-
بحثهاي روايي در منشأ تشريع روزه نويسنده: راضيه فرهي روزه در لغت به معني امساك و كف (خود نگهداري و پرهيز) و در اصطلاح دين عبارت است از امساك و خودداري ويژه با كيفيت ويژه از سوي كسي كه داراي حالات ويژه است. 1 آري روزه فقط اجتناب از خوردن و آشاميدن ظاهري نيست. در پشت اين مسائل ظاهري، اسرار ظريفي نهفته است، بهطور مثال با نخوردن و نياشاميدن نه تنها صبر آدمي بالا ميرود، بلكه تا حدي ميتواند با