-اندر مضرات روزمرگینوشتم هر چه دل فرمود، خواندم هر چه پیش آمدمرا بی‌اختیاری‌ها به خجلت متهم دارد(بیدل)
نمی‌توان حکم قطعی صادر کرد، ولی به نظر می‌آید که شعر غالباً در لحظات خاص به سراغ آدمی می‌آید. یا شاید بتوان گفت شعرهایی که در لحظات خاص سروده می‌شوند، قوت عاطفی بیشتری دارند. به واقع انسان در حالت عادی همان زبان عادی را برای منظورهای خویش کافی می‌بیند و فقط وقتی به بیانی برتر می‌گراید که حس کند این بیان عادی برای توصیف وضعیت باطنی‌اش نارساست.و روزمرگی چیست؟ شاید بتوان