-اطرافیان مواظب باشند!
آدمی در زمان خشم مانند غاری است که درونش آتش افروخته اند به گونه ای که شعله از دهانه ی آن به بیرون سر کشیده و صدای هولناکی از خود بروز می دهد. در چنین حالتی موعظه و نصیحت اطرافیان کارساز نخواهد بود، زیرا قلب او در اثر خشم تبدیل به سنگ سختی شده که قطرات آب موعظه در آن اثر نمی بخشد. بلکه چه بسا موعظه نتیجه ی عکس داشته و آتش درونش را شعله ورتر کرده و او را تبدیل به یک حیوان خشمگین و درنده ای می نماید که همواره در پی دریدن اطرافیان خود می باشد.نصی