-
نمي‌داند مه نامهربانم شاعر : امير خسرو دهلوي که دور از روي خويش بر چسانم نمي‌داند مه نامهربانم چو چشم ناتوانش ناتوانم چو زلف بي‌قرارش بي‌قرارم بگو با آن مه نامهربانم برو باد و گدايي کن به کويش و گرچه مي زني تيغ زبانم که گر چه مي‌نهي بار فراقم اگر در خاک ريزد استخوانم هنوزم دردت اندر سينه باشد که تا گويد که شبها بر چه سانم بپوش از شمع حال سوز خسرو