یک جفت پوتین بی بند / تبیان

-یک جفت پوتین بی بند نباید چنین اندیشید که جنگی بود و در زمان ماضی تمام شد و حالا جنگی دیگر هست. جنگ را می شود تحقیر کرد، سیاه خواند و کمر به انهدامش بست، اما نمی توان از میانش برد. استاده با مشت، چون تک درختی در میانه دشت. محکم و بلند و استوار. حالا هر چند ماه و سال و قرن هم که بگذرد، چون گنجی پنهان، شکفته تر و درخشان تر خواهد شد. این سنت لایتغیر تاریخ است، چرا که جنگ، قطعه ای در زمین بود که حقیقت آسمان را می سرود.بی هیچ تردید، این چنین درخت تناوری، ازریشه نکندنی است. هر چقدر هم که زخم بخورد، مالکش آن را از سپاه ابرهه، حافظ است؛ بهتر آنکه ما به فکر شترهای خودمان و چوب های دار نسل های بعد باشیم