-
ابوذر، فرياد رساي حق قامتي بلند داشت و سينهاي ستبر. چهرهاي گندمگون داشت، صدايي درشت و پرطنين. فروتنانه گام برميداشت، اما استوار و بيترديد. سر به آسمان داشت ، به بلنديها و والاييها ميانديشيد.1 زيستي طولاني در دشت، دمسازي با كوهها، صخرهها، نگريستن به دورها و دور دستها، از او انساني ساخته بود سختكوش، شكيب، فراخ انديش، دلير و شكن ناپذير. آنروز كه غوغاي درونش او را به «مكه» كشاند، و با يار، همراه و همراز زند