-ای قبّه ی عرش تكیه گاهت
ای از بر سدره 1 شاهراهت وای قبّه ی عرش تكیه گاهت ای طاق نهم رواق بالا بشكسته ز گوشه ی كلاهت هم عقل دویده در ركابت هم شرع خزیده در پناهت ای چرخ كبود ژنده دلقی در گردن پیر خانقاهت 2 مه طاسك گردن سمندت 3 شب طرّه ی پرچم سیاهت 4 جبریل مقیم آستانت افلاك حریم بارگاهت چرخ ار چه رفیع، خاك پایت عقل ارچه بزرگ، طفل راهت خورده است خدا ز روی تعظیم سوگند به روی همچو ماهت 5 ایزد كه رقیب جان خرد كرد نام تو ردیف نام خود كرد6 ای نام تو