- خیابان خوابی برای ۱۰ دقیقه تاخیر
وقتی مطمئن شدم دری برای من باز نخواهد شد به فکر دوستان و آشنایان افتادم، هیچکس در آن شب نبود، فقط من ماندم و خیابان های تهران و صدای بوق و ترمز ماشین ها. ساعت ۲ نیمه شب شده بود و هیچ جایی نداشتم و باید به دنبال سرپناهی امن برای این شب می گشتم. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر ،از ایسنا ،این جملات بخشی از سخنان دختر دانشجوی خوابگاهی است که به علت دیررسیدن به خوابگاه، مسئول خوابگاه به وی اجازه ورود نداده