-
اي دل گر از آن چاه زنخدان به درآيي شاعر : حافظ هر جا که روي زود پشيمان به درآيي اي دل گر از آن چاه زنخدان به درآيي آدم صفت از روضه رضوان به درآيي هش دار که گر وسوسه عقل کني گوش گر تشنه لب از چشمه حيوان به درآيي شايد که به آبي فلکت دست نگيرد باشد که چو خورشيد درخشان به درآيي جان ميدهم از حسرت ديدار تو چون صبح کز غنچه چو گل خرم و خندان به درآيي چندان چو صبا بر تو گمارم دم همت