-نگاه دوم به «هيچ»
تئاتر- حسن پارسايي:
در تئاتر جنبههاي دراماتيك هر نمايشي برآيندهاي مستقيم متن هستند و اگر كارگردان بخواهد رويكرد تجربي به اجرا داشته باشد بازخلاقيتهاي او تحتالشعاع قابليتها و امكانات نمايشي متن است كه به او اجازه ميدهد توانمنديهايش را به اشكال گوناگون به كار بگيرد.
اين خلاقيتهاي تجربي هم فقط تا مرحلهاي است كه به گونهاي به متن مرتبط باشند؛ بنابراين، متن و اجرا مقولههايي جدا از هم نيستند.