-
همیشه نو شدن برای بازگشت به خدا هنگامی که خداوند انسان را از خمیر مایه گل آفرید و از روح خود در وی دمید، ندای «و نفخت فیه من روحی» در ملکوت پیچید.
پس از آن انسان به زمین هبوط کرد در حالی که گوهری به همراه داشت. خداوند با دمیدن روح خود این گوهر را به او عطا کرده بود؛ گوهری که درواقع امانتی بود به ودیعت نهاده شده در وجود انسان تا به وسیله آن بتواند راه بازگشت به سوی خداوند را بازیابد. درواقع انسان از سوی خداوند آ