اجابت دعا با دستاني کوچک / ایرنا

- آخر پناهي جز خدا نداشت و بي کسي او را رنج مي داد؛ اما چه زود خدا به او پاسخ گفته بود و حضورش را به اثبات رسانده بود. قطرات اشک بار ديگر از چشمان بي فروغش جاري شد، اما اين بار نه بخاطر درماندگي و ناچاري؛ بلکه از سر شوق بخاطر اينکه کسي را داشت که ياري اش کند. نمي خواست شرمنده زن و بچه شود اما چاره اي هم نداشت ، شايد بايد معجزه اي اتفاق مي افتاد، که ناباورانه به واقعيت پيوست. به ياد آورد؛ طفلش هر روز صبح با بيدار شدن از روياهايش متلمسانه از او مي خواهد تا برايش لباسهاي نو و کفش جديد بخرد و او نيز به اميد معجزه اي هر روز وعده روز بعد را مي داد. دستان کوچک کودکش را بياد آورد که موقع خواب از خدا م