-دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۱
پدر؛ تو که باشی دنیا به آخر نمیرسد و هیچ چیز، زمینم نمیزند، چون وجود تو همیشه بهترین تکیه گاهم بوده و هست. تو که هستی خورشید میهمان همیشگی خانه است و ترس و غم و اندوه تا فرسنگها از ما دورند، تو دلگرمی مایی. پدرم، از دنیا که خسته میشوم، از مردم که زخم میخورم، دلم که میگیرد، کافی است به تو و مهربانیهایت فکر کنم و دلم روشن شود از روشناییِ بودن