عکسی که تو برایم فرستادی / تبیان

-عکسی که تو برایم فرستادیاز رفتنت نبود که داشتم می مُردم، کوه غمی هم که وقتی، می رفتی، رودوشِ دلم گذاشتی، از رفتنت نبود: از اینکه تو می رفتی و من اینجا پیش آبجی می ماندم، داشتم می مُردم، حالا که برگشتی و اینجا روبروی من زیر آن پرچم، توی آن تابوت خوابیدی و داری لبخند شهادت می زنی، حسّ میکنم که دارم خرد می شوم، بچه ها هم که من و آبجی را دوره کرده اند و نمی گذارند تکان بخوریم. اگر لااقل تا قبرت کنده می شد، چند دقیقه ای می آمدم پیشت دراز می کشیدم، شاید میتوانستم از دست این غم، تا اندازه ای راحت شوم، اصلاً چه دارم میگویم، اینکه غم نیست، چیست؟ نمی دانم، مثل پرواز نیست، دلم هم غنج نمی خورد و آب نمی شو