-
شبي گذاشته‌ام دوش خوش به روي نگار شاعر : فرخي سيستاني خوشا شبا که مرا دوش بود با رخ يار شبي گذاشته‌ام دوش خوش به روي نگار ميانه مستي و آخر اميد بوس و کنار شبي که اول آن شب شراب بود و سرود نه بيم آنکه به آخر تباه گردد کار نه شرم آنکه ز اول به کف نيايد دوست بتي به پيش من اندر، چو تازه‌روي بهار ميي بدست من اندر، چو مشکبوي گلاب شگفت، ازيرا کز بت کنند خانه بهار