش آسمان بر نوردهي هم موثر است . براي رسيدن به نتيجه مناسب مي توانيد عدد مبنا را دوبرابر يا نصف كنيد. عكاسي پيگي بكPiggyback احتمالا اين روش محدودترين شكل عكاسي نجومي است. اجرام به اندازه كافي بزرگ هستند, به طوري كه مي توان به وسيله يك لنز معمولي كه روي يك تلسكوپ با نصب استوايي پيجي بك آماده شده است , از آنها عكس گرفت. اولين وسيله مورد نياز نصب استوايي ترجيحا با يك موتور مي باشد. روش كار اين است كه دوربين و عدسي را به پشت تلسكوپ راهنما متصل كنيد. اگر نصب انجام شد و دقيقا قطبي باشد ديگر ه راهنما نيازي نمي باشد. عدسيهايي كه براي اين كار مناسب هستند كه داراي فاصله كانوني 135 تا 300 ميلي متر و 4/f يا بيشتر باشد.از بكاربردن عدسي با كانوني متغير پرهيز كنيد.براي مثال عدسيهاي 180 ميلي متري با 2.5/f يا 300 ملي متري 2.8/f نتايج عالي ارائه مي دهد. لازم است نصب تلسكوپ حد امكان دقيقا قطبي باشد در غير اين صورت در عكسبرداري بلند مدت دچار مشكل خواهيد شد. مسيرهاي ستاره اي , شهابها و صورتهاي فلكي اين ساده ترين روش عكسبرداري نجومي بوده و تنها وسيله مورد نياز آن يك دوربين دستي 35 و يا 50 ميلي متري استاندارد و يك عدد دكلانشور مي باشد. صورتهاي فلكي را ميتوان با 30 ثانيه نوردهي روي فيلم حساسيت 100 تا 400 ثبت كرد. به سادگي دوربين را به طرف صورت فلكي مورد نظر گرفته و درجه شاطر را روي B قرار ميدهيم و كابل را براي 30 ثانيه نگاه ميداريم تا صورت فلكي ثبت شود. براي ثبت رد ستارگان مي توان از 4/f و زمان نوردهي چند ساعت نيز استفاده كرد كه اگر شانس با شما يار باشد مي توانيد شهابي نيز در اين عكسها ثبت كنيد. خسرو جعفری زاده © Iran Night Sky - آسمان شب ایران مرتضی nvcd30-03-2007, 04:58 PMمبانی پایه در عکاسی نجومی، بخش اول نوشته شده توسط مصطفی خسروی آنچه در اینجا می خوانید، گزیده ای است از تجربیات یک عکاس نجومی کهنه کار، که در نهایت سادگی و آسانی روشهای مختلف عکاسی نجومی را برای آنها که تازه می خواهند عکاسی از آسمان شب را آغاز کنند، توضیح می دهد امیدوارم که با مطالعه این مقاله زیبا شما هم به جمع عکاسان آسمان شب به پیوندید مبانی پایه در عکاسی نجومی جیم پنینگتون یکی از دوستان خوب من می گوید، عکاسان نجومی مازوخیست دارند. از یک جهت، فکر می کنم که وی درست می گوید. عکاسی نجومی می تواند میزان صبر و بردباری فرد در برابر محدودیت ها را سنجیده و در همان زمان می تواند رضایت بخش و هیجان انگیز باشد. عکاسی از آسمان شب، می تواند توسط هرکسی که حاضر به وقت گذاشتن و تلاش در جهت یادگیری نکات ظریف باشد، صورت گیرد. احتیاجات ابزاری از یک دوربین ساده و سه پايه تا تلسکوپی که توسط چندین هزار کامپیوتر کنترل می شود و دارای یک هدایت کننده خودکار CCD بوده گسترش یابد. تصور می کنم که بیش ترین دلیل شیفتگی به عکاسی نجومی چالش هایی است که برای موفقیت نیاز دارد. همان طور که در فوق ذکر گردید، یادگیری آن غیرممکن نبوده اما آسان نیز نمی باشد. رفتن به خارج از شهر و در دست گرفتن یک دوربین برای عکاسی از ستارگان کارایی نخواهد داشت. مقداری آمادگی و اطلاعات در مورد آن چه می بایست انجام شود، برای موفقیت ضروری می باشد. مفاهیم پایه و توصیفی از ابزارهای به کار گرفته شده نصب محکم دوربین ردیابی ستارگان تصویربرداری قلم دوش عکاسی primer focus عکاسی guided primer focus عکاسی Eyepiece Projection Reticle eyepieces دوربین ها فیلم و گاز اضافی آماده سازی فیلم و چاپ مفاهیم پایه و ابزارها نصب محکم دوربین آسان ترین شکل از عکاسی نجومی به وسیله دوربین و سه پايه و ترجیحا مجموعه ای از لنزهای با میدان ديد وسیع برای دوربین انجام می گردد. دروبین می بایست دارای قابلیتی باشد تا بتوان شاتر آن را برای چند ثانیه باز نگه داشت تا سطوح بسیار پایین نور نیز فرصت جمع شدن روی فیلم را داشته باشند. بسیاری از دوربین های 35 میلی متری دارای قابلیت "B" یا Bulb بوده که این امکان را فراهم می کنند. در صورتی که روشن کردن شاتر دوربین خودکار باشد، در نتیجه متاسفانه این دوربین برای عکاسی نجومی طولانی مدت در حد چند ثانیه مناسب نمی باشد. من تا کنون کارهای بسیار قوی دیده ام که توسط همین وسائل ابتدایی انجام شده اند و در نشریات معتبر مرتبا منتشر می شوند. مبتدیان می توانند تصاویر با کیفیت تری از صورت های فلکی پورنورتر و خوشه های گسترده تر با یک فیلم به اندازه کافی سریع در دوربین و کابل شاتری برای کنترل شاتر از راه دور، ارائه کنند. چشم یک عکاس می تواند با اشیا زمینی (درختان، کوه ها و ساختارهای ساخته شده به دست انسان) ترکیب شده تا در هنگام هدف گیری آسمان تصویر بهتری را ارائه کند. دوربین های نصب شده بر روی سه پایه می توانند تا 15 ثانیه یا کم تر در معرض نور قرار گیرند و لنزی با فاصله كانوني كمتر از ۱۰۰ترجیح دارد. دلیل این امر این بوده که لنزهای با فاصله كانوني بیشتر میدان دید کم تری تولید کرده و در نتیجه بزرگ نمایی بالاتری دارند. همان طور که بزرگ نمایی زیاد می شود، می بایست شروع به حل مشکل قرار گیری ستارگان با توجه به چرخش زمین و حرکات واضح ستارگان در آسمان نماییم. ستارگان دیگر تنها نقاطی در آسمان نیستند بلکه شبیه خطوطی بوده که با افزایش بزرگ نمایی و با افزایش زمان نور دهی، طولانی تر می گردند. ردیابی ستارگان اگر بخواهیم به عکاسی عمیق تری از آسمان شب بپردازیم می بایست زمان نوردهی بیش از 15 ثانیه را در نظر گرفته و احتمالا از لنزهای با فاصله كانوني بیش از 200 میلی متر استفاده شود. مزیت عمده در نوردهی بیش تر این است که فیلم دارای این ویژگی است که نور را در طول زمان جمع می کند و بنابراین تصاویر اشیا بر روی فیلم با چنان عمقی ضبط شده که از دید با چشم غیر مسلح و دوربین با نوردهی کمتر، بهتر می باشد. این امر یک مشکل ایجاد می کند. برای آن که به صورت موفقیت آمیزی این مواجه با نور را افزایش دهیم می بایست دوربین را به سوی یک قسمت از آسمان هدف گیری کرده و آن را به آرامی به سمت غرب در جهت چرخش زمین بگردانیم. ساده ترین شکل ردیاب دوربین ردیاب Barndoor است. نمونه ساده ای از آن یک جفت تخته چوب بسته شده به هم به وسیله یک لولا می باشد. یکی از تخته های به اندازه 1/4" سوراخ شده که دوربین درون آن نصب می گردد. سوراخ دوم نیز به صورت بزرگ تری ایجاد شده تا بتوان از طریق آن تخته دوم را به اولی محکم نمود. تخته دوم نیز به نوبه خود به لبه چوبی بسته می شود. این تخته به گونه ای بریده می شود که زاویه ای برابر زاویه شمال یا جنوب جغرافیایی از استوا تولید کند. به عنوان مثال در صورتی که عرض جغرافیایی مکان شما 30 درجه باشد لذا گوه باید با زاویه 30 درجه بریده شود. هدف از این کار تنظیم محورهای لولا در جهت قطب شمال سماوی می باشد. پس از آن که این مجموعه مونتاژ شد، فرد باید تنها یک سطح صاف و سخت پیدا کند تا مجموعه را روی آن قرار دهد. با استفاده از یک تیغه مستقیم بر خلاف مرکز خط لولا، ردیاب Barndoor و دوربین را تا هنگامی که تیغه مستقیم به سمت ستاره قطبی قرار می گیرد، حرکت دهید. در صورتی که نصب دقیق بوده و خط لولا در جهت ستاره شمالی قرار گرفته باشد، عکس برداری را می توان شروع نمود. با چرخش دقیق محل پیوند دوربین با کسری مشخصی از چرخش در بازه های از پیش تعیین شده، دوربین می تواند ستاره ها را بدون آن که به صورت دنباله دار روی تصویر نقش ببندد، ردیابی کند. زمین هر 4 دقیه 1 درجه یا هر ساعت 15 درجه می چرخد. تعداد گردش های مورد نیاز برای ردیابی را تا این که لولا به اندازه 15 درجه بچرخد مشخص نمایید. با اندکی کار ریاضی می توانید تعیین کنید که ردیاب می بایست مثلا هر 15 ثانیه چه اندازه بچرخد، نوردهی تا 15 دقیقه را نیز می توان با این دوربین به دست آورد و تصاویر بسیار زیبایی از ستارگان نیز برداشت نمود. از آن جا که این تنها یک نمونه ساده از ردیاب Barndoor بوده و از امکانات بسیار ساده ای برخوردار است لذا نمی توانیم زوایای بیش از 35 تا 40 درجه بالای افق را ردیابی کنیم. www.astronomer.ir ادامه دارد... مرتضی nvcd31-03-2007, 07:54 AMمبانی پایه در عکاسی نجومی ، بخش دوم نوشته شده توسط مصطفی خسروی هنگامی که از لنزهای با فاصله کانونی بیش از 100 میلی متر استفاده می شود یا دوربین بیش از 15 دقیقه در معرض نور قرار می گیرد، دقت بیش تر در ردیابی ضروری می باشد. برای دستیابی به چنین دقتی، یک پایه استوایی مورد نیاز است. تصویربرداری قلم دوش هنگامی که از لنزهای با فاصله کانونی بیش از 100 میلی متر استفاده می شود یا دوربین بیش از 15 دقیقه در معرض نور قرار می گیرد، دقت بیش تر در ردیابی ضروری می باشد. برای دستیابی به چنین دقتی، یک پایه استوایی مورد نیاز است. هم اکنون که شما قابلیت آن را دارید تا ستاره ها را ردیابی کنید، امکانات شما گسترده تر می شود. پیش از آن که بی خیال شده و بگویید که این ها بسیار پیچیده هستند، اجازه دهید تا بگویم که معنی نصب استوایی چه می باشد. در بخش قبل، به یاد آورید جایی که یک ردیاب دوربین Barndoor، پایه و گوه ای را که برای تعیین شمال یا جنوب جغرافیایی خود از استوا نیاز دارید، توضیح داده شد. بسیار خوب، با نصب ردیاب barndoor خود بر روی گوه شما در حقیقت دوربین خود را بر روی یک پایه استوایی نصب کرده اید، یعنی جایی که محور چرخشی (لولا) ردیاب barndoor در طول محور چرخشی زمین قرار گرفت (این یک خط خیالی بوده میان قطب های شمال و جنوب زمین). اگر شما دوربین خود را بر روی یک محور چرخان عمودی نصب کنید به گونه ای که دوربین بتواند در طول دوره مواجه با نور به سمت آن جهت گیری نماید، (که به آن نصب سمتی- ارتفاعی می گویند)، شما تصویری خواهید داشت که در آن ستاره ای که درست در مرکز قرار گرفته به صورت نقطه ای دیده شده اما سایر ستاره ها به صورت کمان هایی که دورتر از مرکز قرار دارند دیده می شوند. این کمان ها به نظر می رسد که حول مرکز ستاره قرار گرفته اند و طول آن ها هر چه از مرکز دورتر باشند بیش تر می شود. به این اثر در اصطلاح چرخش میدانی(دور قطبی) گفته شده و در نتیجه عدم تطبیق محوری محور چرخان دوربین با محور چرخش زمین ایجاد می شود. بنابراین برای رفع مشکل چرخش میدانی، می بایست محور چرخان دوربین را بر روی محوری که موازی محور چرخش زمین قرار گرفته تطبیق دهیم. با انجام این کار، هم اکنون می توانیم به هر اندازه که می خواهیم دوربین را در معرض نور قرار دهیم و تصاویر ستاره ای گردی را با تطبیق سرعت ردیابی با سرعت چرخش زمین به دست آوریم. هر تلسکوپی یا وسیله تصویربرداری که چنین نصبی بر روی آن انجام شده باشد، نصب استوایی خوانده می شود. اکثر سازندگان تلسکوپ ها و برخی شرکت های خدمات پس از فروش پایه، نصب دوربین به صورت قلم دوش ساخته، تا اهداف نصب دوربین را برآورده سازند. این امر به اتصال دوربین به محور نقصان یک پایه استوایی آلمانی (GEM) یا اتصال لوله تلسکوپ (OTA) انجام می شود. بدین ترتیب، دوربین می تواند با حرکت لسکوپ در جهت بالا یا پایین به سمت شیئی که قرار است از آن عکاسی شود جهت گیری نماید. انواع مختلفی از نصب قلم دوش وجود دارد. یکی از آن ها نصب محکم ارزان و استانداردی است که اکثر سازندگان پیشنهاد کرده و یک نصب محور چرخان انعطاف پذیر تری فراهم نموده که دوربین بدان وسیله می تواند به صورت مستقل از OTA نصب گردد. در صورتی که رسیدن به حداکثر دقت هدف باشد، می توان حتی از تلسکوپی با یک چشمی Reticle به عنوان راهنمایی جهت اطمینان از این که دوربین همیشه به سمت ناحیه مشخصی از آسمان هدف گیری می کند، استفاده نمود و بدین ترتیب می توان به نوردهی ای برابر 1 ساعت یا بیش تر دست یافت. این کار با مشاهده ردیابی موتور تلسکوپ انجام شده درحالی که مکان یک ستاره راهنما درreticle دیده می شود و در هنگام نیاز تصحیحاتی نیز به تلسکوپ اعمال می شود. prime Focus عکاسی هر چه بیش تر می خوانید بیش تر به عمق آن می رسید. عکاسی prime focus طبق تعریف به معنای قراردادن فیلم در نقطه ای است که تلسکوپ در آن جا فوکوس دارد. با این روش، لنز دوربین خارج شده و دوربین به صورت غیر مستقیم به لوله تلسکوپ اصلی متصل می باشد. در این حالت اپتک تلسکوپ، لنز دوربین می شود. از آن جا که نقطه اصلی prime Focus معمولا در فاصله 4 تا 5 اینچ پشت اکثر SCT ها (Schmidt Cassegrains) و بازتابنده ها می باشد، در این حالت دو تنظیم وجود دارد. این تنظیم ها عبارتند از یک T- Adapter و یک T-Ring. T- Adapter چیزی نیست جز یک استوانه با دندانه های مارپیچی که بر روی سلول پشت تلسکوپ شما پیچیده شده در حالی که انتهای دیگرT- Adapter حول دندانه های استاندارد T-Ring پیچیده شده است. T-Ring جزئی بوده که دوربین شما را به دندانه های استاندارد T- Adapter متصل می کند. یک T-Ring می بایست برای تطبیق مدل دوربین شما تهیه شود، که می تواند به شکل سرنیزه یا مارپیچی باشد که اکثر دوربین های 35 میلی متری را بدین طریق می توان تطبیق داد. پس از اتصال T-Ring به دوربین خود، تنها نیاز دارید که حلقه و دوربین را به پشت T- Adapter بپیچانید. هم اکنون دوربین شما به صورت امنی به پشت تلسکوپ بسته شده و شما الان لنزهای دوربین قدرتمند 700 تا 2500 میلی متری یا بیش تر بسته به تلسکوپ خود در اختیار دارید. دوربین هایی وجود داشته که به صورت خودکار عملT- Adapter را انجام داده و با حفره چشمی تلسکوپ تطبیق پیدا می کند. من این دوربین ها را توصیه نمی کنم به یک دلیل روشن: آن ها به قدر کافی مستحکم نبوده و در معرض لرزش می باشند. در این حالت دوربین و لوله تلسکوپ تنها توسط یک پیچ بال دار متصل شده و در نتیجه وزن دوربین و اتصالات آن را تحمل نمی کند. تصاویر حاصل از pime focus که از T- Adapter استفاده می کنند، معمولا محدود به اشیا نورانی هم چون ماه، خوشه های باز و احتمالا برخی از سیارات می باشد. دلیل این امر فاصله کانونی طولانی است که از آن استفاده می شود. همان طور که فاصله کانونی زیاد می شود ناحیه کوچکتری از آسمان و نور حاصل از اشیائی نظیر سحابی ها و کهکشان ها بر روی فیلم باقی می ماند. به همین دلیل می بایست نوردهی بیش تری انتخاب شود تا فیلم بتواند زمان بیش تری برای جمع کردن یک تصویر بر روی ناحیه بزرگ تری از فیلم را داشته باشد. هر چه زمان نوردهی افزایش می یابد مشکلات بیش تری نیز بروز می کند نظیر عدم تطبیق کامل تلسکوپ و خطاهای متداول در موتور. این مشکلات به وضوح در تصویر برداشته شده دیده می شود. از آن جا که در هنگام استفاده از T- Adapter برای تصحیح این مشکلات راهی وجود ندارد، می بایست زمان نوردهی را در این حالت در حد چند ثانیه یا چند دقیقه نگه داریم و اشیایی را انتخاب نماییم که به قدر کافی برای تصویربرداری در چنین زمان کوتاهی روشن باشند. برای تصویربرداری با این روش، ازچشمی finder به جرم مورد نظر نگریسته و به وسیله پیچ فوکوس آن را تنظیم نمایید. مسلما یافتن چنین اهدافی سخت بوده اما هر مشکلی راه حلی دارد. در این حالت می توان از micro focuser نیز استفاده کرد. ممکن است بگویید که من هیچ چیزی را از درون دریچه دوربین مشاهده نمی کنم و چگونه می توانم آن را تنظیم کنم در حالی که چیزی نمی بینم؟ مسلما آسان نبوده اما هر مشکلی راه حلی دارد. آسان ترین و ارزان ترین راه این است که از یک ماسک ساده استفاده نموده و به وسیله آن جلوی تلسکوپ را بپوشانید. این ماسک دارای دو حفره بوده که با یکدیگر 180 درجه اختلاف فاز دارند. اندازه این حفره ها وابسته به دهانه تلسکوپی بوده که شما مورد استفاده قرار داده اید (قطری در حدود 2 اینچ برای روزنه 8 اینچی و 3 اینچ برای 10 اینچی). در صورتی که از تلسکوپ های الکترونیکی نظیر LX 200 یا Ultima 2000 استفاده نمی کنید می بایست دقت زیادی در جهت گیری داشته باشید. هم اکنون، تلسکوپ را به سمت یک ستاره درخشان گردانده و از دریچه دوربین به آن بنگرید. اغلب شما دو ستاره با درخشش یکسان را مشاهده می کنید. فوکوس تلسکوپ را تغییر داده و ببینید که این دوستاره هم گرا یا واگرا می شوند. آن چه شما نیاز دارید این است که این دو ستاره تا آن جا که می شود در یک ستاره هم گرا شده و در این حالت شما دارای تنظیم خواهید بود. هم اکنون تلسکوپ را با استفاده از نقشه ای که پیش تر آماده کرده اید به سمت هدف گردانده و سپس تلسکوپ را دقیقا در همان جای سابق قرار دهید. هم اکنون می توانید عکاسی نمایید. روش دیگر و شاید بهتر این است که منظریاب دوربین را تغییر داده تا تصاویر روشن تری داشته باشید. برخی از دوربین ها به شما اجازه این کار را می دهند مانند CANON F1 و برخی نه. مانند Pentax K 1000 روش های دیگر سخت تر هستند. یکی از دوستان من تصاویر استثنایی گرفته است وی در روش خود پوشش بالایی دوربین خود را به همراه منشور دریچه بر می دارد. وی یک بزرگ نما کننده تنظیم گر دست ساز را مستقیما بر روی منظر یاب قرار داده تا فوکوس های دقیقی داشته باشد. روش دیگر از ابزاری به نام «تنظیم گر لبه چاقو» استفاده می کند تا تنظیم دقیقی را ارائه دهد. این روش از این واقعیت استفاده می کند که یک ستاره به خوبی فوکوس شده، داری اثری نقطه ای بر روی فیلم خواهد بود. تنظیم سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 586]