-سه‌شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۶:۳۳
به خوابی عمیق رفت از همان موقع که پلیکان‌ها و درناهایش پر زدند و رفتند. حالا که ساحلی ندارد و خورشید عکسی بر آبش نمی‌اندازد، شب و روزهایش هم خیلی فرقی با هم نمی‌کنند. قایقی فرسوده در زیر آفتاب و برجی برای دیدبانی تنها یادگارانش هستند از روزهایی که «تالاب آبشینه» نامگذاری‌اش کردند. تابلوی کوچکی هم مانده: «خطرغرق شدن؛ شنا کردن ممنوع»! اینجا دیگر هیچ خطری نیست؛ بیابان است دیگر، کسی هم سری به آن نمی‌زند! انگار باید نام دیگری برایش انتخاب کرد!
