-تفسیر حافظ برمبنای نیست انگاری
تا اینجا، متعرض نحوی تلقی نسبت به شعر حافظ شدیم كه اساس آن، نیست انگاری ناقص قرن هجدهم بود. اما این بدان معنی نیست كه پژوهندگان ما طرح نیست انگاری كرده باشند، یا اصلاً بدانند كه خود نیست انگارند؛ اینان خود چون و چرا در ارزشها نكرده اند، بلكه تابع و مقلد نیست انگاری هستند كه ارزشهای قدیم را قلب كرده اند. اما نیست انگاری كه اساس تفكر امروز است، فقط همین یك نوع نیست انگاری ناقص نیست؛ بسیاری كسان را می بینیم كه ظاهراً در برابر ارزشهای موجود «نه» می گویند و