-سه‌شنبه ۲ دی ۱۳۹۳ - ۰۱:۰۶
صدای گریه فرماندهی پایگاه چهارم از یک طرف و گریه و «الله اکبر» حاضران در پست فرماندهی از سوی دیگر فضا را پر کرد. لحظاتی سخت و غم‌انگیز بود. تصور انهدام تجهیزات، مهمات و تسهیلات خودی، که در آن شرایط، کمترینش برایمان مهم بود، زجرآور و دیوانه کننده بود اما چاره‌ای نداشتیم. دستور ابلاغ شد... جملات بالا بخشی از خاطرات امیر سرتیپ هوشنگ زک