-
آنجا که دوست، نزدیکتر از من به من ... اعتکاف، وقوف است در خانهی ولایت و نهانخانهی خویش را به روی دوست گشودن و از او سخن گفتن. از غیر لب فروبستن. از خود رستن و به او پیوستن.خوشا به حال آنان که مجال اعتکاف دارند و حال اندیشیدن به او. خوشا به حال آنان که اعتکاف را قدر میدانند. خوشا بر احوال آنان که «حوّل حالنا»یشان در اعتکاف تحقق مییابد. دلشان بهاری میشود و چشمهایشان بارانی.دوس