فردوسي؛ احياگر زبان فارسي / ایرنا

- قرن چهارم هجري، اوج دوران فارسي ستيزي و ايراني ستيزي خلفاي عباسي بود. اين حاكمان، شيوه تحقير زبان و ادبيات و فرهنگ و شيعيان ايراني را در پيش گرفته بودند. در اين زمانه پر هراس، شيعه بودن جرم محسوب مي شد و زبان و ادبيات فارسي كه در هجوم شمشير هاي عربي عباسي به شدت زخم خورده بود، به سخره گرفته مي شد و روز به روز از توان آن در فلات بزرگ ايران آن زمان كاسته مي شد و كمتر كسي تصور مي كرد كه اين زبان كمر شكسته، بار ديگر بتواند قد علم كند و شاخ و بر دهد و آنچنان ريشه بدواند كه همه فرهنگ ها و زبان هاي بيگانه را در خود مضمحل كند. در چنين زمانه هراس انگيزي، در خانه حسن بن محمد طوسي از مالكان بزرگ منطقه