-
كعبه مقصود هـــر جا كه شدم از تو ندايى نشنيدم جـــز از بت و بتخــــانه اثـــر هيچ نديدم آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز بــــا گــــوش كر خود بصدايى نرسيدم دنيـــا همه درياى حيات و من مسكين يـك قطره از اين موج خروشان نچشيدم رفتند حــــريفان به سوى كعبه مقصود بــا محملــــى از نور و به گردش نرسيدم اين خــــرقه پوسيده رها كرده و رفتند مـــن شـاد باين پوسته در خرقه خزيدم صاحبدل آشفته گذشت از پل و من باز دنب