-اهميت گويش هاي ايراني
روزگار ما از يک ديدگاه عصر تشخص ستيزي است. مردم زمانه رو گردان از هرگونه تبعيض و تفاوت، هراسان از هرنوع تشخص و تمايز، با شتاب هرچه تمام تر به سوي يکساني و يکدستي و يکنواختي رانده مي شوند. پي روان آيين جهان بيني، طرفداران يکسوگرايي اجتماعي و کارگزاران سوداگري آزاد جهاني مي کوشند طرحي بياندازند و ساماني بچينند تا در ناکجاآباد هزاره ي سوم، همگان زيرسلطه ي يک نظام اقتصادي نامريي، همه مثل هم بزايند و مثل هم بزيند و مثل هم بميرند! با اين شتاب که هر ر