-تنهایی در ادبیات جهاندر دنیای امروز تنهایی فرایندی است زاییده فردگرایی كه از پایانه سده نوزدهم و سرآغاز سده بیستم در جوامع پیشرفته ریشه دوانیده، از آن پس كم كم به سایر جوامع رسوخ نموده است- به خود اندیشیدن و سپس به دیگری پرداختن، دور شدن از اصل و فرع را در اولویت قرار دادن؛ همه و همه اینها انسان نوگرا را به انزوا می كشاند.
جلال آل احمد و سلین دو نویسنده، یكی ایرانی و دیگری فرانسوی با دیدگاههای گوناگون، در نوشتارهای خود تنهایی را مطرح و به آن پرداخته اند. مقایسه دو كتا