-آواز از دورترين کرانه مهآلود زمين
متني براي نشنيدن، نمايشي براي گفتن آنچه پايههاي نمايش شهرام گيلآبادي را سست ميکند متن آن است که اصولاً گويي براي نمايش نوشته نشده بلکه در بهترين حالت متني روايي براي خواندن است.از همان آغاز نمايش «آواز از دورترين کرانه مهآلود زمين» با فضاسازي از طريق پخش صداها و آهنگها به سبک برنامههاي راديويي متوجه ميشويم که گوشهامان براي اين نمايش بايد تيز باشد و پس از آغاز تکگويي طولاني سيما تيرانداز متوجه ميشويم حتي ا