قطعه اي از بهشت / تبیان

- قطعه ای از بهشت قرار بود زائر شویم زیارت قبوری غریب را.می خواستیم به پابوس فرزندان گمنام روح الله برویم در گوشه ای گمنام. برای كارمان بسیار ارزش قائل بودیم كه می خواهیم شهیدانی را از غربت نجات دهیم.انتظاری جز مسیری ناهموار و پر از گردو خاك نداشتیم، انتظار دیدن چند قبر خاكی و غریب را داشتیم و خود را برای یك عزاداری زیبا آماده می كردیم.اما هرچه به مقصد نزدیك می شدیم جاده صاف تر و هموار تر می شد خاك و غباری در كار نبود گاهی احساس می كردیم رنگ سیاه جاده از هر جاده ای روشن تر است.بین ما فقط جواد با آن مزار آشنا بود و شاید هم به همین علت بود در جواب پرسش های ما كه چرا اینجا؟ چرا در غربت؟