محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853111469
چهار شنبه سوری
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: raya3rd March 2008, 03:50 PMبا سلام خدمت دوستای محترم مگن قدیما رسم بود شب دو هفته مونده به چهار شنبه آخر سال بچه ها بوته و چوب و خار جمع میکردن و در جایی جمع میکردن و شب چهار شنبه سوری واسه خودشون اتیش درست میکردن و با بزرگتراشون جشن میگرفتن و شادی میکردن ولی حالا از اون شور و شوق و شادی خبری نیست آدم میترسه شب چهارشنبه سوری بره بیرون مباده سالم بر نگرده خونه :(نظر شما چیه ؟ شما شب چهار شنبه سوری چی کار میکنید و کجا هستین :confused:اگر خاطره شادی از گذشته های دور در باره چهار شنبه سوری دارد بزارید اگر خدای نکرده خاطرات ناخوشایند دارید بزاردی تا دیگران عبرت بگیرند با تشکر :o MAAAH3rd March 2008, 08:24 PMهییی.خواهر رایا... دیگه گذشت اون زمانی که همه این سنتهارو به جا میاوردن! الان دیگه 4شنبه سوری که میرسه انگار جنگ جهانی اتفاق افتاده!!!:eek: آدم میترسه نوکه انگشت پاشو از در بزاره بیرون! یکی بگه آخه که چی؟هان؟نه دیگه بگو؟قشنگ برا من توضیح بده تا قانع بشم. از رو بته پریدن قشنگتره؟یا نارنجک و بمب انداختن و مردم آزاری؟ cinderella 223rd March 2008, 09:51 PMمن که همیشه سه شنبه شب آخر سال بهم خوش می گذره...به نظرم هم رسم خیلی خیلی خوبی...فلسفه قشنگی هم داره...ولی با این صداهای انفجار مهیب و دود مخالفم.ما که هر سال دور هم جمع می شیم خونه خالم ...ضبط و میاریم تو راهرو بزن و برقص دور آتیش تا ساعت 2.همه اهل محلم جمع می شن و کلی پارتی خیابونی داریم که خیلی هم خوش می گذره... zamara3rd March 2008, 10:20 PMچهار شنبه سوري يكي از جشنهاي قديمي و سنتي ايران باستان است كه متاسفانه در حال حاضر بعلل مختلف از راه اصلي خود منحرف شده و بقول MAAAH عزيز وقتي به چهارشنبه سوري ميرسيم ، گويي جنگ حهاني شروع شده !! در صورتي كه اين جشن آخر سال كه با برپايي آن نويد رسيدن عيد و سال نو را دارد ، اگر درست و بجا و طبق سنت اجرا شود ، يكي از بهترين و زيباترين و شاد ترين جشنها خواهد بود . جشني است كه در هنگام برپايي آن ،باعث ميشود خانوادها صميميت بيشتري پيدا كنند ، كدورتها را كنار بگذارند و همه در يك شادي عمومي در كنار هم قرار بگيرند . قديم ها كه به چهارشنبه آخر سال نزديك ميشديم ، از يك هفته قبل با دوستان خود به بيابانها ميرفتيم و بوته خشك تيغ هاي ريز را جمع آوري و خود را براي شب چهارشنبع سوري آماده ميكرديم . اون زمان نه از ترقه خبري بود و نه از بمبهاي پر صدا و وحشت انگيز الان و در آن شب بوته ها را به 7 يا 8 قسمت تقسيم ميكرديم و بقيه همسايه ها هم اگر بوته اي داشتند ، ميآمدند و در امتداد بوته هاي چيده شده و با 20 متر فاصله همرا با هم ميشديم و زماني كه هوا كمي تاريك ميشد در يك لحظه با كمك هم بوته ها را آتش ميزديم و تمامي اهل محل ، از مرد و پسر و زن و دختر و كودكان بالاي 8 سال و پير و جوان با شادي و محبتي كه نسبت به هم داشتند از روي آتش پريده و همه با يك صدا فرياد ميزديم كه ، سرخي تو از من ، زردي من از تو و همين طور ادامه ميداديم تا آتش خاموش ميشد و بعد همه در گوشه اي جمع و بزرگترها به گفتن خاطره و اتفاقات شيرين در مورد اين شب و همچنين به گفتن لطيفه و داستانهاي شيرين و طنز ميپرداختند و مادران خانواده هم با آوردن آجيل و شيريني و چاي در آن جمع به لطافت و شيريني اين شب عزيز تجلي خاصي ميدادند. بعد از پايان اين مراسم همه به خانه هاي خود ميرفتند و و نوجوانان و جوانان ، چه دختر و چه پسر ، مراسم قاشق زني را شروع ميكردند ، به اين صورت كه با به سر كردن يك چادر و پوشاندن كامل خود بصورتي كه اصلا شناخته نشوند با يك قاشق و يك كاسه مسي و يا روحي ، به درب منازل رفته و با زدن قاشق به كاسه و در آوردن صداي مخصوص ، صاحبخانه را متوجه خود ميكردند و آنها هم ميامدند و كاسه را ميگرفتند و در داخل آن آجيل و يا نقل و يا ميوه و هر چيز ي كه در آن شب مصرف ميكردند ، ريخته و به او تحويل ميدادند كه همين مراسم زيبايي و جذابيت بسيار بالايي داشت و گاهي براي خنده و مزاح ، اگر طرف را شناسايي ميكردند ، بر روي او آب ميريختند و خلاصه يك شبي پر از شادي و خنده و نشاط براي ما بود . بعد از همه اين مراسم ، تازه شب نشيني اهل محل شروع ميشد و اهالي محل در گروهاي كوچكتر اگر هوا خوب بود در گوشه اي جمع ميشدند و اگر هوا سرد بود به منازل هم ميرفتند و بزرگتر ها باز هم به نقل داستانهاي بلند براي ديگران ميپرداختند و طبق معمول باز مادران و كوچكتر ها هم پذيرايي ميكردند و هم در جمع به شنيدن داستان هاي شيريني كه نقل ميشد گوش فرا ميدادند و اين را با تمام وجود ميگويم كه كمتر كسي پيدا ميشد كه دوست داشت آن شب به پايان برسد و شب چهارشنبه سوري يكي از شيرين ترين و خاطره انگيز ترين شبهاي آن دوران بود . در آن زمان و در آن شب ، در محل هر كسي كه كدورتي با شخص ديگري داشت محال بود در آن شب آن را بدور نريزد و هميشه در همان شب مراسم آشتي كنان و كف زدنهاي متوالي و شادي مخصوص براي اين عمل زيبا هم يكي از مراسم شده بود . اما الان !!؟ من كه به شخصه با ياد آن روزها دلخوشم و حسرت آن شبهاي قشنگ و به ياد ماندني را در دل دارم . اي كاش ميشد دوباره آن صميميت و يكرنگي و شادي را در اين شب با مراسم بي خطر و سنتي آن برگزار ميكرديم و بدست مياورديم . امیرفرخ4th March 2008, 08:34 AMسلام راستش من تا به حال برای4شنبه سوری بیرون نرفتم...اگه تهران باشم، خونه میمونم...چون خیابونا خیلی خطرناکه حسن ...اگه تهران هم نباشم...معمولا میریم باغ و بوته خشک و چوب آتیش میزنیم و از روش میپریم :d ولی سال پیش مجبور شدم برم بیرون 4شنبه سوری...قضیه این بود که فردا صبحش مسافر بودم و باید میرفتم...از طرفی باید از یکی از دوستانم یه چیزی میگرفتم...ساعت 7 بود حدودا از خونه راه افتادم...اینجا هم به قول دوستان جنگی میشه 4شنبه سوری...شهرک غرب...خلاصه من ساعت 1 زودتر نتونستم برگردم خونه...جایی هم که قرار داشتم تو اشرفی اصفهانی بود (یعنی دور نبود اصلا) ملت خیابون رو بسته بودن بزن و برقص... من مخالف خوشی و شادی نیستم...دلیل این جور رفتار هم به نظرم محدودیتهای احمقانه ای هست که تو جامعه داره اعمال میشه... دیروز دم دانشگاه اعلامیه زده بودن که کفش رنگی برای دختران ممنوعه...مانتو فقط مشکی یا خاکستری...مقنعه تیره... بابا مگه شهر مرده هاست؟؟؟ خداییش تو شهر رو نگاه کنید...از رنگ ماشینا گرفته تا لباس و پوشش همه تیره...همه غم دار...چرا باید اینجوری باشه؟؟؟ شاد بودن جرم است. شكوفه4th March 2008, 08:43 AMمگه تو گوشاي برنا پنبه بزارم كلاه خود هم سرش كنم كه ببرمش چهارشنبه سوري. مي شه چهارشنبه زوري! اين حرفها هم فايده اي نداره. ديروز اينجا(اهواز) تو نمايشگاه فروش بهاره گر و گر فشفشه و ترقه و ككتلملوتوف(:eek:) مي فروختن به اسم چارشنبه سوري. اگر مي تونستن آتشفشان هم مي فروختن. آرپي جي! همشهري هاي ما هم بي جنبه ما هم حسسسساسس! ما تو خونه خودمون تو حياط باصفامون آتيش روشن مي كنيم و اسفند مي ريزيم توش و مي پريم و مي خونيم و آخرش هم چند دونه سيب زميني مي اندازيم تو آتيش و حالش و مي بريم! گلوریا4th March 2008, 12:45 PMتا جائی که ذهنم یاری می کنه هیچوقت چهارشنبه سوری جائی نرفتم و برنامه ای نداشتیم ، فقط چند سال پیش بود که اون روز رو بر حسب اتفاق حوالی میدان کاج بودم، اونایی که دوست دارند صحنه جنگ و ... براشون تداعی بشه بد نیست یه سر هم اونجا برن ، واقعا وحشتناک بود. zamara4th March 2008, 04:34 PMتا جائی که ذهنم یاری می کنه هیچوقت چهارشنبه سوری جائی نرفتم و برنامه ای نداشتیم ، فقط چند سال پیش بود که اون روز رو بر حسب اتفاق حوالی میدان کاج بودم، اونایی که دوست دارند صحنه جنگ و ... براشون تداعی بشه بد نیست یه سر هم اونجا برن ، واقعا وحشتناک بود. اصلا به نظر من ، دست هايي توي كاره تا اين مراسم زيبا و سنتي ايرانيان رو با اين كار ها ازبين ببرند . با اين روش خوب مسلمه همه از چهارشنبه سوري بدشان مياد و هيچوقت از اين روز به نيكي ياد نمي كنند . واقعا چه كساني اين مواد منفجره كوفت و زهر ماري رو به كشور وارد ميكنه و در اختيار نوجوانان و جوانان كه روحي هيجاني دارند ، قرار ميده و اونا بي خبر از همه جا با بكاركيري اين مواد باعث نابودي خودشان و بد بين كردن مردم نسبت به مراسم چهارشنبه سوري ميشوند ؟ بخدا اگه اين مراسم رو آنطور كه پيشينيان ما برگزار ميكردند ، الان هم برگزار كنند ، نه كسي آسيب ميبينه و نه خاطره تلخي بجا ميزاره . بلكه بر عكس ، يكي از زيبا ترين و شاد ترين و بياد ماندني ترين روزها را در ذهن تداعي خواهد كرد . به اميد آنروز و به اميد نابودي كساني كه با وارد كردن مواد محترقه هم باعث آسيب رساندن به نوجوانان و جوانان اين سرزمين ميشوند و هم باعث از بين رفتن اين سنت زيبا و شيرين ايرانيان ميشوند . raya4th March 2008, 05:46 PMبا سلام و تشکر از همه دوستانی که در این تاپیک پست زدند و می زدنن میخواستم خواهش کنم تند صحبت نکنید که خدای نکرده تاپیک رو ببندند :( و خواهش دیگه این که در مورد رسوم مختلف در تمام استانها در این شب چهار شنبه آخر سال بنویسید ممنون میشم :o mahtabi4th March 2008, 09:24 PMتاپیک جالبیه. من یه پیشنهاد میدم. میشه دوستان امسال هر کدوم با همسایه های نزدیکشون چهارشنبه سوری سنتی درست رو راه اندازی کنن و اجازه هم ندن که تبدیل به میدون جنگ بشه. البته شاید یه کم سخت باشه ولی خوب غیرممکن نیست. شاید اینجوری یواش یواش برگرده به حال اولش. با تشکر فریبا zamara4th March 2008, 10:30 PMاميدوارم كه همانطور كه فريبا خانم ميگويند بشود. rtech5th March 2008, 11:35 AMمن که فکر نمیکنم ، این جوونا که من میبینم .......... فقط کم مونده توپ و تانک و آر پی جی بزنن :eek: raya6th March 2008, 08:37 AMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند توصیه هایی برای كاهش جراحات چهارشنبه آخرسال دانشگاه علوم پزشكی ایران ضمن هشدار درباره خطرهای چهارشنبه آخر سال ، برای كاهش شدت جراحات احتمالی ناشی از مواد منفجره و ترقه در این شب توصیه هایی به شهروندان كرد. به گزارش سلامت نیوزبه نقل از ایرنا ، دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی درمانی ایران با توجه به نزدیك شدن چهارشنبه آخر سال و خطرهایی كه در كمین نوجوانان و جوانان است ، تاكیدكرد : با انجام دادن اقدامات اولیه و فوری در برخورد با بیماران سوختگی ناشی از مواد منفجره می توان شدت جراحات وارده را به حداقل رساند. دور كردن بیمار از منبع ضایعه ، متوقف ساختن روند سوختگی ، در آوردن لباس ها و قیچی كردن محل های چسبیده ، خارج كردن زیور آلات و سرد كردن با آب تمیز در 10 تا 15 دقیقه نخست از اقدامات فوری در برخورد با افرادی است كه در چهارشنبه آخر سال به سوختگی دچار می شوند. دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران تصریح كرد : افراد در صورت بروز هرگونه حریق و حادثه باید خونسردی خود را حفظ كرده و درصورت گسترده بودن حریق سریع افراد مسن و كودكان و دیگر افراد را از محل حریق بجای امن انتقال دهند و درصورت مصدومیت با اورژانس 115 تماس بگیرند. گفتنی است : مطالعات انجام شده در كشور نشان می دهد ، هر سال در شب آخرین چهارشنبه سال شاهد صدمات و جراحات شدید به ویژگی آسیب های چشمی ، از دست دادن بینایی یك یا هر دو چشم ، سوختگی های عمقی و شدید ، از دست دادن اندام ها و حتی مرگ برخی شهروندان هستیم كه اكثر آنان را كودكان و نوجوانان و یا عابران پیاده تشكیل می دهند. space6th March 2008, 01:37 PMما که کلی شیطونی میکنیم. هممون دور هم جمع میشیم . آتیش درست میکنیم... ترقه بازی و... کلی خوش میگذره . اما از مواد خطرناک استفاده نمیکنیم. میخوایم خوش بگذرونیم. وحشی بازی که نمیخوایم بکنیم! rezamediatak6th March 2008, 04:27 PMدر مورد فروردگان یا جشن سوری، یا جشن زایش هستی و داده هاى اهوراى فروهر، باور چنین است كه، در طی برگزاری این جشن، مردمان درگذشته به دیدار خانه و كاشانه خویش باز می گردند تا در شادى و آیین برپایى این جشن همراه زندگان گردند و براى خاندان نیك روزى آورند. به همین انگیزه، در سى صد و شستمین روز سال، یا پنجه آخر سال یا «همسپت مددم Hamasmatmadam»، بر بام خانه یا درون سرا آتش افروخته می شود تا هم خوش آمدى به فروهرهاى دودمان باشد و هم مقدمه ای گردد بر آیین نوروزی. در میان مردم هند و اروپایی افروختن آتش در جشن ها سابقه ی كهن دارد به همین دلیل از ویژگی های بسیار مهم جشن سورى نیز افروختن آتش بر بلندی هاست . از آنجایى كه در ایران باستان هر روز را نامی بوده و ایام هفته وجود نداشته، پس از آمدن اسلام كه نامگذاری ایام هفته رواج پیدا كرده، جشن سوری را در چهار شنبه ی آخر سال برگزار می كرده اند اما، از آنجا که عرب این روز را حرام می دانسته آن را به سه شنبه آخر سال منتقل کرده اند. «سور» واژه ای ست پهلوی، هم به معنای «سرخ» و هم «جشن» و «میهمانی». در گویش های سمنانی ، كردی ، لری لكی ، بویراحمدی و بختیاری این واژه به معنای سرخ بكار برده می شود. شکل تغییر یافته ی این واژه «سهر» است و در بختیاری یك گونه برنج هست كه به «برنج سهر» Sohr نامورست. «سهر» ی که در نام «سهراب» وجود دارد نیز به معنای سرخ است و، در نتیجه، سهراب به معنای «دارنده چهره سرخ» آمده است. همین معنا را می توان در ترکیب «گا سوری» یافت؛ چنانکه حافظ گوید : به چهره گل سوری نگاه می كــــــــردم كه بود در شب تاری به روشنی چو چراغ یا بهار گوید : عندلیبان! گل سوری به چمن كرد ورود بهر شاباش قدومش همه فریاد كنید اصفهانی ها چهار شنبه سوری را «چهارشنبه سرخی» می خوانند؛ در اردبیل «گول چهار شنبه» و در گیلان «گوله گول چهارشنبه» گویند كه در واقع همه یك معنا را می رسانند و آن چهار شنبه ایست با شعله های فروزان آتش. اما سوری که به معنی مهمانی و جشن آمده با واژه «سورنا» یا «سرنا» نسبت دارد که سازی است كه به هنگام جشن كاربرد دارد و بر خلاف ساز «كارنا» یا «كرنای» است كه در كار و كارزار به كار گرفته می شود . پس جشن سوری ، جشن برپایی و فروزان ساختن آتش و سرآغاز مجموعه ی برنامه های گوناگون نوروزی است كه روز «سیزده بدر» نقطه پایانی آن بشمار می رود. چگونگی برپایی آتش جشن سوری رسم آن بوده و امروزه نیز دربرخی از روستاها و شهرها این رسم معمول است که هیزم ها را سه دسته كرده و شعله ورمی سازند. این رسم بی گمان یادمانی است از اندیشه ی دیرینه ی «اندیشه و کردار و گفتار نیک». شكور زاده، در كتاب «عقاید و رسوم مردم خراسان»، رویه ۸۲ ــ ۸۱ می نویسد: «خراسانی ها در شب چهار شنبه سوری نزدیك غروب آفتاب هفت بوته یا سه بوته آتش در وسط كوچه یا در صحن حیاط گذاشته و به اصطلاح خودشان "بته روشن می كنند". سپس پیر و جوان و كوچك و بزرگ از روی بوته های آتش می پرند و برای دفع پلیدی این شعر را می خوانند: "زردی من از تو، سرخی تو از من"... در روستا های اطراف خراسان در موقع پریدن از روی آتش می گویند: "آلا به در، بلا به در، دزد و حیز از ده ها به در". پس از آن می گذارند که آتش تا به آخر بسوزد، زیرا خاموش كردن آتش یا فوت كردن به آن را بد می دانند. وقتی آتش تا آخر سوخت و خاكستر شد، یكی از اعضای خانواده خاكستر بجا مانده را می برد سر چها راه می ریزد تا باد ببرد؛ سپس به در منزل آمده و در می زند. اهل خانه از او می پرسند: "كیه؟" و جواب می دهد "منم". :- از كجا می آیی؟" "از عروسی." "چه آورده ای؟" "تندرستی".» در كرمانشاه، یا به گفته خود كرمانشاهی ها، «خاك خسرو»، در چنین روزی «آتش باز می كنند» و در گاه پریدن از آتش می خوانند: "زرد ی مه ارای تو / سرخی تو ارای مه". آش رشته نهار چهار شنبه ی كرمانشاهی هاست، به این باور كه آش رشته پیوند زندگی را استوارتر سازد. در شهر خوی، در واپسین سه شنبه آتش می افروزند و در حالی كه سه بار از روی آتش می پرند زردی را به آتش كه پاك كننده زردی ها (= درد و غم) است داده و از آتش «پاكی و آزدگی» را بهره می گیرند. روز چهار شنبه هم، پیش ازبازآیی خورشید گیتی افروز، به كنار چشمه ی جنر بلاغی Jener belaghi می روند و سه بار از روی آب می پرند. شهریار در «حیدر بابایه، سلام» به جشن سوری اشاره ای دارد : بخت من ، بخت سعید، بختیم بارك الله آغ الله، قرمزی حنا با خریم، بارك الله آتیل ماتیل چرشنبه آینه تكین بختیم، آجیل چرشنبه (بخت من ، بخت نیكی است، به دست های سپید / حنای سرخ مالیدم / چهار شنبه، بخت مرا / مانند آینه پاك و روشن كن.) در ایل قره پاپاق، از شهرستان نقده، واقع در آذربایجان غربی، به عید نوروز آنچنان ارجی می گذارند كه سرتاسر اسفند را ماه عید می نامند. آنها ماه اسفند رابه چهار چهارشنبه بخش می كنند و نخستین چهار شنبه را «دروغگو» می نامند . درین روز جوانان بر جائی بلند، مانند پشت بام ها و تپه ها، آتش می افروزند و در خلال برنامه تیراندازی و نشانه گیری تفریحی می كنند. دومین چهار شنبه را «راستگو» و سومین چهار شنبه را «سیاه» می نامند و این روز را به یاد گذشتگان بر سر گور مردگان حاضر شده پس از فاتحه خوانی به نیازمندان شیرینی می دهند . در چهار شنبه آخرین، یا در واقع جشن سوری، همگی با رخت نو و شادمانی به برافروزی آتش می پردازند . در این ایل دو ویژگی چشمگیر وجود دارد كه نموداری از گرامیداشت و ورجاوندی نوروزست محسوب می شوند. یكی پوشیدن رخت نو ست؛ هستند كسانی كه فقط سالی یك بار رخت نو به تن خود می بینند و آنهم در گاه نوروز و به خاطر نوروز است. دیگر اینكه به گرامیداشت نوروز، برای نهار پلو می پزند كه در واقع جنبه سنت به خود گرفته واز واجبات است . حتا همسایه ای كه كه تنگدست باشد به شكلی بر سفره همیشه خالی خود پلو می بیند. این دو ویژگی نه به خاطر سیر شدن شكم یا پوشیدن تفننی رخت است، بلكه باید راز آنرا در دیرینگی پندارها و باورهای مربوط به نوشدن زمین و زمان، و در باور به برگشت فروهر نیاكان و شركت آنان در پاكی و شادی های خانواده جستجو كرد. این مردم در روز جشن سوری هم، چون روز اول سال، به دید و بازدید همدیگر می روند و فردای آنروز پیش از بر آمدن خورشید به كنار رودخانه می روند و با كوزه خود برای سال نو از آب چشمه پركرده و بر می دارند.» دكتر ساعدی، در كتاب «خیاو یا مشكین شهر»، که كعبه ی ییلاقات شاهسون هاست، از «چهار شنبه های اسفند» یاد كرده و می نویسد: «هوا كه تاریك شد، سدها هزارها آتش سرخ از وسط برف و یخ، و بیشتر از پشت بام خانه ها، زبانه می كشد. آنوقت باید از روی آتش ها پرید و بیماری و زردی و هر بدی را به آتش داد كه می سوزاند و پاك می كند. باید گرمی آتش را گرفت تا دلت گرم و چهره ات گلگون بماند. صبح روز بعد، با كوزه می روند لب چشمه، همه آب می آورند و به تبرك جلو خانه می پاشند. این آب تمام بلاها را در سال تازه دورمی كند، و فقر را، بیماری را، خشكسالی را...» در نورآباد و كوهدشت لرستان، فرقه ای می زیند كه خود را «اهل حق» می نامند. اینان نیز آیین های ویژه ای دارند كه می شود ریشه شان را در دیرینگی باورها و پندارهای گذشتگان جستجو كرد. شاید به مرور زمان و بر اثر ورود دین تازه در برخی از نشانواره ها ی اعتقادی آنان جابجایی هائی پیش آمده باشد ولی نمی توان نسبت به ماهیت كردارهای آنان شك كرد. ایزد پناه، پژوهشگر لرستانی، در باره این فرقه، دركتاب «فرهنگ لری» رویه ۴ می نویسد: «در بلوران، بر سر قله كوهی به این نام، آتشكده ای هست كه در سال و موقع جشن همه از این كوه بالا رفته و هركس نسبت به توانایی خود، حتا زنان آبستن برای فرزندی كه در شكم دارند، باید مقداری هیزم همراه برده بر این آتش مقدس بگذارند... پس از روشن كردن آتش یكی از روحانیان یا پیشوایان مذهبی به خواندن ذكر و شعر پرداخته و باشندگان در حالی كه كنار آتش زانو زده اند سر جنبانده و "حق، حق" می گویند ... اینان آتش را مقدس دانسته و آب ریختن به شعله آتش را گناه می دانند ... عید نوروز را "عید سلطان" یا "عید شاه" می نامند و آنرا با شكوه خاصی برگزار می كنند. پیروان این مذهب درچهار شنبه آخر سال آیین ویژه ای برگزار می كنند؛ به این صورت كه ابتدا كودكان به تعداد افراد خانواده خود مقداری، حتا اگر یك شاخه چوب هم باشد، همراه می برند و بر شعله آتش می گذارند و هر چوب به نام صاحبش در آتش افكنده می شود تا آتش تمام پلیدی ها و زشتی ها، سختی ها و تلخ كامی های آن كس را در خود بسوزاند؛ و آنگاه از روی آتش می پرند و مراسم دعا خوانی انجام می شود.» آیین های نوروزی در میان هم میهنان كرد دارای ویژگی های زیر است: 1ـ بر پشت بام ها، تپه ها و كوه ها آتش می افروزند به این اندیشه كه رهنمای فروهرنیاكان باشد . 2 ـ آتش افروخته شده را تا فرارسیدن خورشید جهانتاب خاموش نمی كنند و صبر می کنند تا آتش به خودی خود خاموش گردد . 3 ـ كردها (به غیر از ـ مردمان «گروس» و «ارسان اهل حق») از آتش نمی پرند بلكه در گرد آن به پایكوبی و و شادمانی می پردازند . 4 ـ شماله یا شمعی بر لبه بام می گذارند كه تا بامداد روشن است. 5 ـ فراهم كردن آجیل هفت مغز لرك كه هدیه ایست نمادین به فروهر ها. شكل نمادین دیگر هدیه دادن به فروهرها پدیده ایست به نام «شال اندازی» كه آیین سنتی مردمان باختر و شمال باختری ایران زمین است . شال اندازی، كه در مهاباد آنرا «هلاوه» نامند، بدینگونه است كه از پشت بام (نماد آسمان، جایگاه فروهرها) دستمال یا شال بزرگی را به درون اتاق (نماد زندگان زمینی) وارد می سازند. خانه خدایان پیشكشی های خود مانند میوه، آجیل، بادام یا تخم مرغ رنگ كرده یا حتا پول، جوراب پشمی را در آن شال یا دستمال گذاشته و گره می زنند تا شال اندازان آن را بالا كشند . از آنجایی كه نوروز جشن زایش کیهانی است، در روزهای نوروزی پیوند زندگی میان جوانان نیز با آئین هائی نمادین بسته می شود. مثلاً، در روستاهای رضاییه، دامادها كجاوه ای را آیینه بندی كرده و از پشت بام خانه نامزد خود به پائین می فرستند، و خود پنهان شده و چشم انتظار هدیه می مانند. بعضی مواقع هم به شال زنبیل می بندند و درون آن چراغ و شانه و سرمه دان می گذارند. در شیراز، در واپسین چه� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 623]
-
گوناگون
پربازدیدترینها