-
سخن از لوطیان که به میان میآید، ناخودآگاه ایرانی جماعت به یاد رفاقتهای تا تهخط و یکرنگیهای بیغش و عشقهای پاک بیدروغ و قهوهخانههای باصفا و زورخانههای مالامال از ذکر یاعلی و زبانشیرین لوطیانه و احترام به ریشسفید و کرنش در مقابل دستان مادر و مرشد و ولی میافتد. فرهنگ لوطی و لوطیگری برای ما ایرانیان یادآور نامهای بزرگ و دستان پرسخاوت و دلهای دریایی است، اما در کنار این دنیای شیرین و باصفا، در میان این گروه با مرام و خاکی، جنبه