-صاحب جان
چه خوش است من بمیرم به ره ولای مهدی!سر و جان بها ندارد كه كنم فدای مهدیهمه نقد ِ هستی خود ، بدهم به صاحب جانكه یكی دقیقه بینم رخ دلگشای مهدی چه كنم چه چاره سازم كه دل ِ رمیده ی مننكند هوای دیگر به جز از هوای مهدی نه هوای كعبه دارم ، نه صفا و مروه خواهمكه ندارد این مكان ها به خدا صفای مهدیمن دل شكسته هر دم، به امید در نشستمكه مگر عیان ببینم ، قد دلربای مهدی دل من تپد به سینه ، به امید روزگاری" كه گذشت گاه محنت" ، شنوم ز نای مهدیبه گداییش عمری، همه فخر می ف