-سخاوتمندی در روزه دار
وقتی که روزه دار از زندگی مادی ریاضت کشید، و سفره های رنگین نزد وی ناچیز جلوه نمود، و روح او سرشار از محبت و ایثار گشت، نفس سخاوتمندانه ای پیدا می کند آنوقت انفاق و بذل و بخشش در راه خدا لذت روحانی او را تشکیل می دهد. خصوصا در پایان ماه، مکلف به اعطاء زکات بنام فطریه به فقرا و مساکین است، در این زمان احساس او همان احساس فقیر است. زیرا همچون او می خواهد به محضر خدای متعال پاداش دریافت نماید. با دلی نرم، و شکمی گرسنه، و زبانی تشنه، و جگری گد