-ضلع مهمي به نام تماشاگر
تئاتر- آذر مهاجر:
نيما دهقان يك بار ديگر در نمايش «كادنس» مرگ را دستمايه كارش قرار داده و آدمهايي را در برزخي زيبا و منحصر به فرد، به نمايش گذاشته تا مخاطب را نه براي شاد بودن و نه براي خنديدن – مثل ديگر آثارش- بلكه براي انديشيدن با خود همراه كند.
اين بار براي او و طلا معتضدي و البته همه گروه تجربه اين مسئله اهميت داشته كه مخاطب نه با داستان بلكه با خود و اعتقادات و اعمالش درگير شود و