شهیدی که می خواست شناسایی نشود / تبیان

-می‌خواهم کسی مرا نشناسد تا آسوده تر باشم!... شهیدی که می خواست شناسایی نشودپرستار در حالی که اشک پهنه صورتش را پوشانده بود، می‌گفت: چند دقیقه پیش، این مجروح عملیات، زیر لب چیزی زمزمه می‌کرد و من به گمان شنیدن درخواستش، گوشم را نزدیکتر بردم، اما او زیارت عاشورا زمزمه می‌کرد و طلبی نداشت.../ لحظاتی بعد، وقتی به او و نجوایش خیره شده بودم، اندکی از تخت جدا شد و با صدای بلند فریاد می‌زد: دیدمش! دیدمش! و بعد آرام بر تخت افتاد و... شهید «سعید» است و شهادت «سعادت»پرستار به چشم های «سعید» زل زده بود و گریه می‌کرد... دیگری در گوشه اتاق با صدای بلند ضجه می‌زد... بسیجی رزمنده آرام گشته و زمزمه او تما